ΣτΕ 3708/1977
 Περιεχόμενα |  Προηγούμενο |  Επόμενο |
|
Αριθμός 3708/1977
Το Συμβούλιο της Επικρατείας
Ολομέλεια
Συγκείμενο εκ των μελών αυτού Η. Καμπίτση, Συμβούλου της Επικρατείας, Προεδρεύοντος, κωλυόμενων του τε Προέδρου, των Αντιπροέδρων και των αρχαιοτέρων αυτού Συμβούλων, Δ. Τσιροπινά, Κ. Χοϊδά, Ν. Παναγιωτάτου, Κ. Λασσαδού, Δ. Καλλιβωκά, Μ. Μουζουράκη, Γ. Παναγιούλα, Θ. Παπαδάκη, Συμβούλων της Επικρατείας, Β. Μποτοπούλου και Γ. Δεληγιάννη, Παρέδρων του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Συνεδρίασε δημοσία στο ακροατήριο του τη 07-06-1977, παρούσης και της Γραμματέως Ε. Δ., ίνα δικάσει την κατωτέρω εκτιθέμενη υπόθεση επί τη από 16-09-1974 αιτήσει: των: 1) Σωτηρίου Θεοδώρου Μ., και 2) Ιωάννου Θεοδώρου Μ., κατοίκων Αθηνών, οδός Κ. αριθμός 3, παραστάντων δια του πληρεξουσίου των δικηγόρου Α. Παπαθανασίου, δυνάμει πληρεξουσίου,
κατά του Υπουργού Οικονομικών, παραστάντος δια του Β. Κολοβού, Παρέδρου του Νομικού Συμβουλίου,
περί ακυρώσεως της υπ' αριθμόν Μ.4071/1237/19-08-1974 αποφάσεως του επί των Οικονομικών Υπουργού και της δια ταύτης επικυρωθείσης υπ' αριθμόν 0-5078/Φ.5-01/06-06-1974 αποφάσεως του Νομάρχου Λακωνίας, δι' ης επικυρώθηκε η από 10-04-1974 έκθεσις παρά τη Οικονομική Εφορία Γυθείου, επιτροπής του άρθρου 5 του αναγκαστικού νόμου 263/1968, δι' ης καθορίζονται τα όρια του δήθεν αιγιαλού της παρά το Γύθειο νησίδας Κρανάη και κατά πάσης άλλης πράξεως ή παραλείψεως της Διοικήσεως.-
Άκουσε του εισηγητού, Παρέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας Β. Μποτοπούλου, αναγνόντος και αναπτύξαντος την έκθεση αυτού, καθ' ην το ιστορικόν της προκειμένης υποθέσεως έχει ως έπεται:
Δι' εκθέσεως (από 4-1974) τη αρμοδίας επιτροπής καθορίσθηκαν τα όρια του αιγιαλού της νήσου Κρανάη παρά το Γύθειο και σημειώθηκαν εις το συνοδεύον την ως άνω έκθεση διάγραμμα. Η έκθεσις αυτή κυρώθηκε δι' αποφάσεως (από 06-06-1974) του Νομάρχου Λακωνίας, προσφυγή δε των αιτούντων κατά της ανωτέρω αποφάσεως, ασκηθείσα ενώπιον του Υπουργού των Οικονομικών, απερρίφθη υπό τούτου.-
Κατά της υπουργικής ταύτης αποφάσεως (υπ' αριθμόν Μ4071/1237/19-08-1974) ασκείται η υπό κρίσιν αίτησις.
Τα γενόμενα ζητήματα ανάγονται εις το παραδεκτό και το βάσιμο, των προβαλλομένων λόγων ακυρώσεως.
Εφ' ων ο εισηγητής ανέπτυξε την γνώμη αυτού.
Άκουσε του πληρεξουσίου των αιτούντων, αναπτύξαντος και προφορικώς τους λόγους της υπό κρίσιν αιτήσεως και αιτησάμενου την παραδοχή αυτής και του αντιπροσώπου του Υπουργού, αιτησάμενου την απόρριψη ταύτης.
Είδε τα σχετικά έγγραφα
Σκέφθηκε κατά Νόμον
Επειδή, δια της υπό κρίσιν αιτήσεως, δια την οποίαν κατεβλήθησαν τα κατά νόμον τέλη και το παράβολον, ως προκύπτει εκ των υπ' αριθμ. 179313, 179314 και 179315 του έτους 1974 γραμματίων του Ταμείου Δικαστικών Εισπράξεων Αθηνών, ζητείται εμπροθέσμως η ακύρωσις της υπ' αριθμ. Μ.4071/1237/19-08-1974 αποφάσεως του Υπουργού Οικονομικών, δια της οποίας απερρίφθη προσφυγή των αιτούντων κατά της υπ' αριθμόν 0-5078/Φ.5-01/06-06-1974 αποφάσεως του Νομάρχου Λακωνίας, επικυρώσαντος την από 10-04-1974 έκθεση καθορισμού των ορίων του αιγιαλού εις την νησίδα Κρανάη, εν τη περιοχή Γυθείου Λακωνίας.
Επειδή οι αιτούντες φέρονται επί τη βάσει των στοιχείων του φακέλλου κύριοι οικοδομημένου οικοπέδου καταλαμβανόμενου, κατά μέγα μέρος, υπό του αιγιαλού ως ούτος ανωτέρω καθορίσθηκε, εφ' ω μετ' εννόμου συμφέροντος ασκούν την υπό κρίσιν αίτηση.
Επειδή εις το άρθρο 1 του αναγκαστικού νόμου 2344/1940 περί αιγιαλού και παραλίας (ΦΕΚ 154/Α/1940) ορίζεται ότι αιγιαλός είναι η περιστοιχούσα την θάλασσαν χερσαία ζώνη η βρεχόμενη από τις μέγιστες πλην συνήθεις αναβάσεις των κυμάτων και ότι ούτος είναι κτήμα κοινόχρηστο και ανήκει εις το δημόσιον. Εις το άρθρο 2 του ανωτέρω νόμου ορίζεται ότι ο καθορισμός του αιγιαλού γίνεται υπό επιτροπής επί τοπογραφικού και υψομετρικού διαγράμματος, χαρασσόμενης επ' αυτού ερυθράς γραμμής δια την οριογραμμή του αιγιαλού. Περαιτέρω εις το άρθρο 3 του αυτού νόμου ορίζεται ότι η έκθεσις της επιτροπής μετά του διαγράμματος, επικυρούμενα υπό του Υπουργού των Οικονομικών μετά σύμφωνον γνώμη του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού συντάσσονται εις τριπλούν και το εν των πρωτοτύπων τούτων αποστέλλεται εις τον αρμόδιο φύλακα μεταγραφών, όπου και κατατίθεται, μεταγραφομένης της εκθέσεως εις την μερίδα του δημοσίου. Τέλος, εις το αυτό άρθρον ορίζεται ότι αντίγραφον της εκθέσεως δημοσιεύεται εις το παράρτημα της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως.
Επειδή δια της υπό κρίσιν αιτήσεως προβάλλεται ότι μη νομίμως εγένετο εν προκειμένω καθορισμός ορίων αιγιαλού κατά την διαδικασίαν του αναγκαστικού νόμου 2344/1940 και ειδικότερα ότι η περί ης πρόκειται νησίδα (ο αιγιαλός της οποίας καθορίσθηκε ως άνω), είναι ιδιωτική και επί ιδιωτικών νήσων ο αιγιαλός περιλαμβάνεται εις την ιδιωτική κτήση και δεν είναι πράγμα κοινής χρήσεως, ανήκον εις το Δημόσιον. Ο λόγος όμως ούτος ακυρώσεως είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, διότι, κατά την έννοια του ανωτέρω άρθρου 1 του αναγκαστικού νόμου 2344/1940, ο αιγιαλός είναι πράγμα κοινόχρηστο ανήκον εις το Δημόσιον και εις την περίπτωσιν της ιδιωτικής νησίδας.
Επειδή δια της υπό κρίσιν αιτήσεως προβάλλεται ότι η επιτροπή καθορισμού των ορίων του αιγιαλού δεν άσκησε την ην εκ του νόμου είχε αρμοδιότητα αλλά υπέβαλε εαυτήν δεσμευόμενη εκ διαταγής του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού αφορώσης εις τα όρια ταύτα. Ο λόγος όμως ούτος ακυρώσεως είναι απορριπτέος ως ερειδόμενος επί εσφαλμένης προϋποθέσεως, διότι, ως προκύπτει εκ των στοιχείων του φακέλλου και ειδικότερα εκ του υπ' αριθμόν Φ.187.2/231/73/16-06-1973 εγγράφου του Αρχηγείου Ναυτικού προς την Νομαρχία Λακωνίας και εκ της ανωτέρω από 10-04-1974 εκθέσεως της επιτροπής, το μεν Γενικόν Επιτελείον Ναυτικού, δια του ανωτέρω εγγράφου του υπέδειξε όπως προς αποφυγήν ακυροτήτων, η οριογραμμή του αιγιαλού χαραχθεί πολυγωνική, μετά ταύτα δε άσκησε την κατά το ανωτέρω άρθρο 3 του αναγκαστικού νόμου 2344/1940 αρμοδιότητα αυτού, δηλαδή αρμοδιότητα συμφώνου γνωμοδοτήσεως, προκειμένου να εκδοθεί η επικυρωτική του καθορισμού των ορίων του αιγιαλού απόφασις, η δε Επιτροπή ουδόλως υπέβαλε ότι δεσμευόταν στον καθορισμό των ορίων αλλά προέβη εις την χάραξη της οριογραμμής κατ' ενάσκηση της ιδίας αυτής αρμοδιότητος.
Επειδή, ο λόγος ακυρώσεως δια του οποίου προβάλλεται ότι κατά παράβασιν του νόμου η επιτροπή δεν εξέτασε μάρτυρας, προκειμένου να καθορίσει τις μέγιστες πλην συνήθεις αναβάσεις των κυμάτων, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, διότι τοιαύτη υποχρέωσιν δεν είχε εκ του νόμου η επιτροπή.
Επειδή, ο λόγος ακυρώσεως δια του οποίου προβάλλεται ότι κατά πλάνην περί τα πράγματα η επιτροπή καθόρισε τις μέγιστες αναβάσεις των κυμάτων ούτως ώστε να περιληφθεί υπό των ορίων του αιγιαλού και η ιδιοκτησία των αιτούντων, είναι απορριπτέος ως αναπόδεικτος.
Επειδή δια του δικογράφου των προσθέτων λόγων προβάλλεται ότι η έκθεσις της επιτροπής και κατά συνεκδοχή η κυρωτική ταύτης απόφασις του νομάρχου είναι αναιτιολόγητοι εν σχέσει προς τα όρια αναβάσεως των κυμάτων και ειδικότερα ότι οι πράξεις αυτές δεν αιτιολογούνται επαρκώς από της απόψεως αν είναι δυνατόν να δημιουργούνται ανάλογα κύματα προς την πλευρά της ιδιοκτησίας των αιτούντων δυτικώς της νήσου ήτις κατά το σημείον τούτο προστατεύεται από των κυμάτων λόγω του επί της έναντι ξηράς όρους. Τοιαύτη όμως ρητή αιτιολογία δεν απαιτείτο όπως περιέχεται εις την έκθεση της επιτροπής, διότι η επιτροπή αυτή, συμφώνως προς το ανωτέρω άρθρο 2 του αναγκαστικού νόμου 2344/1940, καθορίζει τις μέγιστες πλην συνήθεις αναβάσεις των κυμάτων γραμμικώς, εν προκειμένω δε επί του σχετικού διαγράμματος έχει χαραχθεί η υπό της ρηθείσης διατάξεως προβλεπομένη ερυθρά γραμμή, η παριστούσα το όριον των μεγίστων πλην συνήθων αναβάσεων των κυμάτων, ήτοι το όριον του αιγιαλού. Όθεν ο τελευταίος ούτος λόγος ακυρώσεως, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, απορριπτέου κρινόμενου και του προβαλλομένου, δια του αυτού δικογράφου των προσθέτων λόγων, αιτήματος όπως διαταχθεί πραγματογνωμοσύνη διότι δεν συντρέχει τοιαύτη περίπτωσις.
Δια ταύτα
Απορρίπτει την υπό κρίσιν αίτηση.
Διατάσσει την κατάπτωση του παραβόλου και
Επιβάλλει εις βάρος των αιτούντων την δικαστική δαπάνη του Δημοσίου εκ 1.500 δραχμών.
Εκρίθη και αποφασίσθηκε εν Αθήναις τη 01-07-1977.
Ο Προεδρεύων Σύμβουλος
Η Γραμματεύς
Δημοσιεύθηκε δ' αυτόθι τη 13-09-1977 ιδίου έτους.