|
1. Στην παράγραφο 1 του άρθρου 29 του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού και αμέσως μετά το εδάφιο γ' τίθεται το ακόλουθο εδάφιο δ' έχον ούτω:
{δ) Δια την κατασκευήν πέντε ορόφων κατά την πρόσοψη, το πλάτος της οδού πρέπει να είναι 13,50 m ή πλέον.}
2. Στο τέλος της παραγράφου 4 του άρθρου 29 του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού προστίθεται το ακόλουθο εδάφιο:
{Επί των προ των εν εσοχή ορόφων δωματίων (βεραντών) απαγορεύεται οιαδήποτε κατασκευή, επιτρεπομένων μόνον των εγκαταστάσεων σκιάδων (τεντών) μη στηριζόμενων επί κατακόρυφων στηριγμάτων.}
3. Τα εδάφια στ' και ζ' της παραγράφου 5 του άρθρου 29 του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού ενοποιούνται και αντικαθίστανται ως ακολούθως:
{στ, ζ) Απολήξεις παντός είδους ανελκυστήρων περιλαμβάνουσες τον θάλαμο (ουχί και το μηχανοστάσιο) με εγκάρσιες διαστάσεις τις απολύτως αναγκαίες δια την εγκατάσταση και λειτουργία αυτών, απολήξεις κλιμακοστασίων και δωμάτια οιασδήποτε χρήσεως ωφελίμου επιφανείας ίσης προς το 5% της επιφάνειας του οικοπέδου και πάντως ουχί μικροτέρας των δέκα 10 m2.
Τα ως άνω κτίσματα κατασκευάζονται ως ενιαίο σύνολον και με ενιαίο ύψος 3,80 m από της τελευταίας στάθμης του δώματος υπεράνω δε τούτων ουδεμία προεξοχή επιτρέπεται ειμή μόνο καπνοδόχοι και στηθαία τυχόν φωταγωγών προεξέχοντα 0,30 m κατά μέγιστον όριο.
Εις ην περίπτωσιν η θέσις των απολήξεων των κλιμακοστασίων και ανελκυστήρων είναι τοιαύτη ώστε να μην είναι δυνατή η κατασκευή ενιαίου συνόλου τότε τα διάφορα τμήματα θα συνδέονται μεταξύ των δια πλάκας του αυτού ύψους ανοικτής κατά τα πλάγια. Οι εγκαταστάσεις επί του δώματος μονίμων γλαστρών δια φυτά και κολυμβητηρίων δεν δύναται να υπέρκεινται της πλάκας επικαλύψεως πλέον του 1,50 m.}
4. Στο τέλος του άρθρου άρθρου 29 του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού προστίθεται η ακόλουθη παράγραφος 8:
{8. Εφ' όσον εις τις ακραίες (γωνιαίες) οικοδομές τμήματος οδού, κειμένου μεταξύ δύο διαδοχικών διασταυρώσεων και που διασταυρώνονται με την οδό παρόδων, επιτρέπεται βάσει των κειμένων διατάξεων, μείζων αριθμός ορόφων σε πρόσοψη έναντι των λοιπών (μη γωνιαίων οικοδομών) η δε διαφορά μεταξύ του αριθμού των ορόφων τούτων των μη γωνιαίων οικοδομών και της γωνιαίας τοιαύτης της εχούσης τον μικρότερο επιτρεπόμενο αριθμό ορόφων σε πρόσοψη είναι μείζων του ενός ορόφου επιτρέπεται η αύξηση του αριθμού των σε πρόσοψη ορόφων των μη γωνιαίων άνευ αυξήσεως του συντελεστού δομήσεως αυτών κατά τον ακόλουθο τρόπο:
α) Υπολογίζονται τα γινόμενα των μηκών των προσώπων των οικοπέδων επ' αμφοτέρων των οικοδομικών γραμμών επί τον αριθμόν των σε πρόσοψη ορόφων των επ' αυτών οικοδομών.
Εάν ο αριθμός των σε πρόσοψη ορόφων οικοδομής τινός, είναι μικρότερος του μεγίστου επιτρεπομένου ή το οικόπεδον δεν είναι οικοδομημένο ως αριθμός ορόφων σε πρόσοψη επ' αυτού λαμβάνεται ο μέγιστος επιτρεπόμενος.
β) Αθροίζονται τα ως άνω γινόμενα και το άθροισμα διαιρείται δια του αθροίσματος των ως άνω ληφθέντων μηκών προσώπων οικοπέδων.
Εάν το πηλίκον της διαιρέσεως ταύτης έχει κλασματικό μέρος μικρότερο του 0,5 τούτο παραλείπεται, εάν δεν είναι ίσον ή μεγαλύτερο του 0,5 τούτο λαμβάνεται ως ακέραια επί πλέον μονάδα.
Ο ούτως προκύπτων αριθμός είναι ο επιτρεπόμενος σε πρόσοψη αριθμός ορόφων των μη γωνιαίων οικοδομών εις το θεωρούμενο τμήμα οδού.}