Συνδεθείτε στην Υπηρεσία Νομοσκόπιο Είσοδος στην υπηρεσία Νομοσκόπιο.     Χρήστης Κωδικός   Υπενθύμιση στοιχείων λογαριασμού       Νέοι χρήστες Εάν είστε νέος χρήστης, θα πρέπει να δημιουργήσετε ένα ΔΩΡΕΑΝ λογαριασμό προκειμένου να φύγει το παράθυρο αυτό και να αποκτήσετε πλήρη πρόσβαση στην υπηρεσία Νομοσκόπιο. Δημιουργία νέου λογαριασμού

Αριθμός 1529/1993

 

Το Συμβούλιο της Επικρατείας

 

Τμήμα Ε

 

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του την 14-12-1992, με την εξής σύνθεση : Μ. Δεκλερής, Αντιπρόεδρος, Πρόεδρος του Ε' Τμήματος, Γ. Δεληγιάννης, Ι. Μαρή, Σύμβουλοι, Αθανάσιος Ράντος, Β. Καμπίτση, Πάρεδροι. Γραμματέας η Γ. Σακελλαρίου, Γραμματέας του Ε' Τμήματος.

 

Δια να δικάσει την από 14-05-1992 αίτηση :

 

του __________, κατοίκου Αυστραλίας (11 WIRRUNA AVE, ORANGE NSW), o οποίος παρέστη με τον δικηγόρο Σταύρο Κουταλά (αριθμός μητρώου 10428) που τον διόρισε με πληρεξούσιο και ο οποίος διόρισε στο ακροατήριο τον δικηγόρο Κωνσταντίνο Χασάπη (αριθμός μητρώου 589), με τον οποίο και συμπαρίσταται,

 

κατά του Υπουργού Πολιτισμού και Επιστημών, ο οποίος παρέστη με τον Θ. Θεοφανόπουλο, Πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, και

 

κατά των παρεμβαινόντων: α) του Σωματείου με την επωνυμία Ελληνική Εταιρεία Προστασίας του Περιβάλλοντος και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς, που εδρεύει στην Αθήνα, οδός Τριπόδων αριθμός 28 και β) 1) ... 13) __________ οι οποίοι παρέστησαν με τον δικηγόρο Β. Δωροβίνη (αριθμός μητρώου 3177), που τον διόρισαν με πληρεξούσιο.

 

Με την αίτηση αυτή ο αιτών ζητεί να ακυρωθεί η υπ' αριθμόν ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/ΒΙ/Φ.29/13249/286/1992 απόφαση της Υπουργού Πολιτισμού και Επιστημών.

 

Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως της Εισηγητού, Παρέδρου Β. Καμπίτση.

 

Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε τους πληρεξουσίους του αιτούντος, οι οποίοι ανέπτυξαν και προφορικά τους προβαλλόμενους λόγους ακυρώσεως και ζήτησαν να γίνει δεκτή η αίτηση, τον πληρεξούσιο των παρεμβαινόντων και τον αντιπρόσωπο του Υπουργού, οι οποίοι ζήτησαν την απόρριψή της.

 

Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη και,

 

Αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα και

 

Σκέφθηκε κατά το νόμο

 

1. Επειδή για την άσκηση της υπό κρίση αιτήσεως κατεβλήθησαν τα νόμιμα τέλη (497735 και 497736/1992 διπλότυπα Ταμείου Δικαστικών Εισπράξεων Αθηνών) και το παράβολο (1982800 και 4187875 ειδικά γραμμάτια παραβόλου).

 

2. Επειδή με την αίτηση αυτή ζητείται η ακύρωση α) της υπ' αριθμόν 8/25-02-1992 γνωμοδοτήσεως του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου και β) της ερειδόμενης επί της ανωτέρω γνωμοδοτήσεως, υπ' αριθμόν ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Β1/Φ.29/13249/286/1992 αποφάσεως της Υπουργού Πολιτισμού, με την οποία ανεκλήθη η χορηγηθείσα στον αιτούντα από την Υπουργό Πολιτισμού υπ' αριθμόν ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Β1/Φ.29/1248/20/09-01-1991 άδεια ανεγέρσεως διωρόφου οικοδομής στην Χώρα Πάτμου.

 

3. Επειδή παραδεκτώς παρεμβαίνουν υπέρ του κύρους της προσβαλλόμενης πράξεως α) Δια κοινού δικογράφου οι 1. __________, ... 13) __________, άπαντες ιδιοκτήτες ακινήτων στην Χώρα Πάτμου. β) Δι' ετέρου δικογράφου το Σωματείο Ελληνική Εταιρεία Προστασίας του Περιβάλλοντος και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς.

 

4. Επειδή η προαναφερθείσα γνωμοδότηση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη και συνεπώς απαραδέκτως προσβάλλεται.

 

5. Επειδή κατά τις γενικές αρχές του διοικητικού δικαίου, η ανάκληση διοικητικής πράξεως δεν επιτρέπεται να χωρεί, κατά κανόνα, λόγω διαφορετικής εκτιμήσεως των αυτών πραγματικών συνθηκών, αλλά μόνον για λόγους νομιμότητος. Κατ' εξαίρεση, όμως, είναι θεμιτή η ανάκληση και νομίμου ακόμη διοικητικής πράξεως, όταν τούτο επιβάλλεται από λόγους γενικότερου δημοσίου συμφέροντος, όπως είναι η προστασία των αρχαιοτήτων και των λοιπών ιστορικών και καλλιτεχνικών μνημείων, τα οποία μάλιστα προστατεύονται ειδικώς από το άρθρο 24 του Συντάγματος (παράβαλε ΣτΕ 3402/1989, 1974/1974), είναι δε απορριπτέα τα περί του εναντίου προβαλλόμενα.

 

6. Επειδή με την εκδοθείσα κατ' εξουσιοδότηση του άρθρου 52 του κωδικοποιημένου νόμου [Ν] 5351/1932 (από [ΠΔ] 09-08-1932 προεδρικού διατάγματος Περί κωδικοποιήσεως των διατάξεων του νόμου [Ν] 5351/1932 ...) (ΦΕΚ 275/Α/1932) υπ' αριθμόν 94262/5720/1959 απόφαση του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (ΦΕΚ 24/Β/1960) χαρακτηρίσθηκε ως ιστορικό διατηρητέο μνημειακό συγκρότημα ολόκληρη η κωμόπολη της Χώρας Πάτμου, ως καθοριζόταν υπό την υφισταμένη πολεοδομική της κατάσταση.

 

Εξ άλλου, με την υπ' αριθμόν 24151/1971 απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού και Επιστημών (ΦΕΚ 1029/Β/1971), εκδοθείσα κατ' εξουσιοδότηση των άρθρων 1 και 5 του νόμου [Ν] 1469/1950 (ΦΕΚ 169/Α/1950) η νήσος Πάτμος κηρύχθηκε τόπος ιστορικός και τοπίο χρήζον ιδιαιτέρας προστασίας, με την δε υπ' αριθμόν 28457/1972 απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού και Επιστημών (ΦΕΚ 847/Β/1972), εκδοθείσα βάσει των άρθρων 52 του κωδικοποιημένου νόμου [Ν] 5351/1932 και 1 και 5 του νόμου [Ν] 1469/1950 η νήσος Πάτμος κηρύχθηκε ιστορικό διατηρητέο μνημείο και τόπος ιστορικού και ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους.

 

Ακόμη, το από 19-10-1978 προεδρικό διάταγμα Περί χαρακτηρισμού ως παραδοσιακών οικισμών τινών του κράτους και καθορισμού των όρων και περιορισμών δομήσεως των οικοπέδων αυτών (ΦΕΚ 594/Δ/1978) συμπεριέλαβε την Χώρα Πάτμου μεταξύ των χαρακτηρισθέντων ως παραδοσιακών οικισμών.

 

Τέλος, με τον νόμο [Ν] 1155/1981 (ΦΕΚ 122/Α/1981) αναγνωρίσθηκε η Πάτμος ως Ιερά Νήσος, θεσπίστηκαν δε ειδικά μέτρα για προστασία της.

 

Από τις ανωτέρω διατάξεις και ειδικότερα από την διάταξη περί διατηρήσεως ως μνημειακού συγκροτήματος ολοκλήρου της κωμοπόλεως της Πάτμου συνάγεται ότι δύνανται να ανοικοδομηθούν όχι μόνον οικόπεδα εφ' ων υφίστατο κατά την θέσιν εν ισχύι της σχετικής διατάξεως, κτίσματα αλλά και οικόπεδα, επί των οποίων αποδεικνύεται, βάσει ιδίως συμβολαίων ή άλλων στοιχείων, ότι προϋπήρξαν κτίσματα οποτεδήποτε, έστω δηλαδή και προ της εκδόσεως της προαναφερθείσης υπ' αριθμόν 94262/5720/1959 υπουργικής αποφάσεως.

 

Άρα, επιτρέπεται η ανακατασκευή οικοδομήματος παρόμοιου προς εκείνο του οποίου η ύπαρξη δύναται ν' αποδειχθεί, πάντοτε βεβαίως υπό τους τυχόν προσθέτους όρους και περιορισμούς, τους οποίους θα θέσει για την ανακατασκευή του το Υπουργείο Πολιτισμού.

 

7. Επειδή, εν προκειμένω, από τα στοιχεία του φακέλου προκύπτει, ότι το 1924 υπήρχε στο ακίνητο του αιτούντος ένα χαλασμένο οσπίτιον, δηλαδή μονόχωρο οικοδόμημα, γνωστό στην πατμιακή αρχιτεκτονική (βλέπε το από 18-10-1924 πωλητήριο συμβόλαιο). Με την προσβαλλόμενη πράξη ανεκλήθη η υπ' αριθμόν ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Β1/Φ.29/1248/20/09-01-1991 άδεια ανεγέρσεως διωρόφου οικοδομής, η οποία είχε χορηγηθεί στον αιτούντα, με την αιτιολογία, ότι δεν απεδείχθη, ότι το 1960 υπήρχαν ίχνη κτίσματος επί του οικοπέδου του. Η αιτιολογία αυτή δεν είναι νόμιμη, εφ' όσον κατά τα προεκτεθέντα επί του επιμάχου οικοπέδου μπορούσε να ανακατασκευασθεί το κτίσμα που αποδεικνύεται ότι προϋπήρχε εις το παρελθόν προ δηλαδή του 1960 (οσπίτιον). Συνεπώς, η αίτηση ακυρώσεως πρέπει να γίνει δεκτή και να απορριφθούν οι παρεμβάσεις, η δε υπόθεση πρέπει να αναπεμφθεί στην Διοίκηση, προκειμένου να επανεξετασθεί, υπό ποίους τυχόν προσθέτους όρους είναι δυνατή η ανακατασκευή του προϋπάρξαντος οικοδομήματος. Εν όψει τούτου, παρέλκει ως αλυσιτελής η έρευνα των υπολοίπων λόγων ακυρώσεως.

 

Δια ταύτα

 

Δέχεται την υπό κρίση αίτηση.

 

Ακυρώνει την υπ' αριθμόν ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Β1/Φ.29/13249/286/23-03-1992 απόφαση της Υπουργού Πολιτισμού και αναπέμπει την υπόθεση στην Διοίκηση.

 

Απορρίπτει τις παρεμβάσεις.

 

Διατάσσει την απόδοση του παραβόλου.

 

Επιβάλλει εις βάρος του Δημοσίου και των παρεμβαινόντων την δικαστική δαπάνη του αιτούντος εκ 28.000 δραχμών.

 

Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 08-04-1992 και στις 28-06-1993 και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση της 15-07-1993.