|
1. Δια τον χαρακτηρισμό περιοχής τινός ως οικιστικής απαιτείται όπως αυτή κριθή κατάλληλος προς οικιστική ανάπτυξη, εν όψει της θέσεως,της ιδιομορφίας του εδάφους και των κρατουσών εις αυτήν, ως και εις την ευρύτερη περιοχήν συνθηκών, επί τη βάσει των γενικών αρχών της πολεοδομίας και του τυχόν υφισταμένου χωροταξικού σχεδιασμού. Αποκλείεται ο χαρακτηρισμός περιοχής ως οικιστικής, εφόσον ούτος θα ήταν ιδιαιτέρως επιβλαβής δια την εθνική οικονομία ή το φυσικό ή πολιτιστικό περιβάλλον.
2. Η έκτασις της χαρακτηριζόμενης ως οικιστικής περιοχής προσδιορίζεται εκ των υφισταμένων κατά τον χρόνον του χαρακτηρισμού τούτου, ως και των προβλεπομένων αναγκών.
3. Εάν εντός περιοχής τινός υπάρχουν δημόσια ή ιδιωτικά δάση ή δασικές εκτάσεις, ο χαρακτηρισμός αυτής ως οικιστικής επιτρέπεται υπό τον όρον της διατηρήσεως του δασικού χαρακτήρος τούτων και της επ' αυτών εφαρμογής της περί προστασίας των δασών και δασικών εκτάσεων νομοθεσίας. Εις την περίπτωσιν ταύτη, τα προεδρικά διατάγματα περί χαρακτηρισμού της περιοχής ως οικιστικής, ως και περί εγκρίσεως της οικείας πολεοδομικής μελέτης εκδίδονται τη με πρόταση και του Υπουργού Γεωργίας.
4. Τα κατά τους όρους της προηγουμένης παραγράφου ενταχθέντα εις οικιστική περιοχήν δημόσια δάση καθίστανται άλση, οι δε δημόσιες δασικές εκτάσεις δύναται να διαμορφωθούν εις άλση, πάρκα ή κήπους συμφώνως προς την πολεοδομική μελέτη. Η προς εξυπηρέτησιν κοινωφελών σκοπών ή προς οικοδόμηση ή άλλη χρήσιν διάθεσις τμημάτων δημοσίου δάσους ή δασικής εκτάσεως επιτρέπεται υπό τους όρους και προϋποθέσεις της περί προστασίας των δασών και δασικών εκτάσεων νομοθεσίας. Προκειμένου περί ιδιωτικών δασών και ιδιωτικών δασικών εκτάσεων εντασσομένων εις οικιστική περιοχήν επιτρέπεται ο δια της οικείας πολεοδομικής μελέτης χαρακτηρισμός ως οικοδομήσιμου χώρου επιφανείας αποτελούσης συνολικώς κατ' ανώτατον όριον το δέκα επί τοις εκατόν εκάστης δασικής ιδιοκτησίας. Το ποσοστόν τούτο δύναται να χαρακτηρισθεί ως οικοδομήσιμος χώρος, είτε ως ενιαίος και συνεχής είτε διαχωριζόμενος εις τμήματα.
Εις την περίπτωσιν του διαχωρισμού του οικοδομήσιμου χώρου εις τμήματα, ταύτα δεν δύναται να είναι περισσότερα του ενός ανά χίλια στρέμματα δάσους ή δασικής εκτάσεως περιλαμβανομένου εις την οικιστική περιοχήν. Ο ως άνω ποσοστιαίος περιορισμός του δυναμένου να διατεθεί προς οικοδόμηση χώρου ισχύει και δια τα δημόσια δάση ή δασικές εκτάσεις οι οποίες εντάσσονται εις οικιστικές περιοχές κατά τα ανωτέρω. Ο συντελεστής δομήσεως εις τα κατά τα ανωτέρω ενταχθέντα εις οικιστική περιοχήν δάση ή δασικές εκτάσεις, υπολογιζόμενος επί του χαρακτηριζομένου ως οικοδομήσιμου χώρου, δεν δύναται να είναι μείζων της μονάδος.