ΝΣΚ 752/1997

Νομικό Συμβούλιο του Κράτους 752/1997 (12-12-1997)

Αριθμός ερωτήματος: α) 312223/95/1995 έγγραφό σας β) 21/2798/1995 Διεύθυνσης Πολεοδομίας Πιερίας γ) 21/3031/1995 Διεύθυνσης Πολεοδομίας Πιερίας.

Απαντώντας στο (α) σχετικό σας γνωρίζουμε τα εξής:

Κατά τη διάταξη της παραγράφου 4 του άρθρου 29 του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού 1985, θεωρούνται άρτια και οικοδομήσιμα και τα μέχρι τη δημοσίευση του εν λόγω Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού, παραχωρηθέντα από το κράτος οικόπεδα, όπως αυτά έχουν απομείνει μετά τη ρύθμιση, εφόσον έχουν είτε τα ελάχιστα όρια αρτιότητας που προβλέπονται κατά τον κανόνα, ή κατά παρέκκλιση από τις διατάξεις που ισχύουν για την περιοχή, είτε εκείνα που προβλέπονται από το άρθρο 25 του νόμου 1337/1983.

Εξάλλου κατά τη διάταξη της παραγράφου 1 του άρθρου 25 του νόμου 1337/1983, όπως αυτή αντικαταστάθηκε από την παράγραφο 8 του άρθρου 5 του νόμου 2052/1992 (ΦΕΚ 94/Α/1994), οικόπεδα εντός σχεδίου πόλεως, που έχουν δημιουργηθεί πριν από την ισχύ του νόμου 651/1977 και που δεν καλύπτουν όλες τις προϋποθέσεις αρτιότητας κατά τον κανόνα ή παρέκκλιση της περιοχής, μπορούν κατ' εξαίρεση να οικοδομηθούν, αν έχουν μία πλευρά τους τουλάχιστον 5 m σε κοινόχρηστη οδό ή πλατεία και αν μέσα σ' αυτό μετά την αφαίρεση των υποχρεωτικών ακάλυπτων χώρων, είναι δυνατή η ανέγερση κτιρίου ελάχιστης πλευράς τουλάχιστον 5 m.

Ειρήσθω δε, ότι η κατά τ' ανωτέρω αντικατάσταση της αρχικής διάταξης της παραγράφου 1 του άρθρου 25 του νόμου 1337/1983, κρίθηκε αναγκαία, αφού η αντικατασταθείσα ως άνω διάταξη, που παρείχε την κατ' εξαίρεση δυνατότητα δόμησης των ως άνω οικοπέδων, αν είχαν μία πλευρά 4 m σε κοινόχρηστη οδό ή πλατεία και αν μέσα σ' αυτά μετά την αφαίρεση των υποχρεωτικών ακάλυπτων χώρων ήταν δυνατή η ανέγερση κτιρίου, εμβαδού τουλάχιστον 4 m, κρίθηκε αντισυνταγματική με την 106/1991 απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Τέλος, κατά την πάγια αρχή του Διοικητικού Δικαίου, η έκδοση της οικοδομικής αδείας διέπεται από το ισχύον κατά τον χρόνο έκδοσης αυτής νομικό καθεστώς.

Συνεπώς, από τα προεκτεθέντα, σαφώς προκύπτει, ότι από 08-06-1994 (ημερομηνία έναρξης ισχύος της προαναφερθείσης διάταξης του νόμου 2052/1992), τα οικόπεδα του άρθρου 29 παράγραφος 4 του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού 1985, θεωρούνται άρτια και οικοδομήσιμα, εάν έχουν είτε τα ελάχιστα όρια αρτιότητας του προβλέπονται από τον κανόνα ή κατά παρέκκλιση από τις διατάξεις που ισχύουν για την περιοχή, είτε έχουν μία πλευρά τους τουλάχιστον 5 m σε κοινόχρηστη οδό ή πλατεία και αν μέσα σ' αυτά μετά την αφαίρεση των υποχρεωτικώς ακαλύπτων χώρων, είναι δυνατή η ανέγερση κτιρίου ελάχιστης επιφάνειας τουλάχιστον 50 m2 και ελάχιστης πλευράς τουλάχιστον 5 m.

Αντίθετη άποψη, κατά την οποία για να θεωρηθούν άρτια και οικοδομήσιμα τα οικόπεδα αυτά, αρκεί να έχουν τις αναφερόμενες στην αντικατασταθείσα διάταξη της παραγράφου 1 του άρθρου 25 του νόμου 1337/1983, διαστάσεις (ήτοι μια πλευρά τους τουλάχιστον 4 m σε κοινόχρηστη οδό ή πλατεία και να είναι δυνατή, μετά την αφαίρεση των υποχρεωτικών ακάλυπτων χώρων, η ανέγερση κτιρίου, ελάχιστης επιφάνειας 25 m2 και ελάχιστης πλευράς 4 m) επειδή ο νομοθέτης του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού, παραπέμποντας στην προαναφερθείσα διάταξη του άρθρου 25 του νόμου 1337/1983, είχε υπόψη του αυτές τις διαστάσεις και όχι τις αναφερόμενες στην νεωτέρα διάταξη του άρθρου 25 του νόμου 1337/1983, είχε υπόψη του αυτές τις διαστάσεις και όχι τις αναφερόμενες στην νεωτέρα διάταξη της παραγράφου 8 του άρθρου 5 του νόμου 2052/1992, θα οδηγούσε, αφενός μεν στο άνευ ετέρου, απολύτως ανεφάρμοστο της νεωτέρας αυτής διάταξης και δη στο διηνεκές και εκ παραλλήλου, στην ανεπίτρεπτη, μη αναγνώριση και αποδοχή των λόγων (προστασία του οικιστικού περιβάλλοντος) που επέβαλαν την θέσπιση της νεωτέρας ως άνω διατάξεως, αφετέρου δε, στην εφαρμογή της ως αντισυνταγματικής κηρυχθείσης και ήδη (προς άρση της αντισυνταγματικότητας), αντικατασταθείσης αρχικής διατάξεως της παραγράφου 1 του άρθρου 25 του νόμου 1337/1983.

Δεν δύναται δε, να συναχθεί υπέρ της αντιθέτου αυτής άποψης επιχείρημα, από την 571/1991 Γνωμοδότηση της Ολομέλειας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, κατά την οποία έγινε δεκτό ότι σε περιπτώσεις που κατ' εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 9 του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού 1985 το μέγιστο ύψος των κτιρίων μιας περιοχής καθορίζεται από προγενέστερες αυτού ειδικές διατάξεις, θα εφαρμόζονται αυτές οι προγενέστερες διατάξεις και για την αφετηρία μέτρησης του ύψους αυτού, διότι, αυτές οι προγενέστερες του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού 1985 ειδικές διατάξεις έχουν θεσπισθεί χάριν της προστασίας των αρχαιολογικών χώρων, ιστορικών τόπων, παραδοσιακών οικισμών, έργων τέχνης, διατηρητέων κτιρίων κ.λ.π. καθώς και για την αντιμετώπιση της σεισμικής επικινδυνότητας μιας περιοχής, ήτοι για την προστασία εν γένει του περιβάλλοντος και της πολιτιστικής κληρονομιάς και ως τέτοιες διατάξεις, όχι δεν αντίκεινται στο ισχύον Σύνταγμα (εν αντιθέσει με ότι συμβαίνει με την τροποποιηθείσα διάταξη του άρθρου 25 του νόμου 1337/1983), αλλά αντιθέτως λόγω εναρμονίσεως του περιεχομένου τους προς τις διατάξεις του άρθρου 24 παράγραφοι 1 και 2 του Συντάγματος, επιβάλλεται η εφαρμογή.

Ο Εισηγητής