|
Στο από 11-01-1967 βασιλικό διάταγμα περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως του από 28-09-1962 βασιλικού διατάγματος κ.λ.π. (ΦΕΚ 6/Δ/1967) προστίθεται το ακόλουθο άρθρο 3 έχον ούτω:
{α) Προκειμένου περί κτιρίων εκ κατασκευής προοριζομένων και πραγματικώς χρησιμοποιουμένων αμιγώς δια ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις πάσης φύσεως, δυνάμεως τουλάχιστον είκοσι (20) κλινών, ανεγειρομένων επί γηπέδων εκτός του εγκεκριμένου σχεδίου και εκτός της ζώνης αυτού, δύναται, εν εκάστη συγκεκριμένη περιπτώσει, να επιτραπεί παρέκκλισις ως προς το ποσοστόν καλύψεως του γηπέδου, το οποίον όμως δεν δύναται να υπερβεί τα είκοσι (20) εκατοστά της επιφανείας αυτού, ως προς τον περιορισμό της ανεγέρσεως μίας και μόνον ενιαίας οικοδομής και ως προς την απόσταση των κτιρίων από των ορίων του γηπέδου, ήτις όμως δεν δύναται να είναι μικροτέρα των 7 m, εφ' όσον λειτουργικοί λόγοι απαιτούν τούτο, δι' αποφάσεως του Υπουργού Δημοσίων Έργων, μετά πλήρως αιτιολογημένη πρόταση του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού και γνώμη του Συμβουλίου Δημοσίων Έργων (Τμήμα Οικισμού).
β) Ομοίως δύναται να επιτραπεί παρέκκλισις, προκειμένου περί ανεγέρσεως των εν τη προηγουμένη παραγράφω κτιρίων και υπό τις εν αυτή προϋποθέσεις, επί γηπέδων εκτός του εγκεκριμένου σχεδίου, αλλά εχόντων πρόσωπον επί Εθνικών, Επαρχιακών, Δημοτικών και Κοινοτικών οδών, μόνον ως προς το ποσοστόν καλύψεως του γηπέδου, το οποίον δεν δύναται να υπερβεί το 33% της επιφανείας αυτού και ως προς τον περιορισμό της ανεγέρσεως ανά μίας σειράς οικοδομών.}