ΝΣΚ 380/1979

Νομικό Συμβούλιο του Κράτους 380/1979 (05-06-1979)

Αριθμός ερωτήματος: Το υπ' αριθμό πρωτοκόλλου Γ2341/10-03-1979 του Υπουργείου Δημοσίων Έργων, Γενική Διεύθυνση Οικισμού, Διεύθυνση Γ4.

Περίληψη Ερωτήματος: Εάν η διοίκηση συννόμως προέβη σε ανάκληση της περί ης το ερώτημα οικοδομικής άδειας.

Απάντηση Ερωτήματος: Επί του πρόσθεν ερωτήματος το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους γνωμοδότησε ως ακολούθως:

Εκ των διατάξεων που διέπουν την χορήγηση των οικοδομικών αδειών του άρθρου 53 του από 17-07-1923 νομοθετικού διατάγματος περί σχεδίων πόλεων ως τροποποιήθηκε υπό του νομοθετικού διατάγματος 194/1969 προκύπτει ότι, εξαιρουμένης της περιπτώσεως καθ' ην διατάχθηκε η αναστολή των οικοδομικών εργασιών στην οικεία περιοχή κατά την υπό του άρθρου 8 του από 17-07-1923 νομοθετικού διατάγματος κ.λ.π. διαγραφόμενη διαδικασία, οι βάσει εκδοθείσης οικοδομικής αδείας εκτελούμενες οικοδομικές εργασίες, δύνανται να διακοπούν τη διαταγή της εκδούσης την άδεια αρχής, μόνον εάν ήθελε διαπιστωθεί αιτιολογημένα, ότι η άδεια αυτή τυγχάνει παράνομος γενικώς ή εν μέρει. Υπό την έννοια ταύτη, η περί διακοπής των οικοδομικών εργασιών διοικητική πράξη, αποτελούσα ανάκληση της χορηγηθείσης αδείας, ίνα η νόμιμος, δέον να αποδίδει στην άδεια συγκεκριμένες νομικές πλημμέλειες, ων η φύσις προσδιορίζει την μορφή της παρανομίας της αδείας και εντεύθεν την έκταση της διατασσόμενης διακοπής των σχετικών οικοδομικών εργασιών. Από την άλλη, οσάκις εκ των τιθεμένων υπ' όψιν της Διοικήσεως στοιχείων προκύπτει αμφισβήτηση περί την κυριότητα του ακινήτου, εφ' ου ανεγείρεται η οικοδομή αυτή, προκειμένου να διατάξει τη διακοπή των οικοδομικών εργασιών οφείλει να αιτιολογεί, ειδικώς την πράξη αυτής ερευνώντας παρεμπιπτόντως το αμφισβητούμενο ζήτημα της κυριότητας, ούτινος η τελική επίλυση ανήκει πάντως στα αρμόδια πολιτικά δικαστήρια (Συμβούλιο της Επικρατείας [ΣΤΕ] 1782/1973, 3536/1973, 602/1976). Τέλος, εν όψει του ότι οι διατάξεις που καθιερώνουν όρους και περιορισμούς δομήσεως είναι δημοσίας τάξεως, ως αποσκοπούσες στην προάσπιση του γενικότερου κοινωνικού συμφέροντος, η ανάκληση των ως είρηται παρανόμων πράξεων δεν κωλύεται έστω και μετά πάροδο ευλόγου χρόνου από της εκδόσεώς των (Συμβούλιο της Επικρατείας [ΣΤΕ] 1215/1978).

Εν προκειμένω παρά της Ε. Χαλάτση είχε ζητηθεί δια της από 02-02-1972 αιτήσεώς της άδεια προς ανέγερση οικοδομής επί εκτάσεως κειμένης εκτός σχεδίου πόλεως και εντός ζώνης εχούσης πρόσωπο επί εγκεκριμένης Κοινοτικής οδού, εμφανιζόμενης δε ως αποτελούμενης εκ 2688 m2 και ανηκούσης εις αυτήν κατά ποσοστόν εξ αδιαιρέτου ενώ παραλλήλως εις το συνοδεύον την ως είρηται αίτησή της τοπογραφικό διάγραμμα μνημονευόταν και το υπ' αριθμόν 1278/1967 διανεμητήριο συμβόλαιο της Συμβολαιογράφου, Καπανδριτίου Α. Οικονόμου, δυνάμει του οποίου η περί ης ο λόγος έκτασις είχε κατατμηθεί δια διανομής μεταξύ αυτής και των συγκληρονόμων αδελφών της, και δη κατά τρόπο ώστε να μη παραμένει στην κυριότητα της αιτούσης ενιαία έκτασις δυναμένη να δομηθεί, ελλείψει αρτιότητας, κατά τις τότε ισχύουσες διατάξεις του από 23-10-28 προεδρικού διατάγματος. Η αρμοδία πολεοδομική Υπηρεσία, βάσει του τοπογραφικού τούτου διαγράμματος, χορήγησε αυτή την υπ' αριθμό 543/02-02-1972 άδεια ανεγέρσεως οικοδομής, καθώς επίσης και την υπ' αριθμό 289/20-01-1978 αναθεώρηση της εν λόγω αδείας, αναφερόμενη σε μερική μετατροπή της κατόψεως του ισογείου της υπό ανέγερση οικοδομής και ολική μετατροπή της στατικής μελέτης. Την 10-02-1978 κατόπιν σχετικής καταγγελίας του εκ των συγκληρονόμων αδελφών της Π. Πέππα περί του ότι η περί ης πρόκειται έκταση είχε διανεμηθεί δια του μνημονευθέντος ως άνω συμβολαίου, η αρμόδια Υπηρεσία διέκοψε την εκτέλεση των εργασιών, ακολούθως δε προέβη την 04-09-1978 και εις ανάκληση της αρχικής αδείας καθώς και της χορηγηθείσης αναθεωρήσεως ταύτης.

Υπό τα εκ των στοιχείων του φακέλλου προκύπτοντα πραγματικά ως άνω περιστατικά, η μεταγενέστερη εκ μέρους της Διοικήσεως διαπίστωση της μη πράγματι συνδρομής των νομίμων προϋποθέσεων προς χορήγηση στην αιτούσα της ως είρηται αδείας οικοδομής επί της εν λόγω εκτάσεως, εμφανιζόμενης εις το ρηθέν τοπογραφικό διάγραμμα ως εχούσης εμβαδόν 2688 m2 και που εκλήφθηκε υπό της αρμόδιες Υπηρεσίες ως ανηκούσης στο σύνολο σε αυτήν, ενώ είχε κατατμηθεί αυτή δια διανομής και δη κατά τρόπον ώστε να μη παραμένει στην αποκλειστική κυριότητα της αιτούσης ενιαία έκταση 750 m2, όση απαιτούταν υπό των οικείων διατάξεων του κατά τον χρόνο εκδόσεως της ειρημένης αδείας ισχύοντος από 23-10-28 προεδρικού διατάγματος δια το επιτρεπτό της οικοδομήσεως στις εκτός σχεδίων πόλεων κείμενες περιοχές ως εν προκειμένω, δικαιολόγησε την ανάκληση της περί ης πρόκειται αδείας. Η τοιαύτη ανάκλησις δικαιολογήθηκε προσέτι και εις ην έτι περίπτωσιν ήθελε θεωρηθεί ότι η εν λόγω έκτασις ανήκει εις την αιτούσαν κατά ποσοστόν εξ αδιαιρέτου ως εν στο αυτό σχεδιάγραμμα αναφέρεται και δια των υπομνημάτων της ισχυρίζεται αυτή επικαλούμενη ακυρότητα του ρηθέντος διανεμητήριου συμβολαίου, εν όψει της κατά τ' ανωτέρω εκ μέρους του συγκληρονόμου αδελφού της αμφισβητήσεως που εγέρθηκε περί την κυριότητα της εκτάσεως ταύτης, εφ' όσον αυτή δεν επικαλείται αλλά ούτε και εκ των στοιχείων του φακέλλου προκύπτει ότι μεταξύ αυτής και των λοιπών συγκυρίων καταρτίσθηκε σύμβαση συστάσεως διηρημένης ιδιοκτησίας, καθορίζουσα τον τρόπο ανοικοδομήσεως επί του κοινού τούτου οικοπέδου αυτοτελών οικοδομημάτων, έκαστον των οποίων ανήκει στον ένα κατ' αποκλειστικό τρόπο, κατά τις διατάξεις του νομοθετικού διατάγματος 1024/1971 περί διηρημένης ιδιοκτησίας επί οικοδομημάτων ανεγειρομένων επί ενιαίου οικοπέδου, ήτις σύμβασις και θα παρείχε αυτή, υπό την επιφύλαξη των ισχυουσών πολεοδομικών διατάξεων, δικαίωμα ανεγέρσεως αυτοτελούς οικοδομής επί του ως είρηται κοινού οικοπέδου.

Κατ' ακολουθίαν επί του ερωτήματος, εάν συννόμως η Διοίκησις προέβη στην ανάκληση της περί ης πρόκειται αδείας οικοδομής, καταφατική προσήκει απάντηση.

Ο Εισηγητής Πάρεδρος.