|
1. Στο άρθρο 7 του νόμου [Ν] 2120/1993 (ΦΕΚ 24/Α/1993), όπως αυτό αντικαταστάθηκε με την παράγραφο 3 του άρθρου 22 του νόμου 2523/1997, προστίθεται παράγραφος 3, που έχει ως εξής:
{3.Με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Δημόσιας Τάξης που δημοσιεύεται στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως καθορίζονται ο τρόπος, η διαδικασία και κάθε αναγκαία λεπτομέρεια για την εφαρμογή του άρθρου αυτού.}
2. Το άρθρο 5 του αναγκαστικού νόμου [Ν] 1819/1951 (ΦΕΚ 149/Α/1951), όπως αυτό αντικαταστάθηκε με την παράγραφο 3 του άρθρου 23 του νόμου 2523/1997 (ΦΕΚ 179/Α/1997), αντικαθίσταται ως εξής:
{Άρθρο 5
Επιφυλασσομένων των διατάξεων του νόμου [Ν] 5960/1933 (ΦΕΚ 401/Α/1933), όπως ισχύει, για τις προβλεπόμενες κυρώσεις, η μη πληρωμή από τον πληρωτή επιταγής που εκδόθηκε για την εξόφληση οφειλής προς το Δημόσιο συνεπάγεται την προσαύξηση της οφειλής για την οποία εκδόθηκε αυτή κατά ποσό ίσο με το ποσό της επιταγής που δεν πληρώθηκε. Η προσαύξηση του προηγούμενου εδαφίου επιβάλλεται με πράξη του προϊσταμένου της υπηρεσίας, στην οποία επιστράφηκε απλήρωτη η επιταγή, η οποία κατατέθηκε για εξόφληση οφειλών. Η προσαύξηση αυτή μειώνεται κατά το ποσό που υπήρχε ως διαθέσιμο πιστωτικό υπόλοιπο, στο λογαριασμό σε βάρος του οποίου εκδόθηκε η επιταγή, κατά την ημέρα εμφάνισής της, ή εφόσον αυτή εμφανίστηκε προς πληρωμή μετά την παρέλευση οκτώ ημερών από την έκδοσή της, κατά το ποσό που υπήρχε ως διαθέσιμο πιστωτικό υπόλοιπο στο λογαριασμό αυτό την τελευταία ημέρα του οκταημέρου. Η προσαύξηση που επιβάλλεται με το πρώτο εδάφιο του παρόντος άρθρου, όπως αυτή διαμορφώνεται με την εφαρμογή των διατάξεων του δεύτερου εδαφίου του παρόντος, περιορίζεται κατά 50%, εφόσον καταβληθεί ολόκληρο το ποσό της επιταγής, μέσα σε τρεις (3) ημέρες από τη με επίσημα στοιχεία αποδεικνυόμενη λήψη της ειδοποίησης της υπηρεσίας, στην οποία κατατέθηκε η επιταγή που επιστράφηκε απλήρωτη. Το χρέος που εξοφλήθηκε μετά την κατάθεση επιταγής που δεν πληρώθηκε από τον πληρωτή αναβιώνει από τη χρονολογία κατά την οποία με την παράδοση της επιταγής εκδόθηκε το σχετικό αποδεικτικό είσπραξης, με όλες γενικά τις συνέπειες της υπερημερίας.}
Ο προβλεπόμενος από τη διάταξη αυτής της παραγράφου τρόπος υπολογισμού της προσαύξησης εφαρμόζεται για τις επιταγές που επιστρέφονται απλήρωτες μετά τη δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως του παρόντος νόμου.
3. Οι παράγραφοι 1 και 2 του άρθρου 91 του νομοθετικού διατάγματος [Ν] 356/1974 (Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων) αντικαθίστανται ως εξής:
{1. Σε όσες περιπτώσεις ανατίθεται στις δημόσιες οικονομικές υπηρεσίες η είσπραξη των εσόδων οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης, άλλων νομικών προσώπων δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου ή φυσικών προσώπων εφαρμόζονται οι διατάξεις του παρόντος νομοθετικού διατάγματος. Χρέη υπέρ νομικών προσώπων και τρίτων που εισπράττονται από τις Δημόσιες Οικονομικές Υπηρεσίες για λογαριασμό τους, εφόσον από τις ίδιες διατάξεις των δικαιούχων προβλέπεται επιβάρυνσή τους με προσαυξήσεις εκπρόθεσμης καταβολής, πρόστιμα, τόκους υπερημερίας, Φόρος Προστιθέμενης Αξίας και γενικώς πάσης φύσεως επιβαρύνσεις, αρχόμενες πριν από τη βεβαίωσή τους στις Δημόσιες Οικονομικές Υπηρεσίες, αυτές θα αναγράφονται στον οικείο χρηματικό κατάλογο. Από την ημερομηνία που το χρέος καθίσταται ληξιπρόθεσμο στη Δημόσια Οικονομική Υπηρεσία θα επιβάλλονται επ' αυτού προσαυξήσεις εκπρόθεσμης καταβολής, σύμφωνα με το άρθρο 6 του ίδιου νομοθετικού διατάγματος. Εφόσον νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου και τρίτοι αποστέλλουν για είσπραξη έσοδά τους στις Δημόσιες Οικονομικές Υπηρεσίες, οφείλουν να έχουν πρόβλεψη για τη δαπάνη των εξόδων για τα αναγκαστικά μέτρα είσπραξης, τα οποία θα λαμβάνονται από τις Δημόσιες Οικονομικές Υπηρεσίες χωρίς προηγούμενη έγκριση.
2. Τα όργανα του Δημοσίου που κατά τις κείμενες διατάξεις έχουν αρμοδιότητα για παροχή διευκολύνσεων τμηματικής καταβολής ληξιπρόθεσμων χρεών ή αναστολή εκτέλεσης που επισπεύδεται κατά οφειλετών του Δημοσίου, έχουν την αυτή αρμοδιότητα και προκειμένου περί εσόδων και οφειλετών του άρθρου αυτού.}
4. Η παράγραφος 5 του άρθρου 39 του νόμου 2065/1992, όπως αυτή αντικαταστάθηκε με την παράγραφο 11 του άρθρου 22 του νόμου 2523/1997, αντικαθίσταται ως εξής:
{5. Αμελείται η λήψη των προβλεπομένων από τον Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων (νομοθετικό διάταγμα [Ν] 356/1974) αναγκαστικών μέτρων είσπραξης σε βάρος οφειλετών εκτός του μέτρου της κατάσχεσης απαιτήσεων εις χείρας τρίτων, εφόσον οι συνολικές βεβαιωμένες και ληξιπρόθεσμες οφειλές τους στις δημόσιες οικονομικές υπηρεσίες υπέρ του Δημοσίου ή νομικών προσώπων ή τρίτων δεν υπερβαίνουν τις τριάντα χιλιάδες (30.000) δραχμές. Το παραπάνω όριο δεν ισχύει για οφειλές υπέρ οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης και για οφειλές από πρόστιμα του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας.}