Άρθρο 4: Μετάδοση ασθενειών, ρυπάνσεις, δυσοσμίες, κ.λ.π.

Τα λύματα εν γένει είναι βεβαρημένα δι' οργανικών ουσιών και αποτελούν κατάλληλο περιβάλλον δια την ανάπτυξη σαπροφυτικών μικροοργανισμών. Επί παρουσία ελευθέρου οξυγόνου αναπτύσσονται αερόβιοι μικροοργανισμοί, οι οποίοι κατά τις μεταβολικές αυτών λειτουργίες διασπούν και οξειδώνουν τις οργανικές ουσίες με τελικό προϊόν ανόργανες σταθερές ενώσεις. Ελλείψει ελευθέρου οξυγόνου αναπτύσσονται αναερόβιοι οργανισμοί, οι οποίοι αποκτούν την απαιτούμενη ενέργεια εκ της διασπάσεως των οργανικών ουσιών με αποτέλεσμα την παραγωγή απλούστερων τοιούτων. Η αναερόβια αποσύνθεση είναι βραδύτερη της αερόβιας αποσύνθεσης και δεν οδηγεί σε πλήρη σταθεροποίηση των οργανικών ουσιών. Κατά ταύτη παράγονται και διάφορες πτητικές και δυσώδεις ενώσεις, όπως το υδρόθειο και η αμμωνία, είναι δε γνωστή ως σήψη. Τα λύματα μη διατιθέμενα καταλλήλως δημιουργούν ρυπάνσεις και σηπτικές καταστάσεις και διευκολύνουν την ανάπτυξη μυγών.

Το σοβαρότερο πρόβλημα εκ της μη καταλλήλου διαθέσεως των λυμάτων αντιπροσωπεύουν οι κίνδυνοι μεταδόσεως ασθενειών και αναπτύξεως επιδημιών, καθ' όσον τα λύματα μολύνονται δια παθογόνων μικροοργανισμών των ασθενών ή φορέων μικροβίων. Προς τούτοις τα λύματα είναι δυνατόν να περιέχουν πολλάκις ορισμένες τοξικές ουσίες ή ακόμη τελευταίως και ραδιενεργές τοιαύτας επικινδύνους στον ανθρώπινο οργανισμό.