|
Για τον οικισμό Μήθυμνας ισχύουν οι παρακάτω όροι προστασίας παραδοσιακών κτιρίων και συνόλων του οικισμού.
Α. Παραδοσιακά κτίρια.
1. Κτίρια ή σύνολα κτιρίων, που αποτελούν αντιπροσωπευτικά δείγματα της πολεοδομικής και αρχιτεκτονικής φυσιογνωμίας του οικισμού θεωρούνται παραδοσιακά. Η αξιολόγηση των κτιρίων διενεργείται από την Επιτροπή Πολεοδομικού και Αρχιτεκτονικού Ελέγχου.
2. Παραδοσιακό θεωρείται το εκάστοτε αρχικό κτίριο καθώς και τα στοιχεία του περιβάλλοντος χώρου αυτού (μάντρες, αυλόθυρες, φούρνοι, κρήνες, βοτσαλωτά δάπεδα κ.λ.π.), όπως και οι εναρμονιζόμενες με αυτό μεταγενέστερες προσθήκες, όχι όμως και τα πάσης φύσεως καθ' ύφος ή κατ' επέκταση υπάρχοντα προκτίσματα που αλλοιώνουν το αρχικό κτίριο. Ο καθορισμός των προκτισμάτων αυτών, που επιβάλλεται να αφαιρεθούν ή να τροποποιηθούν σύμφωνα με τις μορφολογικές διατάξεις του παρόντος διατάγματος, γίνεται από την Επιτροπή Πολεοδομικού και Αρχιτεκτονικού Ελέγχου.
3. Απαγορεύεται η κατεδάφιση, καταστροφή ή η αλλοίωση των παραδοσιακών κτιρίων του οικισμού, όπως επίσης και των επιμέρους αρχιτεκτονικών, καλλιτεχνικών και στατικών στοιχείων αυτών.
Β. Εργασίες Επισκευής και Αποκατάστασης Παραδοσιακού Κτιρίου
1. Σκοπός της επισκευής και αποκατάστασης ενός παραδοσιακού κτιρίου, είναι η διατήρηση της αρχιτεκτονικής μορφής και της στατικής δομής του κτιρίου, οι οποίες αναδεικνύονται μέσα από τις εργασίες συντήρησής του, όπως και η αναβίωσή του για να στεγάσει σύγχρονες οικιστικές ανάγκες. Για το σκοπό αυτό επιτρέπονται οι εργασίες εκσυγχρονισμού των εγκαταστάσεων και εσωτερικές διαρρυθμίσεις σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος διατάγματος.
2. Στις εργασίες επισκευής και αποκατάστασης των παραδοσιακών κτιρίων και ειδικότερα του φέροντος οργανισμού, χρησιμοποιούνται υλικά ίδια ή παρεμφερή προς τα αρχικά. Σε περίπτωση που απαιτούνται μεγάλης κλίμακας επεμβάσεις για την αποκατάσταση της στατικής επάρκειας και ισορροπίας του κτιρίου (αντικατάσταση μεσοπατωμάτων, στεγών, επέμβαση στον πέτρινο μανδύα κ.λ.π.), εξετάζεται η μέθοδος αποκατάστασης, που διαταράσσει λιγότερο την υφισταμένη στατική δομή του κτιρίου.
3. Τα μεσοπατώματα και οι στέγες αντικαθίστανται με ξύλινες (όπως οι αρχικές) κατασκευές, εφόσον το επιτρέπει η στατική επάρκεια του κτιρίου. Οι φθορές στον φέροντα οργανισμό της τοιχοποιίας επισκευάζονται με τα ίδια αρχικά υλικά, ενώ επιτρέπεται η ενίσχυσή του με σημειακές επεμβάσεις οπλισμένου σκυροδέματος.
4. Η αντικατάσταση του φέροντα οργανισμού εκ τοιχοποιίας του παραδοσιακού κτιρίου με οπλισμό σκυρόδεμα (υποστηλώματα, δοκοί, πλάκες κ.λ.π.) απαγορεύεται.
H αντικατάσταση από οπλισμένο σκυρόδεμα επιτρέπεται μόνο σε οριακές και κρίσιμες περιπτώσεις επικινδύνου ετοιμορροπίας του κτιρίου (π.χ. καθίζηση θεμελίων, εκτεταμένη κατάρρευση πέτρινης τοιχοποιίας κ.λ.π.) και μόνο σε περίπτωση που οι προηγούμενες μέθοδοι δεν είναι αποτελεσματικές.
5. Σε περίπτωση που το παραδοσιακό κτίριο χαρακτηρίζεται επικίνδυνα ετοιμόρροπο και επιβάλλεται η κατεδάφισή του, το κτίριο ανακατασκευάζεται στην αρχική του μορφή. Η ανακατασκευή γίνεται βάσει λεπτομερούς μελέτης αποτύπωσης της υφισταμένης κατάστασης που απαιτείται πριν από την κατεδάφιση του κτιρίου.
6. α. Επιτρέπονται οι εργασίες επισκευής, αποκατάστασης, αναστήλωσης όλων των παραδοσιακών κτιρίων του οικισμού στην αρχική τους μορφή κατά παρέκκλιση των όρων δόμησης του παρόντος.
β. Κτίριο κατεστραμμένο, που βρίσκεται σε ερειπιώδη κατάσταση αλλά αποτελεί στοιχείο αξιόλογο της πολεοδομικής και αρχιτεκτονικής φυσιογνωμίας του οικισμού, η δε αναστήλωσή του θα συνέβαλε στην ολοκλήρωση του συνόλου του οικισμού, αναστηλώνεται στην αρχική του μορφή, κατά παρέκκλιση των όρων δόμησης του παρόντος. Η αναστήλωση επιτρέπεται μετά από έρευνα και μελέτη ως προς τον αρχικό όγκο και μορφή του κτιρίου από στοιχεία (φωτογραφίες, περιγραφές σε βιβλία ή συμβόλαια κ.λ.π.) όπως και από στοιχεία που υπάρχουν στο έδαφος ή είναι αποτυπωμένα στους μεσότοιχους των όμορων κτιρίων (όπως θεμέλια, υπολείμματα τοίχων περασιές, φωλιές δοκαριών κ.λ.π.).
Σε περίπτωση που τα στοιχεία είναι ανεπαρκή ως προς την μορφολογία του αρχικού κτιρίου, λαμβάνεται υπόψη η βασική αρχιτεκτονική σύνθεση ή η συγγενής μορφολογία των όψεων των κτιρίων του άμεσου περιβάλλοντος.