Συνδεθείτε στην Υπηρεσία Νομοσκόπιο Είσοδος στην υπηρεσία Νομοσκόπιο.     Χρήστης Κωδικός   Υπενθύμιση στοιχείων λογαριασμού       Νέοι χρήστες Εάν είστε νέος χρήστης, θα πρέπει να δημιουργήσετε ένα ΔΩΡΕΑΝ λογαριασμό προκειμένου να φύγει το παράθυρο αυτό και να αποκτήσετε πλήρη πρόσβαση στην υπηρεσία Νομοσκόπιο. Δημιουργία νέου λογαριασμού

Επειδή, παραδεκτώς φέρεται προς συζήτηση, κατόπιν της από 27-03-1990 κλήσεως των αναιρεσιβλήτων, η προκείμενη διαφορά, μετά την [ΑΠ] 238/1990 απόφαση του Α' Τμήματος, η οποία, ληφθείσα με πλειοψηφία μιας ψήφου, παρέπεμψε την υπόθεση στην Ολομέλεια του Δικαστηρίου τούτου, σύμφωνα με το άρθρο 563 παράγραφος 2 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.

 

Επειδή, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1002 και 1117 του Αστικού Κώδικα, 1, 2 παράγραφος 1, 4 παράγραφος 1, 5 και 13 του νόμου 3741/1929, που διατηρήθηκε σε ισχύ και μετά την εισαγωγή του Αστικού Κώδικα με το άρθρο 54 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα, σαφώς συνάγεται ότι επί οριζόντιας ιδιοκτησίας, ιδρύεται κυρίως μεν χωριστή (διαιρεμένη)κυριότητα σε όροφο οικοδομής ή διαμέρισμα ορόφου, παρεπομένως δε και αναγκαστική συγκυριότητα, που αποκτάται αυτοδικαίως, κατ' ανάλογη μερίδα στα μέρη του όλου ακινήτου, που χρησιμεύουν σε κοινή απ' όλους τους οροφοκτήτες χρήση, μεταξύ των οποίων

 

περιλαμβάνονται, κατά ενδεικτική στις διατάξεις αυτές απαρίθμηση, το έδαφος, οι αυλές κ.λ.π. Ο προσδιορισμός των κοινόκτητων και κοινοχρήστων αυτών μερών, γίνεται, είτε με τη συστατική της οροφοκτησίας δικαιοπραξία, είτε με ιδιαίτερες συμφωνίες μεταξύ όλων των οροφοκτητών, κατά τα άρθρα 4 παράγραφος 1, 5 και 13 του ως άνω νόμου 3741/1929. Αν τούτο δεν γίνει, αν δηλαδή δεν ορίζεται τίποτε από την ως άνω δικαιοπραξία ούτε με ιδιαίτερες συμφωνίες, τότε ισχύει ο προσδιορισμός που προβλέπεται από τις πιο πάνω διατάξεις. Το ίδιο συμβαίνει, ήτοι ισχύει ο προσδιορισμός που προβλέπεται από τις αναγκαστικού δικαίου πολεοδομικές διατάξεις νόμου, όταν οι πιο πάνω δικαιοπραξίες και συμφωνίες αντίκεινται στις διατάξεις αυτές, όταν δηλαδή ο καθορισμός των κοινοχρήστων, κατ' έκταση και περιεχόμενο, με βάση τις ανωτέρω συμφωνίες έρχεται σε ευθεία αντίθεση με ρητή πολεοδομική διάταξη που απαγγέλλει ρητώς ή σαφώς ακυρότητα. Τέτοια διάταξη είναι και εκείνη του άρθρου 1 παράγραφος 5 εδάφιο τελευταίο του νόμου 960/1979 περί επιβολής υποχρεώσεων προς δημιουργίαν χώρων σταθμεύσεως αυτοκινήτων δια την εξυπηρέτησιν των κτιρίων όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 1 του νόμου 1221/1981.

 

Κατά την τελευταία αυτή διάταξη και τυχόν δημιουργούμενες θέσεις σταθμεύσεως εις τον ελεύθερον ισόγειο χώρο του κτιρίου όταν τούτο κατασκευάζεται επί υποστυλωμάτων (pilotis) κατά τις ισχύουσες διατάξεις, δεν δύνανται ν' αποτελέσουν διηρημένες ιδιοκτησίες. Δηλαδή από τη διάταξη αυτή προκύπτει με σαφήνεια, ότι, όταν η οικοδομή ανεγείρεται με άδεια και υπό το πολεοδομικό σύστημα της αφέσεως του ισογείου χώρου ακαλύπτου, ο ακάλυπτος αυτός χώρος δε μπορεί ν' αποτελέσει διηρημένες ιδιοκτησίες, που να ανήκουν δηλαδή σε ένα ή περισσότερους ιδιοκτήτες, είτε αυτοί είναι οροφοκτήτες είτε τρίτοι, αλλά θα παραμείνει ως κοινόχρηστος, με την πιο πάνω έννοια, χώρος, επί του οποίου αποκτάται αυτοδικαίως, όπως προαναφέρθηκε συγκυριότητα, εφόσον υφίσταται οριζόντια ιδιοκτησία σε όροφο οικοδομής ή σε διαμέρισμα ορόφου και παρεπομένως αναγκαστική συγκυριότητα των οροφοκτητών κατ' ανάλογη μερίδα τούτων επί του κοινοχρήστου αυτού χώρου, που χρησιμεύει σε κοινή απ' όλους τους οροφοκτήτες χρήση, στον καθορισμό και μόνον της οποίας (χρήσεως) μπορούν να προβούν. Επομένως, η συμφωνία των οροφοκτητών για κατάργηση του κοινοχρήστου χαρακτήρα της pilotis και η μεταβίβαση του χώρου αυτής σε τρίτους κατά διηρημένες ιδιοκτησίες, έρχεται σε ευθεία αντίθεση προς την άνω πολεοδομική διάταξη του νόμου 1221/1981, η οποία είναι αναγκαστικού δικαίου, ως επιδιώκουσα (η συμφωνία αυτή) το απαγορευμένο και αθέμιτο αποτέλεσμα ήτοι την κάλυψη του υποχρεωτικώς από το νόμο ακαλύπτου ισογείου χώρου ή τη μεταβίβαση αυτού σε τρίτους κατ' αποκλειστική τους ιδιοκτησία και είναι για το λόγο αυτό απολύτως άκυρη, ως αντικείμενη στην αναγκαστικού δικαίου ως άνω απαγορευτική πολεοδομική διάταξη (άρθρο 174 του Αστικού Κώδικα) . Η ακυρότητα δε αυτή μπορεί να προταθεί, καθό απόλυτη, από καθένα που έχει έννομο συμφέρον, αλλά και από τον αντισυμβληθέντα, πέραν ακόμη των διοικητικών (επιβολή προστίμου,κατεδάφιση αυθαιρέτου) και των ποινικών κυρώσεων (άρθρο 458 του Ποινικού Κώδικα στο οποίο παραπέμπει η διάταξη του άρθρου 124 ? του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού) τις οποίες συνεπάγεται η συμφωνία αυτή όταν εκτελείται.

 

Στην περίπτωση που κρίνεται, το Μονομελές Πρωτοδικείο Λαρίσης με την προσβαλλόμενη τελεσίδικη απόφασή του, δέχθηκε, όπως από αυτή προκύπτει, τα ακόλουθα: Οι από τους εναγομένους και ήδη αναιρεσίβλητους Δ.Τ. και Μ. Α. Οι συμβληθέντες μετά των λοιπών αναιρεσιβλήτων που ήσαν συνιδιοκτήτες οικοπεδούχοι, έγιναν κύριοι των αναφερομένων διηρημένων, αυτοτελών και ανεξαρτήτων οριζοντίων, ιδιοκτησιών (διαμερισμάτων) της επί της οδού 153 της πόλεως Λ. πολυκατοικίας,που είχε ανεγερθεί κατά το σύστημα της PILOTIS υπό την έννοια που προαναφέρθηκε, όπως τα διαμερίσματα αυτά περιγράφονται στην 71308/15-03-1982 πράξη συστάσεως οριζόντιας ιδιοκτησίας και διανομής οριζόντιων ιδιοκτησιών του Συμβολαιογράφου Λ. Β. Γ. που μεταγράφηκε νόμιμα στα οικεία βιβλία υποθηκοφυλακείου Λ. Με την αυτήν ως άνω πράξη (71308/15-03-1982) ορίστηκε ότι ο ισόγειος ακάλυπτος χώρος της PILOTIS της εν λόγω πολυκατοικίας, διαιρείται σε δέκα διηρημένες ο οριζόντιες ιδιοκτησίες αυτοτελείς, οι οποίες μεταβιβάσθηκαν κατά πλήρες δικαίωμα κυριότητας εις τον από τους εναγομένους και ήδη αναιρεσίβλητο Δ.Τ. Υπό τα δεδομένα αυτά η συμφωνία των διαδίκων, που περιβλήθηκε τον τύπον της άνω πράξεως (71308/15-03-1982) είναι, όσον αφορά το χώρο της PILOTIS, σύμφωνα με όσα προεκτέθηκαν, άκυρη (άρθρο 174 του Αστικού Κώδικα) ως αντικείμενη στην απαγορευτική ως άνω αναγκαστικού δικαίου πολεοδομική διάταξη του νόμου 1221/1981, αφού με την εν λόγω συμφωνία ο χώρος αυτός από κοινόχρηστος κατά νόμο, προορισμένος κατά χρήση για τη δημιουργία σταθμεύσεως των αυτοκινήτων των οροφοκτητών της πολυκατοικίας, διαιρέθηκε σε δέκα διηρημένες αυτοτελείς οριζόντιες ιδιοκτησίες, ανήκουσες μάλιστα κατά απόλυτο δικαίωμα κυριότητας σε ένα οροφοκτήτη. Επομένως, το Πρωτοδικείο που εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση με την οποία κρίνοντας την ως άνω συμφωνία (πράξη) έγκυρη, απέρριψε, ύστερα από αυτά την ένδικη από 10-03-01987 αγωγή των αναιρεσειόντων, με την οποία ζητούσαν να αναγνωρισθεί η ακυρότητα της πιο πάνω πράξεως όσον αφορά την PILOTIS και ειδικότερα τις δέκα ως άνω διηρημένες οριζόντιες ιδιοκτησίες που συστήθηκαν μέσα στο χώρο της PILOTIS, παραβίασε τις ανωτέρω διατάξεις. Γι' αυτό πρέπει ν' αναιρεθεί η απόφασή του αυτή κατά το μοναδικό από το άρθρο 559 αριθμός 1 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας λόγο αναιρέσεως.