|
1. Δια της εισφοράς εις γην, όλες οι εις περιοχήν το πρώτον χαρακτηριζόμενη ως οικιστική περιλαμβανόμενες ιδιοκτησίες μετέχουν κατά τα εις τα άρθρα 18 και επόμενα οριζόμενα εις την δημιουργίαν των, δια την πολεοδομική διαμόρφωση και ανάπτυξη της εν λόγω περιοχής απαιτουμένων κοινοχρήστων χώρων, δια των οποίων καθίσταται δυνατή η λειτουργική αξιοποίησις και δομική εκμετάλλευσις των οικοδομήσιμων χώρων αυτής.
2. Η, κατά την προηγούμενη παράγραφο εισφορά εις γην είναι ανεξάρτητος της εις εκάστην ιδιοκτησία επαγόμενης τυχόν ιδιαιτέρας ωφελείας ή της δημιουργίας υπεραξίας εκ της εντάξεώς της εις την οικιστική περιοχήν και της θέσεώς της εντός αυτής.
3. Πάσα φορολογική επιβάρυνσις πλήττουσα τις εντός της οικιστικής περιοχής υφιστάμενες και διατηρούμενες ιδιοκτησίες νοείται εφεξής επιβαλλομένη επί της μετά την αφαίρεση του, εις την εισφορά γης αναλογούντος ποσοστού καθαρής ιδιοκτησίας που απομένει. Το αναλογούν εις την ρηθείσα εισφορά ποσοστόν ιδιοκτησίας, εφ' όσον η μεταβίβασις αυτού δεν έχει ήδη πραγματοποιηθεί, ή καθ' ο μέτρον δεν έχει πραγματοποιηθεί, αφαιρείται από αυτήν δια την εξεύρεση του ποσού της οφειλομένης αποζημιώσεως που κηρύσσεται κατ' εφαρμογήν των διατάξεων του παρόντος μετά τον χαρακτηρισμό της περιοχής ως οικιστικής.
4. Οποιαδήποτε μελλοντική αναμόρφωσις της οικιστικής περιοχής, δεν συνεπάγεται την υποχρέωσιν νέας εισφοράς εις γην, ειμή μόνον δια το τυχόν μη πραγματοποιηθέν μερίδιον αυτής.