ΝΣΚ 175/1999
 Περιεχόμενα |  Προηγούμενο |  Επόμενο |
|
Νομικό Συμβούλιο του Κράτους 175/1999 (24-03-1999)
Αριθμός ερωτήματος: Υπ' αριθμόν πρωτοκόλλου 2443/510/1999 1999 έγγραφο της Διεύθυνσης Νομοθετικού Έργου του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων.
Περίληψη Ερωτήματος: Ερωτάται αν είναι επιτρεπτή, κατ' άρθρο 2, παράγραφος 1 του από 28-02-1969 βασιλικού διατάγματος, η χρήση εστιατορίου από το Φιλανθρωπικό Ίδρυμα με την επωνυμία Εκκλησιαστικό Ορφανοτροφείο Βουλιαγμένης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών σε ακίνητο του Ιδρύματος αυτού που εμπίπτει στον τομέα 3 του ρυμοτομικού σχεδίου Βουλιαγμένης, το οποίο αναθεωρήθηκε με το προαναφερόμενο Διάταγμα.
Στο παραπάνω ερώτημα το Γ' Τμήμα του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους γνωμοδότησε ομόφωνα ως ακολούθως:
1. Από το έγγραφο του ερωτήματος και τα στοιχεία που το συνοδεύουν προκύπτει ότι από το Γραφείο Πολεοδομίας του Δήμου Βουλιαγμένης εκδόθηκε η υπ' αριθμόν 31/1994 οικοδομική άδεια προσθήκης κατ' επέκταση εστιατορίου σε ακίνητο του παραπάνω Φιλανθρωπικού Ιδρύματος, κείμενο στον τομέα 3 του ρυμοτομικού σχεδίου Βουλιαγμένης Αττικής. Το ακίνητο αυτό με τα επ' αυτού κτίσματα έχει εκμισθωθεί από το Φιλανθρωπικό Ίδρυμα προς την εταιρεία περιορισμένης ευθύνης με την επωνυμία Βλάσιος Σταθοκωστόπουλος και ΣΙΑ ΕΠΕ, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως εστιατόριο, με το από 06-07-1998 ιδιωτικό συμφωνητικό μισθώσεως. Το Γραφείο Πολεοδομίας του Δήμου Βουλιαγμένης, προκειμένου να χορηγήσει στη μισθώτρια εταιρεία βεβαίωση σχετικά με τη χρήση του ακινήτου αυτού ως εστιατορίου, ζήτησε τη γνώμη του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων ως προς το αν οφείλει να εξετάσει τον φορέα εκμετάλλευσης σύμφωνα με τα οριζόμενα στην παράγραφο 1 του άρθρου 2 του από 28-02-1969 βασιλικού διατάγματος και ως προς την ισχύ των προϋποθέσεων για την εκμετάλλευση που τάσσει το Διάταγμα αυτό. Κατόπιν αυτού το Υπουργείο έθεσε το παραπάνω ερώτημα.
2. Στην παράγραφο 1 του άρθρου 2 του από 28-02-1969 βασιλικού διατάγματος (ΦΕΚ 59/Δ/1969), το οποίο εκδόθηκε κατ' επίκληση των άρθρων 3, 9, 11, 53 παράγραφος 3 και 85Α του από 17-07-1923 νομοθετικού διατάγματος, ορίζονται τα εξής:
{1. Τα ελάχιστα όρια εμβαδού και διαστάσεων οικοπέδων, των περιλαμβανομένων εντός των τομέων των καθοριζομένων εις το ανωτέρω διάγραμμα... ορίζονται ως ακολούθως:... Τομεύς 3 (Τουριστική Ζώνη). Ελάχιστον πρόσωπον 40 m... Εις τον τομέα τούτον επιτρέπονται μόνον εγκαταστάσεις κοινής χρήσεως, χαρακτήρος τουριστικού ή θαλασσίου αθλητισμού, ήτοι Ξενοδοχεία εις κτίρια ενιαία ή καταμερισμένα, εστιατόρια ή κέντρα αναψυχής του κοινού, λουτρικές εγκαταστάσεις ή εγκαταστάσεις θαλασσίου αθλητισμού, αλλά μόνον εφόσον αυτές ανεγείρονται ή υπόκεινται εις εκμετάλλευση υπό του Δημοσίου ή της Κοινότητας Βουλιαγμένης ή του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού ή νομίμως αναγνωρισμένου Ναυτικού Σωματείου, των σχετικών μελετών εγκρινομένων δι' αποφάσεων του Υπουργού Δημοσίων Έργων μετά πρόταση του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού και γνώμης του Συμβουλίου Δημοσίων Έργων.}
3. Γίνεται παγίως δεκτό από τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, ότι ο πολεοδομικός σχεδιασμός και η θέσπιση καθώς και η διαφοροποίηση των όρων δόμησης και χρήσης των ακινήτων πρέπει να γίνεται με βάση πολεοδομικά κριτήρια (Ολομέλεια ΣτΕ 6070/1996, 1072/1994, 1073/1994), η χρήση δε των κριτηρίων αυτών πρέπει να προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου που αφορούν την κατάρτιση της επιβάλλουσας τους όρους δόμησης και χρήσης κανονιστικής πράξεως (Ολομέλεια ΣτΕ 3345/1977, 1503/1982). Ειδικότερα δε με την 6321/1996 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας έχει γίνει δεκτό ότι οι θεσπιζόμενες διακρίσεις ως προς τις χρήσεις γης πρέπει να στηρίζονται σε πολεοδομικά αποκλειστικώς κριτήρια και δεν μπορούν, ασύνδετα προς τα κριτήρια αυτά, να αναφέρονται στο πρόσωπο του φορέα που ασκεί τη δραστηριότητα.
4. Σύμφωνα με την παραπάνω νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας θα πρέπει να γίνει δεκτό ότι εφόσον με την παράγραφο 1 του άρθρου 2 του από 28-02-1969 βασιλικού διατάγματος επιτράπηκαν στον τομέα 3 του ρυμοτομικού σχεδίου Βουλιαγμένης, που χαρακτηρίσθηκε ως τουριστική ζώνη, οι αναφερόμενες πιο πάνω χρήσεις (εγκαταστάσεις ξενοδοχείων, εστιατορίων κ.λ.π.), ο περαιτέρω περιορισμός που τέθηκε στην παράγραφο αυτή, κατά τον οποίον οι εγκαταστάσεις αυτές επιτρέπονται μόνον εφόσον αυτές ανεγείρονται ή υπόκεινται εις εκμετάλλευση υπό του Δημοσίου ή της Κοινότητος Βουλιαγμένης ή του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού, ή νομίμως αναγνωρισμένου Ναυτικού Σωματείου, δεν βρίσκει εξουσιοδοτικό έρεισμα στο άρθρο 11 του από 17-07-1923 νομοθετικού διατάγματος, κατ' επίκληση του οποίου θεσπίστηκε και συνεπώς είναι ανίσχυρος, εφόσον από τις προπαρασκευαστικές εργασίες καταρτίσεως του παραπάνω Διατάγματος (βλέπε τις 529/1967, 794/1968 και 1031/1968 γνωμοδοτήσεις του Συμβουλίου Δημοσίων Έργων) δεν προκύπτει η συνδρομή πολεοδομικών κριτηρίων επιβαλλόντων την ανέγερση ή εκμετάλλευση των προαναφερόμενων εγκαταστάσεων (ξενοδοχείων, εστιατορίων κ.λ.π.) αποκλειστικά από τους πιο πάνω φορείς (Δημόσιο κ.λ.π.). Θα πρέπει λοιπόν, να γίνει δεκτό ότι δεν ισχύει ο παραπάνω περιορισμός του Διατάγματος για τους φορείς των προβλεπόμενων χρήσεων και ότι συνεπώς μπορεί και το Εκκλησιαστικό Ορφανοτροφείο Βουλιαγμένης να ανεγείρει και εκμεταλλευτεί εστιατόριο μέσα στον τομέα 3 του ρυμοτομικού σχεδίου Βουλιαγμένης (βλέπε ad hoc γνωμοδότηση Ολομέλειας ΝΣΚ 173/1999).
5. Κατ' ακολουθίαν όσων προεκτέθηκαν στο τιθέμενο ερώτημα προσήκει, κατά την ομόφωνη γνώμη του Γ' Τμήματος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, θετική απάντηση.
Θεωρήθηκε
Αθήνα 31-03-1999
Ο Προεδρεύων