|
1. Οι κλινικές μελέτες με νέα φάρμακα, ή εφαρμογή νεότερων διαγνωστικών και θεραπευτικών μεθόδων επιτρέπονται εφόσον:
α. ανταποκρίνονται στις γενικές προδιαγραφές και διαδικασίες, όπως αυτές καθορίζονται από τα αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης
β. υπάρχουν ισχυρές επιστημονικές ενδείξεις, ότι η χρήση τους, ή η εφαρμογή τους θα αυξήσει τις πιθανότητες επιβίωσης, ή αποκατάστασης της υγείας, ή ανακούφισης των ασθενών, που πάσχουν από αντίστοιχες νόσους και η ωφελιμότητα θα είναι σοβαρά σημαντικότερη του ενδεχόμενου εμφάνισης ανεπιθύμητων ενεργειών
γ. συντρέχουν όλες οι προϋποθέσεις του προηγούμενου άρθρου.
2. Αν ο ασθενής αρνηθεί τη συμμετοχή του σε μια τέτοια μελέτη, ο οδοντίατρος οφείλει να λάβει κάθε μέτρο, προκειμένου η άρνηση του ασθενούς να μην επηρεάζει αρνητικά τη σχέση οδοντιάτρου προς ασθενή.
3. Ο οδοντίατρος δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιεί νέα φάρμακα άγνωστης αποτελεσματικότητας, ή να εφαρμόζει νέες θεραπευτικές, ή διαγνωστικές μεθόδους αγνώστων συνεπειών χωρίς την αυστηρή εφαρμογή των κανόνων, που διέπουν το σχεδιασμό και την εφαρμογή κλινικών μελετών. Αναγνωρίζει ως θεμελιώδη κανόνα, ότι η πιθανή διαγνωστική, ή θεραπευτική αξία προς όφελος του ασθενή έχει προτεραιότητα έναντι της επιστημονικής γνώσης, που ενδεχομένως αποκτάται από τα νέα φάρμακα, ή τις νέες θεραπευτικές, ή διαγνωστικές μεθόδους.