ΣτΕ 3186/2012
 Περιεχόμενα |  Προηγούμενο |  Επόμενο |
|
Αριθμός 3186/2012
Το Συμβούλιο της Επικρατείας
Τμήμα Ε
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 21-10-2009, με την εξής σύνθεση: Α. Θεοφιλοπούλου, Σύμβουλος της Επικρατείας, Προεδρεύουσα, σε αναπλήρωση του Προέδρου του Τμήματος και του αναπληρωτή του Αντιπροέδρου, που είχαν κώλυμα, Μ.Ε. Κωνσταντινίδου, Μ. Γκορτζολίδου, Σύμβουλοι, Ο. Παπαδοπούλου, Χ. Λιάκουρας, Πάρεδροι. Γραμματέας η Π. Μερτζανάκη.
Για να δικάσει την από 15-10-2003 αίτηση:
της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία __________, που εδρεύει στον Άλιμο Αττικής, οδός __________ (Άνω Καλαμάκι), η οποία παρέστη με τον δικηγόρο Γεώργιο Δαούτη (Αριθμός Μητρώου 1764), που τον διόρισε με πληρεξούσιο,
κατά του Υπουργού Γεωργίας και ήδη αρμοδιότητας Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, ο οποίος παρέστη με την Σοφία Διαμαντοπούλου, Πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.
Με την αίτηση αυτή η αιτούσα εταιρεία επιδιώκει να ακυρωθούν: 1) η υπ' αριθμόν 27/2003 απόφαση της Δευτεροβάθμιας Επιτροπής Επιλύσεως Δασικών Αμφισβητήσεων Εφετείου Κρήτης και 2) το υπ' αριθμόν πρωτοκόλλου 4120/2003 έγγραφο της Διεύθυνσης Δασών της Περιφέρειας Κρήτης.
Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως της εισηγήτριας, Παρέδρου Ο. Παπαδοπούλου.
Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε τον πληρεξούσιο της αιτούσας εταιρείας, ο οποίος ανέπτυξε και προφορικά τους προβαλλόμενους λόγους ακυρώσεως και ζήτησε να γίνει δεκτή η αίτηση και την αντιπρόσωπο του Υπουργού, η οποία ζήτησε την απόρριψή της.
Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του δικαστηρίου και
Αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα
Σκέφθηκε κατά το Νόμο
1. Επειδή, για την άσκηση της κρινόμενης αιτήσεως καταβλήθηκε το νόμιμο παράβολο (υπ' αριθμούς 492841/2003 και 597441/2003 έντυπα γραμμάτια παραβόλου).
2. Επειδή, με την κρινόμενη αίτηση ζητείται η ακύρωση (α) της υπ' αριθμόν 27/2003 αποφάσεως της Δευτεροβάθμιας Επιτροπής Επιλύσεως Δασικών Αμφισβητήσεων του Εφετείου Κρήτης, με την οποία έκταση εμβαδού 170.082,78 m2, ευρισκόμενη στην περιοχή Τσούτσουρα του Δήμου Αρκαλοχωρίου, χαρακτηρίσθηκε ως χορτολιβαδική, κατά την έννοια του άρθρου 3 παράγραφος 6)β του νόμου 998/1979 και (β) της υπ' αριθμόν 4120/2003 πράξεως του Διευθυντή της Διευθύνσεως Δασών Ηρακλείου, με την οποία γνωστοποιήθηκε στην αιτούσα εταιρεία ότι η προαναφερθείσα έκταση, που χαρακτηρίσθηκε ως χορτολιβαδική με την ανωτέρω απόφαση της Δευτεροβάθμιας Επιτροπής:
{εμπίπτει στις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας (παράγραφος 1 άρθρου 74 (του νόμου 998/1979)) γιατί σύμφωνα με τα προσκομισθέντα ... στοιχεία κυριότητάς της δεν έχει αναγνωρισθεί ως ιδιωτική}
και ότι κατά της εν λόγω αποφάσεως της Δευτεροβάθμιας Επιτροπής μπορεί να ασκηθεί αίτηση ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας.
3. Επειδή, στην παράγραφο 3 του άρθρου 10 του νόμου 998/1979 (ΦΕΚ 289/Α/1979) ορίζονται τα εξής:
{Παρά τη έδρα εκάστου νομού συγκροτείται Επιτροπή Επιλύσεως Δασικών Αμφισβητήσεων, η οποία είναι αρμοδία δια την επίλυσιν διαφορών αναφερομένων εις τον χαρακτήρα περιοχής τινός ή τμήματος της επιφανείας της γης ως δάσους ή δασικής εκτάσεως ή εις τα όρια ταύτης. Επίσης η Επιτροπή αυτή αποφαίνεται επί παντός ετέρου θέματος παραπεμπόμενου εις αυτήν κατά τις διατάξεις του παρόντος νόμου ... Κατά της αποφάσεως της Επιτροπής ταύτης χωρεί προσφυγή ενώπιον Δευτεροβαθμίου Επιτροπής, εδρευούσης εις την έδρα του οικείου Εφετείου ...}
Σύμφωνα δε με την παράγραφο 5 του αυτού άρθρου:
{Δι' αποφάσεων του Υπουργού Γεωργίας, δημοσιευομένων εις την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, δύναται να ρυθμίζεται παν θέμα αναφερόμενο εις την λειτουργία των κατά το παρόν άρθρον συμβουλίων και επιτροπών, ως και την ενώπιον αυτών διαδικασίαν.}
Εξ άλλου, στο ίδιο νόμο προβλέπεται η χαρτογράφηση των δασών και των δασικών εκτάσεων και η σύνταξη δασικού χάρτη, ο οποίος, μετά την τήρηση ορισμένης διαδικασίας, κυρώνεται με απόφαση του Υπουργού Γεωργίας (άρθρο 12), καθώς και η τήρηση γενικού δασολογίου στην Κεντρική Δασική Υπηρεσία και τοπικού δασολογίου σε κάθε Δασαρχείο, όπου καταχωρίζονται τα δάση και οι δασικές εκτάσεις που αποτυπώνονται στον οικείο δασικό χάρτη (άρθρο 13). Περαιτέρω, στο άρθρο 14 του ίδιου νόμου ορίζονται τα εξής:
{1. Εάν δεν έχει καταρτισθεί εισέτι δασολόγιο, ο χαρακτηρισμός περιοχής τινός ή τμήματος της επιφανείας της γης ως δάσους ή δασικής εκτάσεως και ο καθορισμός των ορίων τούτων δια την εφαρμογήν των διατάξεων του παρόντος νόμου, ως και ο προσδιορισμός της κατηγορίας εις ην ανήκει το δάσος ή η δασική έκτασις κατά τις στο άρθρο 4 διακρίσεις, ενεργείται κατ' αίτηση οιουδήποτε έχοντος έννομο συμφέρον ή και αυτεπαγγέλτως δια πράξεως του κατά τόπον αρμοδίου δασάρχου.
2. Η κατά την προηγουμένη παράγραφο πράξις, ερειδόμενη επί σχετικής εισηγήσεως αρμοδίου δασολόγου και των τυχόν υφισταμένων στοιχείων φωτογραφήσεως και χαρτογραφήσεως της περιοχής ή παντός ετέρου σχετικού στοιχείου, δέον να είναι προσηκόντως αιτιολογημένη, δι' αναφοράς εις την μορφολογία του εδάφους, το είδος, την σύνθεση, την έκταση της βλαστήσεως και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτής, τις τυχόν επελθούσας προσφάτους αλλοιώσεις ή καταστροφές ως και παν έτερον χρήσιμο στοιχείον προς χαρακτηρισμό της εκτάσεως ...
3. Κατά της πράξεως του δασάρχου περί ης οι προηγούμενες παράγραφοι, επιτρέπονται αντιρρήσεις του νομάρχου, ως και παντός έχοντος έννομο συμφέρον φυσικού ή νομικού ... ενώπιον της κατά το άρθρο 10 παράγραφος 3 επιτροπής του νομού, εις ον ευρίσκεται η υπό αμφισβήτηση έκτασις ή το μεγαλύτερο τμήμα αυτής. Η επιτροπή ως και η δευτεροβάθμιος τοιαύτη, λαμβάνουσα υπ' όψιν τον σχετικό φάκελο και τις προτάσεις του ενδιαφερομένου ως άνω ιδιώτη, νομικού προσώπου ή δημοσίας υπηρεσίας, δυναμένη δε και να διενεργήσει αυτοψία προς μόρφωση ασφαλέστερης γνώμης περί της υφισταμένης εν τη περιοχή καταστάσεως, αποφαίνεται αιτιολογημένα εντός τριμήνου προθεσμίας από της υποβολής των αντιρρήσεων.
4. Οι κατά την προηγουμένη παράγραφο αποφάσεις των επιτροπών, δι' ων χαρακτηρίζονται περιοχές τινές ή τμήματα αυτών ως δάση ή δασικές εκτάσεις, λαμβάνονται υποχρεωτικώς υπ' όψιν κατά την μεταγενέστερη χαρτογράφηση και την σύνταξη του δασολογίου της περιοχής ή κατά την συμπλήρωση αυτού, συμφώνως προς τα στα άρθρα 12 και 13 οριζόμενα.}
Τέλος, στο άρθρο 3 του ως άνω νόμου 998/1979, όπως ίσχυε κατά το χρόνο εκδόσεως της προσβαλλομένης πράξεως, ορίζονται τα εξής:
{1. Ως δάσος νοείται πάσα έκτασις της επιφανείας του εδάφους, η οποία καλύπτεται εν όλω ή σποραδικώς υπό αγρίων ξυλωδών φυτών ...
2. Ως δασική έκτασις νοείται πάσα έκτασις της επιφανείας του εδάφους, καλυπτόμενη υπό αραιές ή πενιχρές, υψηλής ή θαμνώδους, ξυλώδους βλαστήσεως οιασδήποτε διαπλάσεως ...
3. Εις τα δάση ή τις δασικές εκτάσεις, αντιστοίχως, περιλαμβάνονται και οι εντός αυτών οιασδήποτε φύσεως ασκεπείς εκτάσεις, χορτολιβαδικές ή μη, βραχώδεις εξάρσεις και γενικώς ακάλυπτοι χώροι, καθώς και οι υπεράνω δασών ή δασικών εκτάσεων ασκεπείς κορυφές ή αλπικές ζώνες των ορέων και οι άβατοι κλιτύες αυτών ...
4. ...
5. Εις τις διατάξεις του παρόντος νόμου υπάγονται και οι εκτάσεις εκείνες οι οποίες κηρύσσονται ή έχουν κηρυχθεί δια πράξεως της αρμοδίας διοικητικής αρχής ως δασωτέες ή αναδασωτέες.
6. Δεν υπάγονται οπωσδήποτε εις τις διατάξεις του παρόντος νόμου:
α) Οι γεωργικώς καλλιεργούμενες εκτάσεις,
β) Οι χορτολιβαδικές εκτάσεις, οι ευρισκόμενες επί πεδινών εδαφών ή επί ανωμάλου εδάφους ή λόφων, εφ' όσον δεν εμπίπτουν εις τις περιπτώσεις της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου ή δεν έχουν κηρυχθεί ένεκα του προστατευτικού αυτών χαρακτήρος ή εξ άλλου λόγου δασωτέες ή αναδασωτέες κατά τα εις το άρθρο 38 του παρόντος νόμου οριζόμενα,
γ) Οι βραχώδεις ή πετρώδεις εκτάσεις, οι ευρισκόμενες επί των ως άνω πεδινών ή ανωμάλων ή λοφωδών εδαφών,
δ) ...
ε) ...
στ) ...}
Σύμφωνα δε με τις παραγράφους 1, 2 και 3 του άρθρου 74 του αυτού νόμου, όπως ίσχυε κατά το χρόνο εκδόσεως της προσβαλλομένης πράξεως:
{1. Δημόσια χορτολιβαδικά εδάφη, τα οποία δεν περιλαμβάνονται εντός δασών ή δασικών εκτάσεων, ώστε να αποτελούν μετά της δασικής βλαστήσεως ενιαίο σύνολον κατά τα στο άρθρο 3 παράγραφος 3 προβλεπόμενα, ουδέ κηρύσσονται ένεκα του προστατευτικού αυτών χαρακτήρος ή εξ άλλου λόγου δασωτέα κατά τα στο άρθρο 38 παράγραφοι 1 έως και 3 οριζόμενα, αφού χαρτογραφηθούν, περιέρχονται, εντός πενταετίας από της ενάρξεως της ισχύος του παρόντος νόμου, εις την διαχείρισιν της Γενικής Διευθύνσεως Γεωργικής Αναπτύξεως και διατίθενται προς αγροτική ή κτηνοτροφική εκμετάλλευση κατά τις κείμενες διατάξεις ή παραχωρούνται προς εξυπηρέτησιν των στο κεφάλαιο ΣΤ του παρόντος νόμου αναφερομένων σκοπών.
2. Ιδιωτικά χορτολιβαδικά εδάφη τελούντα υπό τις στην παράγραφο 1 συνθήκες διέπονται από της ενάρξεως ισχύος του παρόντος υπό των διατάξεων της αστικής και αγροτικής νομοθεσίας, επιφυλασσομένης της διατάξεως της παραγράφου 2 του άρθρου 62 του παρόντος νόμου.
3. Πάσα αμφισβήτησις περί του χαρακτήρος ή των ορίων εκτάσεως υπαγόμενης εις τις διατάξεις των προηγουμένων παραγράφων επιλύεται υπό της κατά το άρθρο 10 παράγραφος 3 επιτροπής.}
4. Επειδή, οι προαναφερθείσες διατάξεις του άρθρου 14 του νόμου 998/1979 θεσπίζουν προσωρινά, μέχρι την έγκριση του δασικού χάρτη, ειδική ενδικοφανή διαδικασία για τον χαρακτηρισμό μιας εκτάσεως ως δασικής ή μη, με σκοπό την επίλυση του σχετικού ζητήματος κατά τρόπο δεσμευτικό τόσο για την Διοίκηση όσο και για τους ενδιαφερομένους ιδιώτες. Από το συνδυασμό εξ άλλου των ανωτέρω διατάξεων συνάγεται ότι οι Επιτροπές του άρθρου 10 του νόμου 998/1979 είναι αρμόδιες, μεταξύ άλλων, να επιλύουν διαφορές και ως προς το χαρακτηρισμό μιας εκτάσεως ως χορτολιβαδικής ή μη, αδιαφόρως εάν αυτή είναι δημόσια ή ιδιωτική. Οι σχετικές κρίσεις πρέπει, εν όψει των συνεπειών του χαρακτηρισμού, να είναι προσηκόντως αιτιολογημένες, από πλευράς, ιδίως, της μορφολογίας του εδάφους, του είδους, της συνθέσεως, της πυκνότητας και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της βλαστήσεως, η αιτιολογία δε αυτή μπορεί να προκύπτει και από τα λοιπά στοιχεία του φακέλου.
Οι αποφάσεις των ανωτέρω Επιτροπών, με τις οποίες μια έκταση χαρακτηρίζεται ως χορτολιβαδική της παραγράφου 6)β του άρθρου 3 και της παραγράφου 1 του άρθρου 74 του νόμου 998/1979, προσβάλλονται με έννομο συμφέρον από τον φερόμενο ως ιδιοκτήτη της εκτάσεως αυτής ή από άλλο ενδιαφερόμενο που έχει υποβάλει αίτημα χαρακτηρισμού της, διότι, δυνάμει της ειδικής διατάξεως του προαναφερθέντος άρθρου 74 παράγραφος 3, είναι δεσμευτικές ως προς τον χαρακτηρισμό της εκτάσεως ως χορτολιβαδικής, ο χαρακτηρισμός δε αυτός είναι εκ του νόμου διάφορος του χαρακτηρισμού της ως γεωργικής και, προκειμένου μάλιστα περί ιδιωτικών εκτάσεων, επιφέρει τις προβλεπόμενες στην παράγραφο 2 του άρθρου 74 συνέπειες (βλέπε ΣτΕ 986/2009 επταμελές).
5. Επειδή, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, η αιτούσα με την από 20-10-2000 αίτησή της ζήτησε την έκδοση πράξεως χαρακτηρισμού, κατά τη διαδικασία του άρθρου 14 του νόμου 998/1979, για έκταση εμβαδού 170.082,78 m2, ευρισκόμενη στην περιοχή Τσούτσουρα του Δήμου Αρκαλοχωρίου. Κατόπιν των από 14-11-2000 και 20-11-2000 εκθέσεων αυτοψίας, που συνετάγησαν, αντιστοίχως από την Δασοπόνο του Δασονομείου Καστελλίου __________ και τον Δασολόγο της Διευθύνσεως Δασών Ηρακλείου __________, εκδόθηκε η 4888/2000 πράξη χαρακτηρισμού του Διευθυντή Δασών Ηρακλείου, με την οποία η έκταση αυτή χαρακτηρίσθηκε ως δημόσια χορτολιβαδική κατά το άρθρο 3 παράγραφος 6)β και το άρθρο 74 παράγραφος 1 του νόμου 998/1979, με την εξής αιτιολογία: καλύπτεται από φρυγανώδη βλάστηση, δεν κείται μεταξύ δασών και δασικών εκτάσεων ούτε υπέρκειται αυτών και δεν έχει αναγνωρισθεί ως ιδιωτική με απόφαση του Υπουργού Γεωργίας κατόπιν γνωμοδοτήσεως του Συμβουλίου Ιδιοκτησίας Δασών ή με αμετάκλητη δικαστική απόφαση, εκδοθείσα κατόπιν αντιδικίας με το Δημόσιο ή με παραχωρητήριο του Δημοσίου ή με άλλη πράξη, δυνάμει της οποίας το Δημόσιο αποξενώθηκε των δικαιωμάτων του. Κατά τα διαλαμβανόμενα στην πράξη χαρακτηρισμού, η ανωτέρω έκταση αποτελεί την κορυφογραμμή μικρής λοφοσειράς η οποία έχει έδαφος αβαθές, άγονο, με κατά θέσεις εμφάνιση επιφανειακών βράχων, η κλίση της κυμαίνεται από 30-50%, καλύπτεται από θύμο, αστοιβίδα, αχινοπόδι και αγκαραθιά, σε ποσοστό 50-70% της συνολικής επιφανείας της, δεν φέρει ίχνη παλαιάς καλλιέργειας, χρησιμοποιείται ως βοσκότοπος, η ευρύτερη δε περιοχή έχει τα ίδια χαρακτηριστικά.
Κατά της πράξεως αυτής η αιτούσα εταιρεία άσκησε αντιρρήσεις ενώπιον της οικείας Πρωτοβάθμιας Επιτροπής Επιλύσεως Δασικών Αμφισβητήσεων, ζήτησε δε τον χαρακτηρισμό της επίδικης εκτάσεως ως γεωργικής. Οι ασκηθείσες αντιρρήσεις έγιναν δεκτές με την 43/2002 απόφαση της Πρωτοβάθμιας Επιτροπής, κατ' αυτής δε ασκήθηκε η 829/2003 προσφυγή του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας Κρήτης, η οποία έγινε δεκτή με την προσβαλλόμενη 27/2003 απόφαση της Δευτεροβάθμιας Επιτροπής Εφετείου Κρήτης, που χαρακτήρισε την επίδικη έκταση ως χορτολιβαδική κατά το άρθρο 3 παράγραφος 6)β του νόμου 998/1979. Ακολούθως, με την επίσης προσβαλλόμενη 4120/16.7.2003 πράξη του Διευθυντή της Διευθύνσεως Δασών Ηρακλείου γνωστοποιήθηκε στην αιτούσα ότι η προαναφερθείσα έκταση:
{εμπίπτει στις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας (παράγραφος 1 άρθρου 74 (του νόμου 998/1979)) γιατί σύμφωνα με τα προσκομισθέντα ... στοιχεία κυριότητάς της δεν έχει αναγνωρισθεί ως ιδιωτική.}
6. Επειδή, ενόψει όσων έγιναν δεκτά ανωτέρω, στη σκέψη 4, η αιτούσα με έννομο συμφέρον και εν γένει παραδεκτώς ζητεί την ακύρωση της προαναφερθείσης 27/2003 αποφάσεως της Δευτεροβάθμιας Επιτροπής. Απαραδέκτως όμως προσβάλλεται η 4120/2003 πράξη της Διευθύνσεως Δασών Ηρακλείου, η οποία καθ' ο μέρος γνωστοποιεί την έκδοση της επίμαχης αποφάσεως της Δευτεροβάθμιας Επιτροπής και ενημερώνει την αιτούσα για τα ένδικα μέσα που προβλέπονται κατ' αυτής έχει χαρακτήρα πληροφοριακού εγγράφου, στερούμενη ως εκ τούτου εκτελεστότητας, καθ' ο δε μέρος διαλαμβάνει κρίσεις για το ιδιοκτησιακό καθεστώς της επίδικης εκτάσεως, ανεξαρτήτως της δεσμευτικότητάς της (παράβαλε ΣτΕ 356/2007), δεν γεννά πάντως διοικητική, αλλά ιδιωτική διαφορά.
7. Επειδή, με το άρθρο 10 παράγραφος 3 του ως άνω νόμου 998/1979 προβλέφθηκε, κατά τα προεκτεθέντα, η λειτουργία Επιτροπών Επιλύσεως Δασικών Αμφισβητήσεων, ορίσθηκε δε, ειδικότερα, ότι οι Δευτεροβάθμιες Επιτροπές, οι οποίες εδρεύουν στην έδρα κάθε Εφετείου, είναι τριμελείς και αποτελούνται από τον Πρόεδρο Εφετών και τους οικείους Επιθεωρητές Δασών και Γεωργίας. Με το άρθρο 2 παράγραφος 27 της υπ' αριθμόν 272961/1982 κοινής αποφάσεως των Υπουργών Προεδρίας της Κυβερνήσεως και Γεωργίας (ΦΕΚ 215/Β/1982) διατηρήθηκε η τριμελής σύνθεση των Δευτεροβαθμίων Επιτροπών, ορίσθηκε δε ότι σε αυτές συμμετέχουν αντί του Επιθεωρητού Δασών, δασολόγος της Επιθεωρήσεως Δασών και αντί του Επιθεωρητού Γεωργίας, γεωπόνος της Περιφερειακής Διευθύνσεως Γεωργικής Αναπτύξεως.
Ακολούθως, με το άρθρο 2 παράγραφος 17 της υπ' αριθμόν 347624/1982 κοινής αποφάσεως των ιδίων Υπουργών (ΦΕΚ 841/Β/1982) στις Δευτεροβάθμιες Επιτροπές προστέθηκε, ως τέταρτο μέλος, εκπρόσωπος της οικείας συνδικαλιστικής οργανώσεως των υπαλλήλων του Υπουργείου Γεωργίας και ως τέτοια ορίσθηκε, με την υπ' αριθμόν 358523/1983 κοινή απόφαση των ιδίων ως άνω Υπουργών (ΦΕΚ 763/Β/1983), η Πανελλήνια Ένωση Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων (ΠΕΔΔΥ).
Οι ως άνω τροποποιήσεις της συνθέσεως της Δευτεροβάθμιας Επιτροπής Επιλύσεως Δασικών Αμφισβητήσεων χώρησαν κατ' εφαρμογή των διατάξεων (α) του άρθρου 4 παράγραφος 2 του νόμου [Ν] 1232/1982 (ΦΕΚ 22/Α/1982), το οποίο προβλέπει, μεταξύ άλλων, ότι με κοινές αποφάσεις του Υπουργού Προεδρίας Κυβερνήσεως και του κατά περίπτωση αρμοδίου Υπουργού είναι δυνατό να μετονομάζονται ή και να συγχωνεύονται συμβούλια ή επιτροπές, να περιορίζονται ή να διευρύνονται οι αρμοδιότητες τους και να μεταβάλλεται η σύνθεσή τους ή να ανατίθεται το σύνολο ή μέρος των αρμοδιοτήτων τους σε συνιστώμενα νέα συλλογικά όργανα, (β) του άρθρου 11 του νόμου [Ν] 1256/1982 (ΦΕΚ 65/Α/1982) και (γ) του άρθρου 5 παράγραφος 1 του νόμου [Ν] 1288/1982 (ΦΕΚ 120/Α/1982).
Όπως δε έχει κριθεί, η έννοια των διατάξεων των νόμων αυτών είναι ότι η ρήτρα, την οποία θέσπισε η παράγραφος 2 του άρθρου 4 του νόμου [Ν] 1232/1982 για την εφάπαξ έκδοση των προβλεπόμενων ανά Υπουργείο κοινών υπουργικών αποφάσεων, ήρθη με τις μεταγενέστερες διατάξεις των άρθρων 11 του νόμου [Ν] 1256/1982 και 5 του νόμου [Ν] 1288/1982 και, επομένως, η σύνθεση της προβλεπόμενης στο άρθρο 10 παράγραφος 3 του νόμου 998/1979 Δευτεροβάθμιας Επιτροπής Επιλύσεως Δασικών Αμφισβητήσεων, η οποία είχε διατηρηθεί με την παράγραφο 27 του άρθρου 2 της κοινής υπουργικής απόφασης 272961/1982 ως τριμελής, νομίμως μεταβλήθηκε με την παράγραφο 17 του άρθρου 2 της κοινής υπουργικής απ 347624/1982 που εκδόθηκε ενόψει των ανωτέρω διατάξεων και προβλέπει την, πέραν των τριών μελών, συμμετοχή στην Επιτροπή εκπροσώπων των οικείων συνδικαλιστικών οργανώσεων των υπαλλήλων του Υπουργείου Γεωργίας (βλέπε ΣτΕ 2140/1986 Ολομέλεια).
Τέλος, με το άρθρο 2 παράγραφος 13 της υπ' αριθμόν 393155/1992 κοινής αποφάσεως των Υπουργών Προεδρίας της Κυβερνήσεως, Γεωργίας και Οικονομικών ((ΦΕΚ 579/Β/1982) - διόρθωση σφαλμάτων (ΦΕΚ 271/Β/1993)) οι ως άνω Επιτροπές διατηρήθηκαν, ορίσθηκε δε ότι:
{Αντί του εκπροσώπου της ... ΠΕΔΔΥ, μετέχουν στην σύνθεση των Επιτροπών από ένας Δασολόγος εκ των Δασαρχείων της περιοχής της Επιθεώρησης.}
Η ανωτέρω κοινή υπουργική απόφαση εκδόθηκε κατ' εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 4 του νόμου 2026/1992 (ΦΕΚ 43/Α/1992), στην παράγραφο 2 του οποίου ορίζεται ότι με κοινή απόφαση του Υπουργού Προεδρίας της Κυβερνήσεως και του κατά περίπτωση αρμόδιου υπουργού:
{μπορεί να συγχωνεύονται ή και να μετονομάζονται συμβούλια ή επιτροπές, να περιορίζονται οι αρμοδιότητες και να μεταβάλλεται ο αριθμός ή η ιδιότητα των μελών συμβουλίων ή επιτροπών που θα διατηρηθούν, καθώς και να συνιστώνται νέα συμβούλια ή επιτροπές στα οποία να ανατίθεται το σύνολο ή μέρος των αρμοδιοτήτων καταργούμενων ή συγχωνευόμενων συλλογικών οργάνων.}
Ενόψει των ανωτέρω, ο προβαλλόμενος λόγος ακυρώσεως, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση μη νομίμως εκδόθηκε από τετραμελή επιτροπή, είναι απορριπτέος, ως αβάσιμος (βλέπε ΣτΕ 3457/2009 επταμελές κ.ά.).
8. Επειδή, με την ισχύουσα στον κρίσιμο εν προκειμένω χρόνο υπ' αριθμόν 272031/2002 απόφαση του Υπουργού Γεωργίας, Πρόεδρος της Δευτεροβάθμιας Επιτροπής Επιλύσεως Δασικών Αμφισβητήσεων Εφετείου Κρήτης ορίσθηκε ο Δημήτριος Κανελλόπουλος, Πρόεδρος Εφετών Κρήτης, με αναπληρωτές του, μεταξύ άλλων, την Ειρήνη Κιουρκτσόγλου - Πετρουλάκη, Εφέτη για την εκδίκαση των υποθέσεων του Νομού Ρεθύμνης, μέλη δε της Επιτροπής ορίσθηκαν ο Παντελής Τζωρτζάκης, Δασολόγος, Προϊστάμενος της Διευθύνσεως Δασών Περιφέρειας Κρήτης, με αναπληρωτή του τον Ιωάννη Πουλιανάκη, η Αγνή Τσαγκαράκη, Γεωπόνος, Προϊσταμένη της Διευθύνσεως Γεωργικής Αναπτύξεως Περιφέρειας Κρήτης, με αναπληρώτριά της την Χριστίνα Σερπετσιδάκη, και ο Στρατής Κυριακάκης, Δασολόγος της Διευθύνσεως Δασών Χανίων, με αναπληρωτή του τον Στέλιο Βουρβαχάκη. Δυνάμει της υπουργικής αυτής αποφάσεως, κατά στην κρίσιμη συνεδρίαση της 10-04-2003 στην ανωτέρω Δευτεροβάθμια Επιτροπή μετέσχον η Ειρήνη Κιουρκτσόγλου - Πετρουλάκη ως Πρόεδρος και οι Ιωάννης Πουλιανάκης, Αγνή Τσαγκαράκη και Στρατής Κυριακάκης ως μέλη. Όπως βεβαιώνεται στην προσβαλλόμενη απόφαση, η Επιτροπή συνεδρίασε κατόπιν της 38/2003 προσκλήσεως της Προέδρου της και μετέσχε στη συνεδρίαση το αναπληρωματικό μέλος Ιωάννης Πουλιανάκης επειδή εκωλύετο το τακτικό Παντελής Τζωρτζάκης. Εξ άλλου, από το σχετικό αποδεικτικό της υπαλλήλου της Διευθύνσεως Δασών Περιφέρειας Κρήτης Αντωνίας Πατσαχάκη προκύπτει ότι η προαναφερθείσα 38/2003 πρόσκληση επιδόθηκε νομίμως στο αναπληρωθέν τακτικό μέλος Παντελή Τζωρτζάκη την 28-03-2003, αυτός δε δήλωσε εγγράφως ότι κωλύεται να παραστεί κατά τη συνεδρίαση της 10-04-2003 για υπηρεσιακούς λόγους. Επομένως, ο προβαλλόμενος λόγος ακυρώσεως περί κακής συνθέσεως της Δευτεροβάθμιας Επιτροπής κατά την επίμαχη συνεδρίασή της είναι απορριπτέος, ως αβάσιμος.
9. Επειδή, όπως βεβαιώνεται στην προσβαλλόμενη απόφαση, η Δευτεροβάθμια Επιτροπή πραγματοποίησε αυτοψία στην επίδικη έκταση, παρουσία των διαδίκων προς μόρφωση ασφαλέστερης κρίσεως, διαπίστωσε δε ότι η έκταση καλύπτεται από φρυγανώδη βλάστηση σε ποσοστό άνω του 50% και δεν φέρει ίχνη παλαιάς καλλιέργειας. Περαιτέρω, μεταξύ των στοιχείων του φακέλου, τα οποία κατά νόμον λαμβάνει υπόψη η Επιτροπή, περιλαμβάνονται οι προαναφερθείσες από 14-11-2002 και 20-11-2000 εκθέσεις αυτοψίας αρμοδίων υπαλλήλων της δασικής υπηρεσίας. Υπό τα δεδομένα αυτά και δοθέντος ότι ο νόμος 998/1979 δεν προβλέπει, ως ουσιώδη τύπο της διαδικασίας, τη σύνταξη εισηγήσεως αρμοδίου δασολόγου ενώπιον της Δευτεροβάθμιας Επιτροπής που επιλαμβάνεται της προσφυγής, ο λόγος ακυρώσεως με τον οποίο προβάλλεται ότι, κατά παράβαση ουσιώδους τύπου της διαδικασίας, η προσβαλλόμενη εκδόθηκε χωρίς εισήγηση αρμοδίου δασολόγου είναι απορριπτέος, ως αβάσιμος.
10. Επειδή, από τα προεκτεθέντα στοιχεία του φακέλου και ειδικότερα από τις εκθέσεις αυτοψίας της Δασοπόνου του Δασονομείου Καστελλίου __________ και του Δασολόγου της Διευθύνσεως Δασών Ηρακλείου __________, την 4888/2000 πράξη χαρακτηρισμού και τις διαπιστώσεις της αυτοψίας που διενεργήθηκε από την Δευτεροβάθμια Επιτροπή προκύπτει ότι η επίδικη έκταση καλύπτεται από φρυγανώδη βλάστηση, αποτελούμενη από θύμο, αστοιβίδα, αχινοπόδι και αγκαραθιά, σε ποσοστό 50-70% της συνολικής επιφανείας της, δεν φέρει ίχνη παλαιάς καλλιέργειας και χρησιμοποιείται ως βοσκότοπος. Υπό τα δεδομένα αυτά, εφόσον δηλαδή συντρέχουν οι κατά νόμον προϋποθέσεις για τον χαρακτηρισμό της εκτάσεως ως χορτολιβαδικής, κατά την έννοια του άρθρου 3 παράγραφος 6)β του νόμου 998/1979, η προσβαλλόμενη απόφαση αιτιολογείται νομίμως και επαρκώς. Την αιτιολογία δε αυτή δεν κλονίζει η κρίση της οικείας Πρωτοβάθμιας Επιτροπής, η οποία, επικαλούμενη την αυτοψία που πραγματοποίησε, καίτοι συνομολογεί ότι η επίδικη έκταση «καλύπτεται από φρυγανώδη βλάστηση» και φέρει «εγκαταστάσεις για κτηνοτροφική χρήση», καταλήγει, κατά πλειοψηφία, χωρίς τεκμηρίωση στο συμπέρασμα ότι η έκταση είναι γεωργική. Είναι, συνεπώς, απορριπτέοι, ως αβάσιμοι οι περί του αντιθέτου προβαλλόμενοι λόγοι ακυρώσεως.
11. Επειδή, οι λόγοι ακυρώσεως που στρέφονται κατά της 4120/2003 πράξεως του Διευθυντή της Διευθύνσεως Δασών Ηρακλείου, η οποία προσβάλλεται απαραδέκτως κατά τα προεκτεθέντα, είναι ομοίως απορριπτέοι.
12. Επειδή, ενόψει των ανωτέρω, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί.
Δια ταύτα
Απορρίπτει την αίτηση.
Διατάσσει την κατάπτωση του παραβόλου.
Επιβάλλει στην αιτούσα τη δικαστική δαπάνη του Δημοσίου, που ανέρχεται σε 460 €.
Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 28-09-2010 και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση στις 05-09-2012.