|
Τα ελάχιστα όρια εμβαδού και προσώπου καθώς και οι λοιποί όροι και περιορισμοί δόμησης των οικοπέδων καθορίζονται ως εξής:
1. Ελάχιστο πρόσωπο: 15 m.
Ελάχιστο εμβαδόν: 400 m2.
2. Κατά παρέκκλιση των διατάξεων της προηγούμενης παραγράφου θεωρούνται άρτια:
α) τα οικόπεδα τα οποία κατά τη δημοσίευση του παρόντος διατάγματος έχουν: ελάχιστο πρόσωπο: 10 m, ελάχιστο εμβαδόν 300 m2.
β) τα οικόπεδα που προκύπτουν από την οριστική πράξη εφαρμογής της πολεοδομικής μελέτης ή προέρχονται από τις εισφορές σε γη σύμφωνα με το άρθρο 8 του νόμου 1337/1983 εφόσον έχουν:
Ελάχιστο πρόσωπο: 8 m.
Ελάχιστο εμβαδόν: 120 m2.
γ) τα οικόπεδα που βρίσκονται εντός των ορίων του οικισμού που προϋφίσταται του έτους 1923 και έχει χαρακτηρισθεί ως πυκνοδομημένος με την υπ' αριθμόν 74420/4119/17-10-1988 απόφαση του Αναπληρωτή Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων,
| • | εφόσον είχαν κατά την 25-07-1979 ημέρα δημοσίευσης του από 19-07-1979 προεδρικού διατάγματος (ΦΕΚ 401/Δ/1979): ελάχιστο πρόσωπο: 8 m, ελάχιστο εμβαδόν: 150 m2. |
| • | εφόσον είχαν κατά την 02-07-1968 ημέρα δημοσίευσης του από 15-06-1968 βασιλικού διατάγματος (ΦΕΚ 111/Δ/1968): ελάχιστο πρόσωπο: 6 m, ελάχιστο εμβαδόν: 80 m2. |
3. Επιπλέον των προϋποθέσεων των προηγουμένων παραγράφων 1 και 2 του παρόντος τα οικόπεδα θεωρούνται άρτια και οικοδομήσιμα εφόσον στο οικοδομήσιμο τμήμα τους εγγράφεται κάτοψη κτιρίου με ελάχιστη επιφάνεια 50 m2 και ελάχιστη πλευρά 5 m.
4. Μέγιστο ποσοστό κάλυψης των οικοπέδων: 50% της επιφανείας τους.
5. Συντελεστής δόμησης: 0,8.
6. Κατ' εξαίρεση των προηγουμένων παραγράφων 4 και 5 ορίζεται μέγιστο ποσοστό κάλυψης των οικοπέδων 60% της επιφανείας τους και συντελεστής δόμησης 1,2:
α) για οικόπεδα εμβαδού μικρότερου των 150 m2 εφόσον η συνολική επιφάνεια ορόφων δεν υπερβαίνει τα 120 m2. Η εξαίρεση αυτή έχει εφαρμογή σε οικόπεδα που έχουν προκύψει από κατάτμηση μέχρι της 10-03-1982 αφού αφαιρεθεί το εμβαδόν της εισφοράς σε γη σύμφωνα με το νόμο 1337/1983 και
β) για οικόπεδα που βρίσκονται στο πυκνοδομημένο τμήμα του οικισμού που προϋφίσταται του έτους 1923, εμβαδού μικρότερου των 300 m2 εφόσον η συνολική επιφάνεια ορόφων δεν υπερβαίνει τα 240 m2.
7. Το μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος των ανεγερθησομένων κτιρίων ορίζεται κατά τομείς ΙΙΙ1, ΙΙΙ2 και ΙΙΙ5 όπως φαίνονται στα ίδια διαγράμματα, ως εξής:
α. Τομέας ΙΙΙ1: 8,5 m.
β. Τομέας ΙΙΙ2: 6,6 m.
γ. Τομέας ΙΙΙ5: 15 m.
8. Σε περίπτωση κατασκευής στέγης, το μέγιστο ύψος αυτής δεν μπορεί να υπερβαίνει το 1,5 m η δε μέγιστη κλίση της δύναται να υπερβαίνει το 30% μετά από έγκριση της Επιτροπής Πολεοδομικού και Αρχιτεκτονικού Ελέγχου.
Η ισχύς του παρόντος διατάγματος αρχίζει από τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.