ΝΣΚ 1154/1969

Νομικό Συμβούλιο του Κράτους 1154/1969 (06-11-1969)

Αριθμός ερωτήματος: Το υπ' αριθμό πρωτοκόλλου Ε20934/26-06-1969 του Υπουργείου Δημοσίων Έργων, Γενική Διεύθυνση Δημοσίων Έργων, Υπηρεσία Οικισμού, Διεύθυνση Ε3/γ.

Περίληψη Ερωτήματος: Εάν ο ιδιοκτήτης αυθαίρετης οικοδομής υποχρεούται στην καταβολή των φόρων κ.λ.π. υπέρ του Δημοσίου και τρίτων και της εισφοράς του αναγκαστικού νόμου 410/1968.

Απάντηση Ερωτήματος: Επί του πρόσθεν ερωτήματος το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους γνωμοδότησε ως ακολούθως:

Κατά την παράγραφο 1 του άρθρου 1 του αναγκαστικού νόμου 410/1968 εξαιρούνται της κατεδαφίσεως αυθαίρετες οικοδομές ή τμήματα αυτών που ανεγέρθηκαν μέχρι της ισχύος αυτού εντός εγκεκριμένου σχεδίου εφόσον αυτές δεν αποβαίνουν υπέρμετρα σε βάρος της πόλεως ή είναι επισφαλείς κατά την κρίση του Υπουργού, μετά γνώμη του Συμβουλίου Δημοσίων Έργων. Κατά το άρθρο 2 του αυτού αναγκαστικού νόμου, οι κατά την έναρξη της ισχύος αυτού κύριοι κ.λ.π. αυθαιρέτων ανεγερθέντων μετά την ισχύ του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού (30-09-1955) άνευ αδείας ή καθ' υπέρβαση αυτής ή παράβαση των πολεοδομικών διατάξεων και κρίθηκαν ως μη κατεδαφιστέες, κατά τ' ανωτέρω υποχρεούνται στην καταβολή της εισφοράς της οριζόμενης υπό της παραγράφου 3 του αυτού άρθρου, κατά την παράγραφο 4 του οποίου ορίζεται ότι οι κύριοι κ.λ.π. των ανωτέρω αυθαίρετων υποχρεούνται σε υποβολή δήλωσης περί αυτών.

Εκ του συνόλου των ανωτέρω διατάξεων και της επ' αυτών εισηγητικής έκθεσης σαφώς προκύπτει ότι σκοπός του νόμου τούτου είναι η ρύθμιση του ανακύψαντος κοινωνικού προβλήματος, εκ της κατασκευής σε ολόκληρη της χώρα αυθαίρετων κατασκευών, ως τοιούτων θεωρούμενων όλων των κατασκευών των γενόμενων άνευ άδειας ή καθ' υπέρβαση αυτής ή των κειμένων όρων και περιορισμών δόμησης και ως ειδικότερα καθορίζεται η έννοια αυτών δια του άρθρου 3 του από [ΠΔ] 15-03-1926 (ΦΕΚ 101/Α/1926) διατάγματος, και προς τούτο αναθέτει στην Διοίκηση κατά την κρίση της να αποφασίσει ποια εξ αυτών δεν πρέπει να κατεδαφιστούν, ορίζων στην περίπτωση αυτή κυρώσεις σε βάρος αυτών που παρανόμησαν, και τέτοιες κυρώσεις είναι η επιβληθείσα εισφορά στους ιδιοκτήτες των μη κατεδαφιστέων, οι οποίοι υποχρεούνται προ πάσης επέμβασης της Αρχής να υποβάλουν σχετική δήλωση περί της αυθαίρετης κατασκευής εντός ανατρεπτικής προθεσμίας.

Η επιβληθείσα εισφορά είναι ανεξάρτητη προς τις εκ των κειμένων διατάξεων επιβεβλημένες φορολογικές κ.λ.π. υποχρεώσεις δια την έκδοση οικοδομικής άδειας, η εκ τούτων δε απαλλαγή των κυρίων αυθαιρέτων κατασκευών θα αποτελέσει ανεπίτρεπτη ευμενή μεταχείριση των παρανόμων έναντι των νομοταγών πολιτών, δι' ο και δέον να γίνει δεκτό ότι οι κύριοι των αυθαιρέτων κατασκευών, εφόσον αυτές κρίνονται ως μη κατεδαφιστέες θα καταβάλουν πλην της νομίμου φορολογίας κ.λ.π. κρατήσεων υπέρ του Δημοσίου και τρίτων και την υπό του αναγκαστικού νόμου 410/1968 οριζόμενη εισφορά.

Σε αμφότερες όθεν τις ανωτέρω οικονομικές υποχρεώσεις υπόκειται και ο ιδιοκτήτης της στο ερώτημα αυθαίρετης οικοδομής όστις μέχρι της ισχύος του αναγκαστικού νόμου 410/1968 ή και μετ' αυτήν δεν κατέβαλε τις φορολογικές υποχρεώσεις δια την άνευ αδείας, αλλά άνευ πολεοδομικών παραβάσεων ανέγερση αυτής και εφόσον αυτή ήθελε κριθεί υπό του Υπουργού ως μη κατεδαφιστέα.

Ο Εισηγητής Πάρεδρος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.