Παράρτημα Ι: Μεθοδολογία για μελέτη του Τοπίου στα Περιφερειακά Χωροταξικά Σχέδια
 Περιεχόμενα |  Προηγούμενο |  Επόμενο |
|
1. Εισαγωγή
Το τοπίο γενικά
Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση του Τοπίου (νόμος 3827/2010), ως τοπίο νοείται μία περιοχή, όπως αυτή γίνεται αντιληπτή από τον άνθρωπο, της οποίας ο χαρακτήρας είναι αποτέλεσμα της δράσης και αλληλεπίδρασης των φυσικών και / ή ανθρώπινων παραγόντων. Στο προοίμιο της Σύμβασης αναγνωρίζεται ότι το τοπίο αποτελεί βασικό συστατικό στοιχείο της Ευρωπαϊκής φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς, απαραίτητο για την ανθρώπινη ευημερία και τη σταθερότητα της Ευρωπαϊκής ταυτότητας. Τονίζει επίσης ξεκάθαρα πως αποτελεί σημαντικό μέρος της ποιότητας ζωής των ανθρώπων παντού: στις αστικές περιοχές και στην ύπαιθρο, στις υποβαθμισμένες περιοχές αλλά και στις περιοχές υψηλής ποιότητας και ήδη αναγνωρισμένες ως εξαιρετικού φυσικού κάλλους. Τοπίο αποτελεί τόσο μια οροσειρά όσο και ένα μικρό κομμάτι μιας αστικής περιοχής, τόσο μια καταπράσινη κοιλάδα όσο και ένα αστικό πάρκο, τόσο μια καταγάλανη αμμουδερή παραλία όσο και μια βιομηχανική περιοχή. Τοπίο είναι και το όμορφο αλλά και το καθημερινό.
Η μελέτη του τοπίου ως διαχειριστικό και σχεδιαστικό εργαλείο.
Επειδή η μελέτη του τοπίου προϋποθέτει το να εξετάζει κανείς ταυτόχρονα και τις φυσικές αλλά και τις πολιτισμικές διαδικασίες και διεργασίες μέσα στο χώρο και το χρόνο, ο χωροταξικός σχεδιασμός που λαμβάνει υπόψη του το τοπίο εξασφαλίζει τη βέλτιστη διαχείριση των αλλαγών στο τοπίο έτσι ώστε οι ανθρώπινες δραστηριότητες να εναρμονίζονται με τις περιβαλλοντικές διεργασίες. Η διαφορά που συντελείται με την οριζόντια ενσωμάτωση του τοπίου στο σχεδιασμό είναι η εξασφάλισή της από κοινού διαφύλαξης και διαχείρισης φύσης και πολιτισμού, κάτι που μέχρι τώρα δεν εξασφαλιζόταν μόνο με την αναγνώριση μιας περιοχής π.χ. σε περιοχή Natura ή απλά σε περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Κατά κάποιο τρόπο ο σχεδιασμός για τη Σύμβαση είναι συνώνυμο της επιμελητείας, δηλαδή εκείνης της φροντίδας που απαιτείται για την εξασφάλιση της αειφορικής ανάπτυξης τόσο των φυσικών όσο και των πολιτισμικών πόρων.
Ορισμοί
Στοιχεία του τοπίου - αποτελούν τα επιμέρους συστατικά που κατ' επανάληψη απαρτίζουν και χαρακτηρίζουν το τοπίο, όπως οι πεζούλες, οι φυτοφράχτες, τα ρυάκια κ.λ.π.
Χαρακτηριστικά γνωρίσματα του τοπίου (τοπόσημα) - αποτελούν εκείνα τα εξέχοντα ή ιδιαιτέρως διακριτά στοιχεία του τοπίου όπως π.χ. ιδιαίτεροι γεωλογικοί σχηματισμοί, ένα ποτάμι, ένα κάστρο κ.λ.π.
Χαρακτήρας του τοπίου - είναι το σύνολο των εξεχόντων, αναγνωρίσιμων και επαναλαμβανόμενων στοιχείων σε ένα τοπίο, που κάνουν αυτό το τοπίο να είναι διαφορετικό και αντιληπτά διακριτό από ένα άλλο, όχι όμως καλύτερο ή χειρότερο.
Ποιότητα του τοπίου - καθορίζεται με βάση το βαθμό αλλοίωσης ενός τοπίου από οπτικής, λειτουργικής και οικολογικής σκοπιάς. Η ποιότητα ενός τοπίου είναι διαφορετική από την αξία του. Για παράδειγμα ένα τοπίο υψηλής αξίας πχ. ένας παραδοσιακός οικισμός μπορεί να είναι χαμηλής ποιότητας λόγω της κατάστασής του, δηλαδή τα σπίτια να είναι εγκαταλελειμμένα, γκρεμισμένα ή αλλοιωμένα.
Αξία του τοπίου - είναι η σημαντικότητα ενός τοπίου που προκύπτει από τη γενικότερη συναίνεση τόσο σε εθνικό όσο και σε τοπικό επίπεδο. Η αξία καθορίζεται μέσα από την ενιαία αξιολόγηση α) του αισθητικού και φυσικού κάλλους, β) της αντιπροσωπευτικότητας, γ) της αναγνωρισιμότητας, δ) της ποιότητας και του αναλλοίωτου χαρακτήρα, ε) της παρουσίας προστατευόμενων στοιχείων και τοπόσημων, στ) της μοναδικότητας (σπανιότητας) και ζ) της λειτουργίας ως φυσικού πόρου, του τοπίου.
Η έννοια του τοπίου στην Ελλάδα και στο χωροταξικό σχεδιασμό
Η έννοια της προστασίας του τοπίου φυσικά δεν είναι νέα στην ελληνική νομοθεσία. Ο νόμος [Ν] 1469/1950 αποτελεί εδώ και 60 χρόνια το πρώτο θεσμικό εργαλείο για την αναγνώριση και προστασία περιοχών ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, το νομοθετικό διάταγμα [Ν] 996/1971 εισήγαγε την έννοια του αισθητικού δάσους, ενώ με το νόμο 1650/1986 η έννοια του προστατευόμενου τοπίου διευρύνθηκε ώστε να περιλάβει περιοχές με ιδιαίτερα φυσικά ή ανθρωπογενή χαρακτηριστικά. Είναι αξιοσημείωτη η ενιαία νομοθετική αντιμετώπιση της αρχιτεκτονικής και της φυσικής κληρονομιάς, όπως προκύπτει από τις διατάξεις του τελευταίου Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού (νόμος 2831/2000), που εντάσσει στο πλαίσιο προστασίας των παραδοσιακών οικισμών και των διατηρητέων κτιρίων (πολιτιστική - αρχιτεκτονική κληρονομιά) το ευρύτερο φυσικό τους περιβάλλον (φυσική κληρονομιά), αλλά και του αρχαιολογικού νόμου (νόμος 3028/2002), ο οποίος αντιμετωπίζει ενιαία τα μνημεία και το φυσικό χώρο που τα περιβάλλει. Τα παραπάνω εργαλεία που αναφέρονται ρητά ή με πιο εξειδικευμένο τρόπο στο τοπίο, συνυπάρχουν βεβαίως με τα κλασικά εργαλεία της περιβαλλοντικής νομοθεσίας (προστατευόμενες περιοχές, περιοχές δικτύου Natura 2000, Τόποι Κοινοτικοί Σημασίας κ.λ.π.), της αρχαιολογικής νομοθεσίας (αρχαιολογικοί χώροι και μνημεία) και της αρχιτεκτονικής νομοθεσίας (παραδοσιακοί οικισμοί, διατηρητέα κ.λ.π.), δημιουργώντας ένα σύμπλεγμα περιοχών προστασίας με άμεση ή έμμεση αναφορά στο τοπίο. Τα παραπάνω εργαλεία έχουν χρησιμοποιηθεί, άλλα λιγότερο και άλλα περισσότερο, για το χαρακτηρισμό περιοχών ως προστατευόμενα τοπία.
Με δεδομένα τα παραπάνω και στο πλαίσιο της νέας πραγματικότητας που επιφέρει η κύρωση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για το Τοπίο, παρατίθεται αναλυτική μεθοδολογία (βλέπε ενότητα 3) αναγνώρισης, καταγραφής και τυπολόγησης του τοπίου της Περιφέρειας, για την προώθηση συντονισμένων δράσεων προστασίας και διαχείρισης βάσει των κατευθύνσεων του Περιφερειακού Χωροταξικού Πλαισίου και Αειφόρου Ανάπτυξης. Το παραπάνω θα πρέπει να επιτευχθεί με αξιοποίηση του δυναμικού και της εμπειρίας των διαφόρων εμπλεκόμενων φορέων.
Η αναθεώρηση του Περιφερειακού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης, αποτελεί το πρώτο βήμα εισαγωγής της νέας αυτής θεώρησης, επιδιώκοντας την αναγνώριση στο χώρο κάθε Περιφέρειας τοπίων ιδιαίτερης σημασίας, στα οποία θα επιδιωχθεί κατά προτεραιότητα η εφαρμογή συντονισμένων δράσεων ανάδειξης και διαχείρισης. Η αξιολόγηση θα πρέπει να λάβει υπόψη τις ήδη προστατευόμενες περιοχές, τα στοιχεία της επιτόπιας έρευνας, στοιχεία μελετών όπως του Γενικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης (ΦΕΚ 128/Α/2008) και βεβαίως τις κατευθύνσεις για το Φυσικό και Πολιτιστικό Περιβάλλον - Διαχείριση Φυσικού Αποθέματος του ήδη ισχύοντος Περιφερειακού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης της οικείας Περιφέρειας.
Στην παρούσα συγκυρία το τοπίο, σαν πόρος περιβαλλοντικού και αναπτυξιακού σχεδιασμού χαρακτήρα, αποτελεί συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας. Σαν τέτοιο λοιπόν πρέπει να προσεγγιστεί και για το λόγο αυτό κρίνεται σκόπιμο να ενσωματωθούν στις στρατηγικές προτάσεις του Περιφερειακού Πλαισίου εκτός των άλλων και μια σειρά εκτιμήσεων και προτάσεων για το τοπίο. Οι προτάσεις αυτές θα πρέπει να ενσωματώνονται οριζόντια, σε κάθε πρόταση χωρικής αναπτυξιακής πολιτικής του Περιφερειακού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης και επιπλέον σε ξεχωριστό κεφάλαιο ώστε να καταλήγουν σε:
1. Γενικές πολιτικές και κατευθύνσεις συγκεκριμένα για την προστασία, ανάδειξη και αειφορική διαχείριση του τοπίου στο σύνολο της Περιφέρειας καθώς και τις βασικές προτεραιότητες.
2. Κατ' αρχήν αναγνώριση ζωνών τοπίου. Μόνο για τα τοπία ιδιαίτερης αξίας ή ιδιαιτέρως υποβαθμισμένα όπως προκύπτουν από την αξιολόγηση (βλέπε ενότητα 3).
3. Στόχους ποιότητας τοπίων για κάθε ζώνη τοπίου που ορίζεται σε αυτό το Περιφερειακό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται ότι κάθε αναπτυξιακό έργο είναι συμβατό με την επίτευξη των στόχων αυτών.
4. Προτάσεις για την ελαχιστοποίηση των πιέσεων που αλλοιώνουν το τοπίο και υπόδειξη προτάσεων για πολιτικές και μέτρα διαχείρισης που θα πρέπει να εξειδικευθούν στο χωρικό και πολεοδομικό σχεδιασμό, τόσο στα προωθούμενα τροποποιητικά Ρυθμιστικά Σχέδια Αθήνας και Θεσσαλονίκης αντίστοιχα, όσο και στον υποκείμενο σχεδιασμό (Ρυθμιστικά σχέδια κατά το νόμο 2508/1997, Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια, Σχέδια Χωρικής και Οικιστικής Οργάνωσης Ανοικτών Πόλεων, Ζώνες Οικιστικού Ελέγχου λοιπά σχέδια χρήσης γης, Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες κ.λ.π.).
2. Συνοπτική επισκόπηση των ειδικών παραδοτέων για τα θέματα του τοπίου σε επίπεδο περιφερειακού σχεδιασμού
Τα ελάχιστα παραδοτέα των Περιφερειακών σχεδίων θα πρέπει σχετικά με το τοπίο να συμπεριλαμβάνουν τα εξής:
α) Χάρτη της Περιφέρειας κλίμακας 1:250 000 όπου θα απεικονίζονται (δείτε Προσάρτημα ΙΙ για λεπτομερέστερες προδιαγραφές):
Ζώνες Τοπίου Διεθνούς Αξίας
Ζώνες Τοπίου Εθνικής Αξίας
Ζώνες Τοπίου Περιφερειακής Αξίας
Ιδιαιτέρως υποβαθμισμένες Ζώνες Τοπίου που χρήζουν μέτρα αποκατάστασης
β) Περιγραφή συγκεκριμένων χαρακτηριστικών και στοιχείων του τοπίου ιδιαίτερης αξίας (πχ. πεζούλες, χαρακτηριστική αρχιτεκτονική κ.λ.π.) τα οποία συναντώνται όχι μόνο σε μια ζώνη τοπίου αλλά σε ολόκληρη την Περιφέρεια και καθορισμός σχετικών πολιτικών και διαχειριστικών προτάσεων
Το Περιφερειακό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης θα πρέπει να περιλαμβάνει μια ξεχωριστή περιγραφή για κάθε ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στοιχείο του τοπίου, με αναφορά στην κάλυψη, την αιτιολογημένη περιγραφή της αξίας, την περιγραφή των πιθανών πιέσεων που δέχεται καθώς και τα μέτρα και τις δράσεις που πρέπει να ληφθούν υπόψη τόσο στον υπό τροποποίηση νόμο του Ρυθμιστικού Σχεδίου Θεσσαλονίκης σε σχέση με το Περιφερειακό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης της Κεντρικής Μακεδονίας όσο και στον υποκείμενο σχεδιασμό (Ρυθμιστικά σχέδια του νόμου 2508/1997, Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια, Σχέδια Χωρικής και Οικιστικής Οργάνωσης Ανοικτών Πόλεων, Ζώνες Οικιστικού Ελέγχου, λοιπά σχέδια χρήσης γης, Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες κ.λ.π.), ώστε να διασφαλιστεί η ανάδειξη και προστασία τους.
γ) Κατευθύνσεις πολιτικών και προτεραιοτήτων για κάθε Ζώνη Τοπίου Διεθνούς, Εθνικής ή Περιφερειακής Αξίας. Οι κατευθύνσεις θα πρέπει να προτείνουν πολιτικές και προτεραιότητες που να καθοδηγήσουν τον σχεδιασμό τόσο κατά την τροποποίηση των νόμων των Ρυθμιστικών Σχεδίων της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης αντίστοιχα, όσο και τον υποκείμενο σχεδιασμό (Ρυθμιστικά σχέδια του νόμου 2508/1997, Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια, Σχέδια Χωρικής και Οικιστικής Οργάνωσης Ανοικτών Πόλεων, Ζώνες Οικιστικού Ελέγχου, λοιπά σχέδια χρήσης γης, Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες κ.λ.π.) και τις μελέτες περιβαλλοντικής αδειοδότησης έργων και δραστηριοτήτων, ώστε να εξασφαλιστεί η ανάδειξη και προστασία εκείνων των στοιχείων που έχουν σημασία για τη διαφύλαξη του χαρακτήρα και των αξιών των τοπίων.
δ) Κατευθύνσεις για τη διαχείριση ιδιαιτέρως υποβαθμισμένων τοπίων τα οποία χρήζουν μέτρα αποκατάστασης
Το Περιφερειακό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης, για κάθε περίπτωση ιδιαιτέρως υποβαθμισμένου τοπίου, θα πρέπει να περιλαμβάνει μια ξεχωριστή περιγραφή των αιτιών που προκάλεσαν την αλλοίωση του καθώς και προτάσεις για μέτρα δράσεις που θα πρέπει να εξειδικευθούν τόσο α) στον υπό τροποποίηση νόμο του Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας σε περιοχές που συσχετίζονται με της όμορες Περιφέρειες, β) στον υπό τροποποίηση νόμο του Ρυθμιστικού Σχεδίου Θεσσαλονίκης και τη λοιπή Κεντρική Μακεδονία καθώς και τις όμορες περιοχές Περιφερειών και γ) στον υποκείμενο σχεδιασμό (Ρυθμιστικά σχέδια του νόμου 2508/1997, Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια, Σχέδια Χωρικής και Οικιστικής Οργάνωσης Ανοικτών Πόλεων, Ζώνες Οικιστικού Ελέγχου, λοιπά σχέδια χρήσης γης, Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες κ.λ.π.), ώστε να διασφαλιστεί η αποκατάστασή τους.
3. Μεθοδολογία
Η μεθοδολογία που θα πρέπει να ακολουθήσουν οι μελετητές για να καθορίσουν την περιφερειακή πολιτική για το τοπίο, αλλά και για να ορίσουν της ζώνες τοπίων ιδιαίτερης αξίας, περιγράφεται παρακάτω και αποτελείται κυρίως από την επεξεργασία υφιστάμενων στοιχείων, έρευνα πεδίου, καθώς και τη δημοσιοποίηση και ενσωμάτωση πορισμάτων που προκύπτουν από τη διαβούλευση με τους εμπλεκόμενους φορείς.
Στάδιο 1. Αξιολόγηση υφιστάμενης κατάστασης
Οι μελετητές, θα πρέπει να συλλέξουν και να απεικονίσουν σε χάρτη τουλάχιστον τα ακόλουθα στοιχεία:
1 Περιοχές NATURA 2000 με ιδιαίτερη σήμανση των περιοχών στις οποίες έχουν εγκριθεί Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες.
2 Δάση με ιδιαίτερη σήμανση των Αισθητικών Δασών.
3 Μνημεία και ιστορικοί τόποι (φυσικά, γεώτοποι, πολιτισμικά, θρησκευτικά κ.λ.π.).
4 Τοπία Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους (ΤΙΦΚ).
5 Αρχαιολογικούς χώρους.
6 Παραδοσιακούς οικισμούς.
7 Γεωργικές γαίες υψηλής παραγωγικότητας, λοιπή αγροτική γη.
8 Διαδρομές φυσικού ή και πολιτισμικού ενδιαφέροντος.
9 Τοπόσημα τουριστικού ενδιαφέροντος Διεθνούς, Εθνικής και Περιφερειακής εμβέλειας.
10 Παράκτιες περιοχές ή άλλες περιοχές υψηλής επισκεψιμότητας, με ισχυρή οικιστική ή άλλη ανάπτυξη, και με μεγάλης κλίμακας ανατροπή του φυσικού τοπίου.
11 Εκτεταμένες περιοχές επιφανειακής εξόρυξης.
12 Ανάγλυφο του εδάφους - κορυφογραμμές - υδάτινες ζώνες.
Για την απεικόνιση των στοιχείων που αφορούν την κάλυψη του εδάφους, μπορούν να αξιοποιηθούν τα στοιχεία που παρέχονται μέσω του CORINE.
Στάδιο 2: Αξιολόγηση και Οριοθέτηση Τοπίων Ιδιαίτερης Αξίας:
Οι μελετητές βάσει των στοιχείων του Σταδίου 1 και της επιτόπιας έρευνας, θα πρέπει να καθορίσουν τις ακόλουθες περιοχές.
Ζώνες Τοπίου Διεθνούς Αξίας
Ζώνες Τοπίου Εθνικής Αξίας
Ζώνες Τοπίου Περιφερειακής Αξίας
Η αξιολόγηση των ζωνών τοπίων ιδιαίτερης αξίας θα πρέπει να συνοδεύεται με αναλυτική περιγραφή των ακόλουθων στοιχείων:
1. Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του τοπίου που χρίζουν διατήρησης και ιδιαίτερης διαχείρισης (φυσιολογία, μορφολογία, βλάστηση, υδρογεωλογία, πολιτιστική κληρονομιά, αρχιτεκτονική μορφολογία, χαρακτηριστικά αγροτικής γης, καλλιέργειες)
2. Τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα (τοπόσημα) και στοιχεία του τοπίου που χρίζουν προστασίας και ανάδειξης, όπως φυσικά και πολιτιστικά μνημεία, αξιοθέατα κ.λ.π.
3. Διαδρομές φυσικού, πολιτισμικού ενδιαφέροντος προτεινόμενες για προστασία και ανάδειξη σε συνάρτηση με τη συγκεκριμένη ζώνη.
4. Ελκτικότητα - επισκεψιμότητα τοπίου ως διεθνούς - εθνικής - περιφερειακής αξίας.
5. Καταγραφή και περιγραφή πιέσεων στο τοπίο.
6. Προτάσεις για αποφυγή / ελαχιστοποίηση των πιέσεων.
7. Κατευθύνσεις για τα υποκείμενα επίπεδα σχεδιασμού σχετικά με τις πιέσεις που θα πρέπει να ελαχιστοποιηθούν, την δυνατότητα και το είδος αναπτυξιακών διαστάσεων που θα μπορούσαν να ενταχθούν αρμονικά στην ζώνη τοπίου χωρίς να αλλοιωθεί.
8. Προτάσεις σχετικά με την ανάδειξη του τοπίου.
Στάδιο 2Α: Αξιολόγηση και Ενδεικτική Οριοθέτηση Ιδιαιτέρως Υποβαθμισμένων Τοπίων
Ο μελετητής για περιοχές τις οποίες θα προτείνει να χαρακτηριστούν ως ιδιαιτέρως υποβαθμισμένα τοπία, χρησιμοποιώντας ως κριτήριο τις σοβαρές επιπτώσεις στην λειτουργία (ecosystem and landscape processes) ή στην παραγωγικές - οικονομικές προοπτικές μιας περιοχής (πχ μείωση του τουριστικού ενδιαφέροντος), οφείλει να οριοθετήσει (ενδεικτικά) τις αντίστοιχες ζώνες και να περιγράψει, στο τοπίο τα ακόλουθα:
1. Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του τοπίου που χρίζουν αποκατάστασης, διατήρησης και ιδιαίτερης διαχείρισης (φυσιολογία, μορφολογία, βλάστηση, υδρογεωλογία, πολιτιστική κληρονομιά, αρχιτεκτονική μορφολογία, χαρακτηριστικά αγροτικής γης, καλλιέργειες).
2. Τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα (τοπόσημα) και στοιχεία του τοπίου που χρίζουν προστασίας και αποκατάστασης.
3. Πιέσεις που συντέλεσαν στην υποβάθμιση του τοπίου.
4. Απειλές που θα πρέπει να αποτραπούν.
5. Πολιτικές και προτεινόμενες δράσεις για αποκατάσταση.
6. Κατευθύνσεις για Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια, Σχέδια Χωρικής και Οικιστικής Οργάνωσης Ανοικτών Πόλεων, Ζώνες Οικιστικού Ελέγχου κ.ά.
7. Κατευθύνσεις για Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων
4. Δομή ειδικής ενότητας Περιφερειακού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για το τοπίο
Ακολουθεί ενδεικτική περιγραφή των παραδοτέων για το Τοπίο
1. Εισαγωγή
2. Μεθοδολογία και περιορισμοί
3. Γενικές πολιτικές, κατευθύνσεις, στόχοι και δείκτες για την ανάδειξη, προστασία και αειφορική διαχείριση του τοπίου συνολικά της περιφέρειας
5. Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τοπίου
5.1 Χαρακτηριστικό X
13 Περιγραφή
14 Κάλυψη
15 Αξίες - αιτιολόγηση για τον προσδιορισμό του ως αξιόλογο (αποτελέσματα των κριτηρίων αξιολόγησης)
16 Απειλές
17 Πολιτικές και διαχειριστικά μέτρα
18 Προτεινόμενες δράσεις - προγράμματα
19 Κατευθύνσεις για Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο
20 Κατευθύνσεις για Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων
5.2 Χαρακτηριστικό X1
5.3 Χαρακτηριστικό Xv
6. Ζώνες τοπίων διεθνούς αξίας
6.1 Ζώνη X
21 Περιγραφή
22 Ενδεικτική οριοθέτηση
23 Τύποι τοπίων που απαρτίζουν την ζώνη
24 Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά
25 Αξίες - αιτιολόγηση για τον προσδιορισμό του ως αξιόλογο (αποτελέσματα των κριτηρίων αξιολόγησης)
26 Απειλές
27 Πολιτικές και Διαχειριστικά μέτρα για την ανάδειξη, προστασία και αειφορική διαχείριση
28 Διαδρομές και μονοπάτια, σημαντικά σημεία αξιόλογης θέας
29 Σύνδεση με άλλα αξιόλογα τοπία
30 Κατευθύνσεις για Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο
31 Κατευθύνσεις για Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων
32 Άλλες οδηγίες - (κυρίως περιορισμούς)
6.2 Ζώνη Xv
7. Ζώνες τοπίων εθνικής αξίας
7.1 Ζώνη X
33 Περιγραφή
34 Ενδεικτική οριοθέτηση
35 Τύποι τοπίων που απαρτίζουν την ζώνη
36 Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά
37 Αξίες - αιτιολόγηση για τον προσδιορισμό του ως αξιόλογο (αποτελέσματα των κριτηρίων αξιολόγησης)
38 Απειλές
39 Διαδρομές και μονοπάτια, σημαντικά σημεία αξιόλογης θέας
40 Σύνδεση με άλλα αξιόλογα τοπία
41 Πολιτικές και Διαχειριστικά μέτρα για την ανάδειξη, προστασία και αειφορική διαχείριση
42 Κατευθύνσεις για Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο
43 Κατευθύνσεις για Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων
44 Άλλες οδηγίες - (κυρίως περιορισμούς)
7.2 Ζώνη X
8. Ζώνες τοπίων περιφερειακής αξίας
8.1 Ζώνη X
45 Περιγραφή
46 Ενδεικτική οριοθέτηση
47 Τύποι τοπίων που απαρτίζουν την ζώνη
48 Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά
49 Αξίες - αιτιολόγηση για τον προσδιορισμό του ως αξιόλογο (αποτελέσματα των κριτηρίων αξιολόγησης)
50 Απειλές
51 Διαδρομές και μονοπάτια, σημαντικά σημεία αξιόλογης θέας
52 Σύνδεση με άλλα αξιόλογα τοπία
53 Πολιτικές και Διαχειριστικά μέτρα για την ανάδειξη, προστασία και αειφορική διαχείριση
54 Κατευθύνσεις για Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο
55 Κατευθύνσεις για Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων
56 Άλλες οδηγίες - (κυρίως περιορισμούς)
8.2 Ζώνη X
9. Ζώνες ιδιαιτέρως υποβαθμισμένων τοπίων
9.1 Ζώνη X
57 Περιγραφή
58 Ενδεικτική οριοθέτηση
59 Τύποι τοπίων που απαρτίζουν την ζώνη
60 Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά
61 Αίτια που οδήγησαν στην υποβάθμιση
62 Απειλές
63 Πολιτικές και προτεινόμενες δράσεις για αποκατάσταση
64 Κατευθύνσεις για Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο
65 Κατευθύνσεις για Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων
66 Άλλες οδηγίες - (κυρίως περιορισμούς)
9.2 Ζώνη X
10. Πρότυπο διασύνδεσης τοπίων αξίας και ανάδειξης διαδρομών πολιτιστικού και περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος
11. Εξειδίκευση ειδικών κατευθύνσεων για την ενσωμάτων του τοπίου στις λοιπές πολιτικές του Περιφερειακού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης