|
1. Τα δύο πρώτα εδάφια της παραγράφου 3 του άρθρου 21 του νομοθετικού διατάγματος[Ν] 2961/1954 (ΦΕΚ 197/Α/1954), όπως ισχύουν, αντικαθίστανται ως εξής:
{Το βασικό επίδομα ανεργίας ορίζεται σε σαράντα τοις εκατό (40%) του ημερομισθίου ή προκειμένου για τους υπαλλήλους σε πενήντα τοις εκατό (50%) του μισθού, με τον περιορισμό ότι δεν θα είναι κατώτερο από τα δύο τρίτα (2/3) του ημερομισθίου του ανειδίκευτου εργάτη, ούτε ανώτερο του ποσού που καθορίζεται κάθε φορά με απόφαση του Υπουργού Εργασίας, έπειτα από πρόταση του Διοικητικού Συμβουλίου του Οργανισμού Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού.
Αν η σχέση εισφορών - παροχών του Λογαριασμού Ανεργίας δεν επιτρέπει την εφαρμογή των παραπάνω ορίων, είναι δυνατόν ο Υπουργός Εργασίας, έπειτα από αιτιολογημένη γνώμη του Διοικητικού Συμβουλίου του Οργανισμού Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού, να αναπροσαρμόζει αναλόγως τα ανωτέρω όρια.}
2. Στην παράγραφο 3 του άρθρου 21 του νόμου [Ν] 2961/1954, όπως τροποποιείται με την παράγραφο 1 αυτού του άρθρου,προστίθεται πέμπτο εδάφιο ως εξής:
{Το καταβαλλόμενο την 31-12-1993 βασικό ημερήσιο επίδομα αυξάνεται κατά τριάντα τοις εκατό (30%) από 01-01-1994.}
3. Η περίπτωση α' της παραγράφου 1 του άρθρου 31 του νόμου 2081/1992 (ΦΕΚ 154/Α/1992) αντικαθίσταται από 01-01-1994 ως εξής:
{Η πραγματοποίηση από το δικαιούχο κατά το προηγούμενο ημερολογιακό έτος 95 έως 210 ημερομισθίων σε οικοδομικές εργασίες.}