Συνδεθείτε στην Υπηρεσία Νομοσκόπιο Είσοδος στην υπηρεσία Νομοσκόπιο.     Χρήστης Κωδικός   Υπενθύμιση στοιχείων λογαριασμού       Νέοι χρήστες Εάν είστε νέος χρήστης, θα πρέπει να δημιουργήσετε ένα ΔΩΡΕΑΝ λογαριασμό προκειμένου να φύγει το παράθυρο αυτό και να αποκτήσετε πλήρη πρόσβαση στην υπηρεσία Νομοσκόπιο. Δημιουργία νέου λογαριασμού

Αριθμός 1954/1990

 

Το Συμβούλιο της Επικρατείας

 

Τμήμα Δ'

 

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 13-02-1990 με την εξής σύνθεση: Μ. Μουζουράκης, Αντιπρόεδρος, Πρόεδρος του Δ' Τμήματος, Γ. Δεληγιάννης, Σ. Χαραλαμπίδης, Σύμβουλοι, Φ. Αρναούτογλου, Δ. Πετρούλιας, Πάρεδροι. Γραμματέας ο Μ. Καλαντζής, Γραμματέας του Δ' Τμήματος.

 

Για να δικάσει την 22-06-1987 αίτηση:

 

των 1) __________, 8) ___________ οι οποίοι παρέστησαν με τον δικηγόρο Κυριάκο Καχριμάνη (Αριθμός Μητρώου 882/1990), στον οποίο δόθηκε προθεσμία δέκα ημερών για τη νομιμοποίησή του,

 

κατά του Υπουργού Γεωργίας, ο οποίος παρέστη με τον Δ. Παπαγεωργόπουλο, Πάρεδρο της Διοικήσεως.

 

Με την αίτηση αυτή οι αιτούντες επιδιώκουν να ακυρωθεί η 2/1987 απόφαση της Δευτεροβάθμιας Επιτροπής Επιλύσεως Δασικών Αμφισβητήσεων του Εφετείου Αθηνών και κάθε άλλη συναφής πράξη ή παράλειψη της Διοικήσεως.

 

Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως του Εισηγητή, Συμβούλου Γ. Δεληγιάννη.

 

Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε τον πληρεξούσιο των αιτούντων, ο οποίος ανέπτυξε και προφορικά τους προβαλλόμενους λόγους ακυρώσεως και ζήτησε να γίνει δεκτή η αίτηση και τον αντιπρόσωπο του Υπουργού, ο οποίος ζήτησε την απόρριψή της.

 

Μετά τη δημόσια συνεδρίαση, το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη και,

 

Αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα

 

Σκέφθηκε κατά το Νόμο

 

1. Επειδή καταβλήθηκαν τα νόμιμα τέλη (υπ' αριθμούς 2937896 και 2937897/1987 διπλότυπα του Ταμείου Δικαστικών Εισπράξεων Αθηνών) και το παράβολο (υπ' αριθμούς 147315 και 754762 γραμμάτια παραβόλου του Δημοσίου).

 

2. Επειδή με την κρινόμενη αίτηση ζητείται εμπροθέσμως και εν γένει παραδεκτώς η ακύρωση της υπ' αριθμόν 2/1987 αποφάσεως της Δευτεροβάθμιας Επιτροπής Επιλύσεως Δασικών Αμφισβητήσεων Εφετείου Αθηνών με την οποία χαρακτηρίσθηκε τελικά ως δάσος έκταση 47,5 στρεμμάτων, που βρίσκεται στην τοποθεσία Σακαντάρη Γερμένη της περιφέρειας Βιλλίων Αττικής και διεκδικείται από τους αιτούντες.

 

3. Επειδή, στο άρθρο 117 παράγραφος 3 του Συντάγματος ορίζεται ότι δημόσια ή ιδιωτικά δάση ή δασικές εκτάσεις που καταστράφηκαν ή καταστρέφονται από πυρκαγιά ή αποψιλώθηκαν ή αποψιλώνονται από άλλη αιτία, δεν αποβάλλουν, εξαιτίας του γεγονότος αυτού τον χαρακτήρα που είχαν πριν από την καταστροφή τους και κηρύσσονται υποχρεωτικώς αναδασωτέες, αποκλείεται δε η διάθεσή τους για άλλο σκοπό.

 

Εξάλλου το άρθρο 14 του νόμου 998/1979 περί προστασίας των δασών και των δασικών εν γένει εκτάσεων της χώρας (ΦΕΚ 289/Α/1979) θεσπίζει ειδική ενδικοφανή διαδικασία για τον χαρακτηρισμό μιας εκτάσεως, ως δασικής ή μη, με πράξη του αρμόδιο δασάρχη, η οποία:

 

{δέον να είναι προσηκόντως αιτιολογημένη δι' αναφοράς εις την μορφολογία του εδάφους, το είδος, την σύνθεση, την έκταση της βλαστήσεως και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτής, τις τυχόν επελθούσες προσφάτως αλλοιώσεις ή καταστροφές, ως και εις παν έτερον χρήσιμο στοιχείον προς χαρακτηρισμό της εκτάσεως} (παράγραφος 2).

 

Η απόφαση του δασάρχη υπόκειται σε αντιρρήσεις και στη συνέχεια σε προσφυγή ενώπιον της κατά το άρθρο 10 του ίδιου νόμου πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας επιτροπής, η οποία:

 

{λαμβάνουσα υπ' όψιν τον σχετικό φάκελο και τις προτάσεις του ενδιαφερομένου ως άνω ιδιώτη, νομικού προσώπου ή δημοσίας υπηρεσίας, δυναμένη δε και να διενεργήσει αυτοψία προς μόρφωση ασφαλέστερης γνώμης περί της υφισταμένης εν τη περιοχή καταστάσεως, αποφαίνεται αιτιολογημένα ...} (παράγραφος 3).

 

Τέλος, το άρθρο 3 του ίδιου νόμου ορίζει τα εξής:

 

{1. Ως δάσος νοείται πάσα έκτασις της επιφανείας του εδάφους, η οποία καλύπτεται εν όλω ή σποραδικώς υπό αγρίων ξυλωδών φυτών οιωνδήποτε διαστάσεων και ηλικίας, αποτελούντων ως εκ της μεταξύ των αποστάσεως και αλληλεπιδράσεως οργανική ενότητα, και η οποία δύναται να προσφέρει προϊόντα εκ των ως άνω φυτών εξαγόμενα ή να συμβάλει εις την διατήρηση της φυσικής και βιολογικής ισορροπίας ή να εξυπηρετήσει την διαβίωση του ανθρώπου εντός του φυσικού περιβάλλοντος.

 

2. Ως δασική έκτασις νοείται πάσα έκτασις της επιφανείας του εδάφους, καλυπτόμενη υπό αραιής ή πενιχρής, υψηλής ή θαμνώδους, ξυλώδους βλαστήσεως οιασδήποτε διαπλάσεως και δυναμένη να εξυπηρετήσει μίαν ή περισσότερες των εν τη προηγουμένη παραγράφω λειτουργιών.

 

3. ...}

 

Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει ότι η απόφαση του δασάρχη και των οικείων επιτροπών σχετικά με τον χαρακτήρα συγκεκριμένων εκτάσεων ως δασικής ή μη, που εκδίδεται με την σύμπραξη του ενδιαφερόμενου ιδιοκτήτη, πρέπει να είναι ειδικώς αιτιολογημένη με την περιγραφή της μορφολογίας του εδάφους, του είδους, της συνθέσεως, της πυκνότητας και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της βλαστήσεως (ΣτΕ 2936/1989, 1758/1988, 2330/1987, 605/1985). Η απόφαση αυτή συνίσταται στη διαπίστωση υφιστάμενης πραγματικής (φυσικής) καταστάσεως και των τυχόν προσφάτων αλλοιώσεών της, εν όψει όμως της συνταγματικής προστασίας των δασών η σχετική διαπίστωση ανάγεται και στο παρελθόν και μάλιστα χωρίς κανένα χρονικό περιορισμό όταν η μεταβολή του δασικού χαρακτήρα οφείλεται σε καταστροφή ή παράνομη εκχέρσωση.

 

4. Επειδή εν προκειμένω με την υπ' αριθμόν 1523/1984 πράξη του Δασάρχη Μεγάρων χαρακτηρίσθηκε ως δάσος η επίδικη έκταση. Αντιρρήσεις των αιτούντων κατά της πράξεως αυτής απορρίφθηκαν με την υπ' αριθμόν 2/1985 απόφαση της πρωτοβάθμιας επιτροπής επιλύσεως δασικών αμφισβητήσεων του Εφετείου Αθηνών. Κατά της αποφάσεως αυτής οι αιτούντες άσκησαν την από 10-12-1985 προσφυγή στην δευτεροβάθμια επιτροπή επιλύσεως δασικών αμφισβητήσεων του Εφετείου Αθηνών. Η επιτροπή αυτή αφού έλαβε υπ' όψει και στάθμισε τους ισχυρισμούς και τα αποδεικτικά στοιχεία των αιτούντων, τις αεροφωτογραφίες των ετών 1945 και 1960, τα στοιχεία του φακέλου της Διευθύνσεως δασών του Υπουργείου Γεωργίας και μετά από διενέργεια αυτοψίας στην επίδικη έκταση απέρριψε την εν λόγω προσφυγή.

 

Κατά την αιτιολογία της προσβαλλομένης αποφάσεως η μείζων περιοχή, στην οποία περιλαμβάνεται και η επίμαχη έκταση, οριοθετείται από βαθιές χαραδρώσεις και απόκρημνα πρανή, δημιουργήματα κατολισθήσεων ή έντονων διαβρωτικών καταστάσεων. Οι παρυφές των νοτιοδυτικών και βορείων ορίων εμφανίζονται χωρίς δασική βλάστηση, η υπόλοιπη όμως έκταση καλύπτεται από άγρια δασική βλάστηση πάνω από 15%. Από την συνολική έκταση, που διεκδικείται από τους αιτούντες εμβαδού 75,8 στρεμμάτων τμήμα 28,3 στρεμμάτων εμφανίζεται στην αεροφωτογραφία του έτους 1945 ως χέρσα και πιθανόν αγροτική έκταση ενώ η υπόλοιπη έκταση, εμβαδού 47,5 στρεμμάτων που χαρακτηρίσθηκε ως δάσος με την προσβαλλόμενη απόφαση εμφανίζεται καλυπτόμενη από δασική βλάστηση και ειδικότερα από χαλέπιο πεύκη. Η ίδια περίπου κατάσταση εμφανίζεται και κατά το έτος 1960 με ελάχιστη διαφορά ως προς την δασική έκταση που περιορίζεται στα 45 στρέμματα, όπως προκύπτει από την αεροφωτογραφία του έτους αυτού, με αντίστοιχη αύξηση της χέρσας εκτάσεως (από 28,3 σε 30,8 στρέμματα) που οφείλεται σε έντονα διαβρωτικά φαινόμενα που σημειώθηκαν στην περιοχή αυτή.

 

Οι αιτούντες, που έχουν πάρει άδεια διενέργειας χωματουργικών εργασιών στην ως άνω χέρσα έκταση, επέκτειναν τις εργασίες αυτές, και στη συνεχόμενη δασική έκταση με σκοπό την πλήρη εκχέρσωσή της και την μεταβολή της σε αγρό. Για την αποκατάσταση του δασικού χαρακτήρα της εν λόγω έκτασης εκδόθηκε η υπ' αριθμόν 1764/1981 απόφαση του Νομάρχη Δυτικής Αττικής (ΦΕΚ 44/Δ/1982) με την οποία κηρύχθηκε ως αναδασωτέα.

 

Σήμερα διασώζεται έκταση 7,5 περίπου στρεμμάτων δάσους χαλεπίου πεύκης, μερικά μεμονωμένα άτομα πεύκης από την αρχική δασική έκταση των 47,5 στρεμμάτων καθώς και λίγη αναγέννηση. Με τα δεδομένα αυτά είναι νομίμως και πλήρως αιτιολογημένη η προσβαλλόμενη απόφαση αφού αναφέρεται κατά τρόπο ειδικό και συγκεκριμένο στα κριτήρια του άρθρου 3 παράγραφος 1 του νόμου 998/1979, σχετικά με τον χαρακτήρα της επίδικης έκτασης ως δάσους. Νομίμως δ' έλαβε υπ' όψει την υφιστάμενη κατά τα έτη 1945 και 1960 φυσική κατάσταση όπως απεικονίζεται στις σχετικές αεροφωτογραφίες, δεδομένου ότι οι μεν μικρές γεωφυσικές αλλοιώσεις της εκτάσεως αυτής που άρχισαν να εμφανίζονται κατά το ως άνω πρόσφατο χρονικό διάστημα είναι άμοιρες επιρροής (άρθρο 14 παράγραφος 2 εδάφιο α' του ως άνω νόμου) ενώ οι παράνομες εκχερσώσεις, εξ αιτίας των οποίων άλλωστε κηρύχθηκε ως αναδασωτέα η ανωτέρω έκταση, δεν εμποδίζουν τον επίδικο, χαρακτηρισμό, οποτεδήποτε και αν έλαβαν χώρα. Συνεπώς είναι απορριπτέοι ως αβάσιμοι οι λόγοι ακυρώσεως που στηρίζονται σε αντίθετη εκδοχή.

 

Επειδή ο λόγος ακυρώσεως με τον οποίο προβάλλεται ότι η πληττόμενη απόφαση έρχεται σε αντίφαση με τα υπ' αριθμούς 1969/1980 και 541/1984 έγγραφα του Δασάρχη Μεγάρων από τα οποία προκύπτει ο αγροτικός χαρακτήρας της επίδικης εκτάσεως είναι απορριπτέος ως ερειδόμενος σε εσφαλμένη προϋπόθεση δεδομένου ότι τα έγγραφα αυτά δεν αναφέρονται στην επίδικη έκταση αλλά στη συνεχόμενη χέρσα έκταση.

 

5. Επειδή, σύμφωνα με όσα έχουν εκτεθεί, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση.

 

Δια ταύτα

 

Απορρίπτει την κρινόμενη αίτηση.

 

Διατάσσει την κατάπτωση του παραβόλου.

 

Επιβάλλει εις βάρος των αιτούντων την δικαστική δαπάνη του Δημοσίου που ανέρχεται στο ποσό των 14.000 δραχμών.

 

Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 23-02-1990 και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση της 05-06-1990.