ΝΣΚ 586/1986
 Περιεχόμενα |  Προηγούμενο |  Επόμενο |
|
Νομικό Συμβούλιο του Κράτους 586/1986 (11-07-1986)
Επί του υπ' αριθμόν πρωτοκόλλου 45389/7372/17-06-1986 ερωτήματος σας, σχετικά με τη δήλωση, αυθαίρετων κατασκευών κατά τις διατάξεις του νόμου 720/1977, παρατηρούμε τα εξής:
I. Στο άρθρο 1 παράγραφος 1 του νόμου 720/1977 ορίζεται ότι, οι αυθαίρετες οικοδομές που βρίσκονται εντός και εκτός, εγκεκριμένων σχεδίων και εντός οικισμών προϋφιστάμενων του 1923 και έχουν ανεγερθεί πριν από τον νόμο 651/1977 εξαιρούνται από τη κατεδάφιση, εφόσον οι κύριοι ή συγκύριοι υποβάλουν εμπρόθεσμα στην αρμόδια Υπηρεσία Πολεοδομίας τις δηλώσεις που προβλέπονται στην παράγραφο 2 του άρθρου αυτού. Συγκεκριμένα μέσα σε ανατρεπτική προθεσμία που άρχισε 15 ημέρες και λήγει σε τρεις μήνες από την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού πρέπει να υποβληθεί υπεύθυνη δήλωση κατά τις διατάξεις του νομοθετικού διατάγματος 105/1969 και να περιλαμβάνει εκτός των άλλων και πλήρη στοιχεία της θέσεως της αυθαιρέτου οικοδομής και γενική περιγραφή της ή του αυθαιρέτου τμήματος κ.λ.π.
Στην παράγραφο αυτή προβλέπεται, η υποβολή μέσα σε ανατρεπτική προθεσμία και συμπληρωματικής υπεύθυνης δήλωσης του νομοθετικού διατάγματος 105/1969. Περαιτέρω δε στην παράγραφο 3 του ίδιου άρθρου προβλέπεται η έκδοση προσωρινού τίτλου για την δήλωση του πρώτου εδαφίου της προηγουμένης παραγράφου και οριστική για την συμπληρωματική δήλωση του δευτέρου εδαφίου της. Εξάλλου το άρθρο 20 του νόμου 1337/1983 παράγραφος 2 ορίζει:
{Τα αυθαίρετα κτίσματα που έχουν υπαχθεί στο νόμο 720/1977 και που βρίσκονται σε περιοχή εντός σχεδίων κρίνονται το καθένα χωριστά και μπορεί, να χαρακτηρισθούν ως εξαιρούμενα της κατεδάφισης, αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις των περιπτώσεων α, β και γ της παραγράφου 1 του άρθρου 16.}
Κατ' εφαρμογή των παραπάνω διατάξεων για την υπαγωγή αυθαιρέτων οικοδομών στο νόμο 720/1977 απαιτείται εκτός των άλλων προϋποθέσεων που ορίζονται στις διατάζεις αυτές και υποβολή υπεύθυνης δήλωσης, μέσα ανατρεπτική προθεσμία που να περιλαμβάνει και γενική περιγραφή των αυθαιρέτων. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει έχουμε τη γνώμη ότι δεν αποκλείεται η δυνατότητα αν στην αρχική δήλωση δεν γίνεται η περιγραφή όλων των αυθαιρέτων κτισμάτων να δύναται μέσα βέβαια στην ανατρεπτική προθεσμία που ορίζει η διάταξη, αυτή να υποβληθεί και δεύτερη δήλωση για αυθαίρετα τμήματα που δεν είχαν περιληφθεί στην αρχική δήλωση. Η διάταξη αυτή ομιλεί βέβαια περί υποβολής δηλώσεως έχουσα υπόψη τις συνήθεις περιπτώσεις που δηλώνονται όλα τα αυθαίρετα τμήματα της οικοδομής. Αν όμως για οποιοδήποτε λόγο παραλειφθούν από την αρχική δήλωση ορισμένα αυθαίρετα τμήματα, φρονούμε ότι ο ενδιαφερόμενος μέσα στην ανατρεπτική προθεσμία που ορίζει η διάταξη αυτή έχει την δυνατότητα να τα δηλώσει σε δεύτερη δήλωση και έτσι να υπαχθούν και αυτά, στις διατάξεις του νόμου 720/1977.
Στην προκειμένη περίπτωση, σύμφωνα με το δεδομένο ιστορικό, με την υπ' αριθμόν 248/1734/20-12-1977 αρχική δήλωση του νόμου 720/1977 ο Α. Βουτσάς δήλωσε αυθαίρετη μετατροπή, υπογείου σε χώρο κυρίας χρήσης στην πολυκατοικία της οδού Καλλιγά 21-23. Με δεύτερη δήλωση που υποβλήθηκε μέσα στην προθεσμία που ίσχυε για την υποβολή της πρώτης δήλωσης ο ίδιος εκτός από την παραπάνω αυθαιρεσία δήλωσε και σιδερένια σκάλα και χολ και πήρε οριστικό τίτλο μη κατεδάφισης. Με την 49769/20945/31-10-1980 απόφαση της Διεύθυνσης Πολεοδομίας Αθηνών ακυρώθηκε ο 248/1734/23-12-1977 οριστικός τίτλος και συγκεκριμένα για τις αυθαίρετες κατασκευές που δεν δηλώθηκαν με την αρχική δήλωση. Με αίτηση του ο ενδιαφερόμενος Α. Βουτσάς ζητεί να ακυρωθεί η πιο πάνω απόφαση, ισχυριζόμενος ότι η (δεύτερη) δήλωση του νόμου 720/1977 θα πρέπει να θεωρηθεί και σαν πρώτη δήλωση, αφού αυτή υποβλήθηκε την 23-12-1977 δηλαδή μέσα στην προθεσμία που ίσχυε για την υποβολή, και της πρώτης δήλωσης.
Με βάση τις πιο πάνω σκέψεις, επί του τεθέντος ερωτήματος έχουμε τη γνώμη, ότι θα πρέπει να θεωρηθούν σαν δηλωθείσες με τις διατάξεις του νόμου 720/1977 οι, αυθαίρετες κατασκευές που αναφέρονται μόνο στη συμπληρωματική (δεύτερη) δήλωση του Α. Βουτσά χωρίς αυτές ν' αναφέρονται και στην αντίστοιχη πρώτη δήλωση εφόσον βέβαια η συμπληρωματική αυτή δήλωση, υποβλήθηκε μέσα στην προθεσμία που ίσχυε για την υποβολή και της πρώτη δήλωσης.
ΙΙ. Επί του δευτέρου ερωτήματος παρατηρούμε τα εξής:
Στον αναγκαστικό νόμο 261/1968 ορίζεται ότι:
{Ατομικές διοικητικές πράξεις, εκδοθείσες κατά παράβαση νόμου, ανακαλούνται από τη Διοίκηση ελεύθερα και χωρίς καμιά συνέπεια για το Δημόσιο μέσα σε εύλογο χρόνο από την έκδοσή τους. Με επιφύλαξη ειδικών διατάξεων της κειμένης νομοθεσίας που ορίζουν διαφορετικά, χρόνος μικρότερος από πενταετία τουλάχιστο από την έκδοση των ανακλητέων πράξεων σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί, να θεωρηθεί ως μη εύλογος για ανάκληση, ανεξάρτητα τυχόν κτήσεως από τρίτους, βάσει αυτών οποιουδήποτε δικαιώματος.}
Κατά την έννοια της διατάξεως αυτής όπως έχει, ερμηνευθεί από την νομολογία των δικαστηρίων η Διοίκηση μέσα στο χρονικό διάστημα της πενταετίας που δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν μη εύλογος, σε καμιά περίπτωση ελεύθερα ανακαλεί τις μη νόμιμες διοικητικές πράξεις της και ανεξάρτητα τυχόν κτήσεως από τρίτους δικαιωμάτων. Συνεπώς η Διοίκηση δεν κωλύεται και μετά την πάροδο της πενταετίας να ανακαλέσει. Την μη νόμιμο διοικητική πράξη της, θα πρέπει όμως να ερευνήσει και να αιτιολογήσει εν όψη και της βαρύτητας της παραβιασθείσης διατάξεως, την τυχόν κατά τον χρόνο της ανακλήσεως δημιουργηθείσα υπέρ των ενδιαφερομένων πραγματική κατάσταση δεκτική εννόμου προστασίας (ΣτΕ 3521/1982).
Στην προκειμένη περίπτωση, έχουμε τη γνώμη, ότι η Διοίκηση θα μπορεί να ανακαλέσει και μετά την πάροδο της πενταετίας τις μη νόμιμες πιο πάνω πράξεις της δηλαδή την 49769/20945/31-10-1980 απόφαση της Πολεοδομίας Αθηνών, θα πρέπει όμως να ερευνήσει και να κρίνει αιτιολογημένα εν όψει και της βαρύτητας της παραβιασθείσης διατάξεως, την τυχόν κατά τον χρόνο της ανακλήσεως δημιουργηθείσα στην συγκεκριμένη περίπτωση υπέρ των τρίτων των ενδιαφερομένων πραγματική κατάσταση που χρήζει εννόμου προστασίας.
Ο Πάρεδρος Διοίκησης