|
1. Επιφυλασσομένων των περί Νομικού Συμβουλίου του Κράτους διατάξεων, επιτρέπεται επί εκκρεμών, προ του έτους 1940, δικών μεταξύ του Δημοσίου και ιδιωτών, περί της κυριότητος ακινήτων, εφ' ων δεν εξεδόθη μέχρι του χρόνου ενάρξεως ισχύος του παρόντος νόμου οριστική επί της ουσίας απόφασις Πολιτικού Δικαστηρίου και κάτοχοι των επιδίκων τυγχάνουν οι αντίδικοι του Δημοσίου, η συμβιβαστική επίλυσις της διαφοράς, των δικαιωμάτων του Δημοσίου δυναμένων να περιορισθούν μέχρι του ενός πέμπτου (1/5) επί του ακινήτου ή της αγοραίας αξίας αυτού.
2. Η διάταξις της προηγουμένης παραγράφου, καθ' όσον αφορά εις την συμβιβαστική επίλυσιν της διαφοράς και μόνον, εφαρμόζεται, αναλόγως, και επί περιπτώσεων ακινήτων αγορασθέντων υπό τρίτων προ της 01-01-1966 παρά των νομέων ή κατόχων τούτων, κατόπιν βεβαιώσεως του Δημοσίου, ότι δεν προβάλλει δικαιώματα κυριότητος και δια τα οποία μεταγενεστέρως, προέκυψαν στοιχεία, ότι ανήκουν κατά κυριότητα εις τούτο. Εν τη περιπτώσει ταύτη η απαίτησις του Δημοσίου περιορίζεται μέχρι του ενός δωδεκάτου (1/12) επί του ακινήτου ή της αγοραίας αξίας αυτού.