ΝΣΚ 584/1978

Νομικό Συμβούλιο του Κράτους 584/1978 (17-08-1978)

Περίληψη ερωτήματος: Ποίον το μέγιστον επιτρεπόμενο ύψος των οικοδομών εις τον τομέα Θ' του λεκανοπεδίου Αττικής.

Επί, του ανωτέρω ερωτήματος το Νομικό Συμβούλιον γνωμοδότησε ως ακολούθως:

Δια του βάσει των εξουσιοδοτικών διατάξεων του περί σχεδίων πόλεων από 17-07-1923 νομοθετικού διατάγματος εκδοθέντος από [ΒΔ] 09-06-1960 βασιλικού διατάγματος (ΦΕΚ 86/Δ/1960), καθορίσθηκε κατά τομείς το ανώτατον επιτρεπόμενο ύψος κατ' αριθμόν ορόφων των οικοδομών, εις την υπ' αυτού προσδιοριζομένη περιοχήν του λεκανοπεδίου Αττικής, ειδικότερα δ' εις τον τομέα Θ' καθορίσθηκε ανώτατον ύψος 8.5 m και αριθμός ορόφων 2'.

Μεταγενεστέρως κατ' εφαρμογήν των διατάξεων του αναγκαστικού νόμου 395/1968, περί προσαυξήσεως του μέχρι της ισχύος του συντελεστού δομήσεως των οικοπέδων δια της καθ' ύψους επεκτάσεως των κτιρίων το ύψος των οικοδομών εις τον άνω τομέα Θ' ανήλθε εις 11 m και ο αριθμός ορόφων εις 3, κατά τα εις το ερώτημα εκτεθέντα. Μετά ταύτα εξεδόθη το από 24-05-1969 βασιλικό διάταγμα (ΦΕΚ 109/Δ/1969), δια του οποίου προσετέθη το άρθρο 29Α εις τον τότε ισχύοντα Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού 1955. Βάσει της παραγράφου 3 του άρθρου τούτου εις τον αυτόν ως άνω τομέα Θ, επί του οποίου ως βεβαιούνται, ισχύει το πανταχόθεν ελεύθερον οικοδομικό σύστημα, το ύψος των οικοδομών ανήλθε εις 14 m και ο αριθμός ορόφων εις 4, καταργηθείσης δια της παραγράφου 10 του ως είρηται άρθρου πάσης γενικής ή ειδικής διατάξεως αντικείμενης εις αυτό. Τέλος επακολούθησε η δημοσίευση του ισχύοντος Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού (νομοθετικό διάταγμα 8/1973) δια του οποίου καταργήθηκαν οι διατάξεις του προϊσχύσαντος Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού, ως αυτές μεταγενεστέρως είχαν τροποποιηθεί και συμπληρωθεί (άρθρο 127 του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού 1973), δια δε του άρθρου 35 παράγραφος 1 αυτού, το μέγιστον ύψος των οικοδομών, εις τις περιοχές του πανταχόθεν ελευθέρου οικοδομικού συστήματος, αίτινες είχαν καθορισμένο αριθμητικό συντελεστή δομήσεως, καθορίσθηκε βάσει του εν τη διατάξει ταύτη παρατιθέμενου πίνακα. Δια τις περιοχές όμως του αυτού ως άνω οικοδομικού συστήματος, εις ας ο συντελεστής δομήσεως δεν ορίζεται αριθμητικώς αλλά εξάγεται εμμέσως, υπολογιζόμενος βάσει των επιφανειών των επιτρεπομένων να κατασκευασθούν ορόφων, του οικοπέδου θεωρουμένου οριζοντίου εις την στάθμη αφετηρίας μετρήσεως του ύψους και του αριθμού ορόφων του κτιρίου, δεν διέλαβε τι η ως είρηται διάταξις, υφισταμένου εντεύθεν κενού του νόμου ως προς τις εν λόγω περιοχές, ως προς τις οποίες ειρήσθω η αρμοδία πολεοδομική υπηρεσία, που εφαρμόζει τις προϊσχύουσες ως άνω διατάξεις, χορηγούσε άδειες, ως στο ερώτημα βεβαιώνεται, δια την ανέγερση εις αυτές τετραώροφων οικοδομών ύψους 14 m.

Εν όψει των ανωτέρω, το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, έχει την γνώμη, ότι η προδιαληφθείσα διάταξις του άρθρου 35 παράγραφος 1 του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού, καθορίζουσα ως ερρέθη το ύψος των οικοδομών εις τις περιοχές του πανταχόθεν ελευθέρου οικοδομικού συστήματος, εις ας και μόνον υφίσταται αριθμητικός συντελεστής δομήσεως, δέον, κατά την λογικήν ανάγκην και ακολουθίαν, να τύχη αναλόγου εφαρμογής, μέχρι καθορισμού τοιούτων, αριθμητικών συντελεστών δομήσεως, και δια τις περιοχές του αυτού ως άνω οικοδομικού συστήματος, εις ας ο συντελεστής δομήσεως υπολογίζεται εμμέσως.

Συνεπώς, εφ' όσον εις την περί ης το ερώτημα περίπτωσιν, ο εμμέσως εξαγόμενος συντελεστής δομήσεως εις την περιοχήν του τομέως Θ' του λεκανοπεδίου Αττικής είναι 0.84, το μέγιστον επιτρεπόμενο ύψος εις τον εν λόγω τομέα βάσει της αναλογικώς εφαρμοζόμενης ως άνω διατάξεως ανέρχεται εις 14 m.

Εν Αθήναις τη 13-09-1978

Ο Εισηγητής Νομικός Σύμβουλος