ΣτΕ 1169/1994
 Περιεχόμενα |  Προηγούμενο |  Επόμενο |
|
Αριθμός 1169/1994
Το Συμβούλιο της Επικρατείας
Τμήμα Ε'
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του την 29-09-1993, με την εξής σύνθεση: Μ. Δεκλερής, Αντιπρόεδρος, Πρόεδρος του Ε Τμήματος, Κ. Μενουδάκος, Π.Ν. Φλώρος, Σύμβουλοι, Μ. Καραμανώφ, Ε. Κωνσταντινίδου, Πάρεδροι. Γραμματέας η Γ. Σακελλαρίου, Γραμματέας του Ε Τμήματος.
Δια να δικάσει την από 20-09-1988 αίτηση:
των __________,
κατά του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, ο οποίος παρέστη με τον Ηλία Παπαδόπουλο, Νομικό Σύμβουλο του Κράτους,
και κατά της παρεμβαινούσης Κοινότητος Ναούσης Πάρου Κυκλάδων, η οποία δεν παρέστη.
Με την αίτηση αυτή οι αιτούντες ζητούν να ακυρωθούν 1) το από 02-06-1988 προεδρικού διατάγματος (ΦΕΚ 533/Δ/1988) Καθορισμός Ζώνης οικιστικού Ελέγχου κατωτάτου ορίου κατατμήσεως και λοιπών όρων και περιορισμών δομήσεως, στην εκτός σχεδίου και εκτός ορίων οικισμού προϋφιστάμενου του 1923, περιοχή Κολυμπήθρες της κοινότητας Νάουσας Πάρου νομού Κυκλάδων, 2) η υπ' αριθμόν 38/9184 απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου Νάουσας Πάρου, 3) η υπ' αριθμόν 15/1984 γνωμοδότηση του Συμβουλίου Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος Νομού Κυκλάδων, 4) η υπ' αριθμόν ΑΦ/20/55013/4821/1975 απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού και Επιστημών και κάθε άλλη συναφής πράξη ή παράλειψη της Διοικήσεως.
Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως της Εισηγητού, Παρέδρου Μ. Καραμανώφ.
Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε τον πληρεξούσιο των αιτούντων που παρέστησαν, ο οποίος ανέπτυξε και προφορικά τους προβαλλόμενους λόγους ακυρώσεως και ζήτησε να γίνει δεκτή η αίτηση και τον αντιπρόσωπο του Υπουργού, που ζήτησε την απόρριψή της.
Μετά τη δημόσια συνεδρίαση, το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη, σε αίθουσα του δικαστηρίου,
Είδε τα σχετικά έγγραφα
και σκέφθηκε κατά τον νόμο
1. Επειδή, δια της υπό κρίσιν αιτήσεως, δια την οποίαν κατεβλήθησαν τα νόμιμα τέλη και το παράβολον (υπ' αριθμούς 6989807-8/1988 διπλότυπα Δημόσιας Οικονομικής Υπηρεσίας Δικαστικών Εισπράξεων Αθηνών, υπ' αριθμούς 584230, 1962852/1988 ειδικά γραμμάτια παραβόλου), ζητείται η ακύρωσις α) του από 02-06-1988 προεδρικού διατάγματος (ΦΕΚ 533/Δ/1988) περί καθορισμού Ζώνης Οικιστικού ελέγχου κατωτάτου ορίου κατατμήσεως και λοιπών όρων και περιορισμών δομήσεως εις την εκτός σχεδίου και εκτός ορίων οικισμού προϋφιστάμενου του 1923 περιοχήν Κολυμπήθρες της Κοινότητος Νάουσας Νήσου Πάρου, β) της υπ' αριθμόν 38/1984 αποφάσεως του Κοινοτικού Συμβουλίου Νάουσας Πάρου, γ) της υπ' αριθμόν 15/1984 γνωμοδοτήσεως του Συμβουλίου Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος Νομού Κυκλάδων και δ) της υπ' αριθμόν ΑΦ/20/55013/4821/1975 αποφάσεως του Υπουργού Πολιτισμού και Επιστημών περί χαρακτηρισμού της νήσου Πάρου ως τοπίου ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους.
2. Επειδή η υπό κρίσιν αίτησις στρέφεται κατά μεν της 38/1984 αποφάσεως του Κοινοτικού Συμβουλίου Νάουσας Πάρου και της 15/1985 γνωμοδοτήσεως του Συμβουλίου Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος νομού Κυκλάδων ως στερουμένων εκτελεστού χαρακτήρος, κατά δε της ΑΦ 20/55013/4821/1975 αποφάσεως του Υπουργού Πολιτισμού ως προφανώς εκπρόθεσμος.
Κατά συνέπειαν, η υπό κρίσιν αίτησις είναι εξεταστέα μόνον ως προς την πρώτην των προσβαλλόμενων πράξεων.
3. Επειδή, το δικόγραφο της παρεμβάσεως υπογράφεται υπό δικηγόρου ως πληρεξουσίου της παρεμβαινούσης Κοινότητος Νάουσας Πάρου, κατά την επ' ακροατηρίου όμως συζήτησιν αυτή δεν παρέστη δια πληρεξουσίου δικηγόρου ουδέ προσήχθη μέχρι της επ' ακροατηρίου συζητήσεως η κατ' άρθρο 96 παράγραφος 2 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας πράξις του προέδρου της Κοινότητος, περί παροχής πληρεξουσιότητας εις τον υπογράφοντα την αίτηση δικηγόρο, ουδέ έχει προσκομισθεί η κατ' άρθρο 84 παράγραφος 1 εδάφιο ι)ζ' του ΔΚΚ απαιτουμένη προς άσκηση του παρέμβασις δέον να απορριφθεί ως απαράδεκτος.
4. Επειδή το δικόγραφο της υπό κρίσιν αιτήσεως υπογράφεται υπό δικηγόρου ως πληρεξουσίου των αιτούντων, κατά την επ' ακροατηρίου όμως συζήτησιν οι εξ αυτών δευτέρα, πέμπτη, έκτη και ένατος δεν παρέστησαν δια πληρεξουσίου δικηγόρου, ουδέ ενεφανίσθησαν δια να δηλώσουν ότι εγκρίνουν την άσκηση του ενδίκου μέσου, δεν προσήχθη δε συμβολαιογραφική πράξις περί παροχής πληρεξουσιότητας εις τον υπογράφοντα το δικόγραφο της υπό κρίσιν αιτήσεως δικηγόρο. Κατά συνέπειαν ως προς τους ως άνω αιτούντες η υπό κρίσιν αίτησις δέον να απορριφθεί ως απαράδεκτος.
5. Επειδή οι αιτούντες, φερόμενοι ως ιδιοκτήτες ακινήτων κειμένων εις περιοχήν περιληφθείσα εντός της προσβαλλομένης Ζώνης Οικιστικού Ελέγχου έχουν έννομο συμφέρον προς άσκηση της υπό κρίσιν αιτήσεως.
6. Επειδή, κατά το άρθρο 29 του νόμου 1337/1983 (ΦΕΚ 33/Α/1983), όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 8 παράγραφος 14 του νόμου 1512/1985 (ΦΕΚ 4/Α/1986):
{1. Με προεδρικά διατάγματα που εκδίδονται με πρόταση του Υπουργού Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος, ορίζονται οι πόλεις και οικισμοί γύρω από τα όρια των οποίων καθορίζεται Ζώνη Οικιστικού Ελέγχου με τα προεδρικά διατάγματα αυτά καθορίζεται και το πλάτος των Ζωνών Οικιστικού Ελέγχου σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση οικισμού ή θέσης του ή προσδιορίζονται τα όρια της Ζώνης Οικιστικού Ελέγχου σε χάρτη κατάλληλης κλίμακας που δημοσιεύεται με σμίκρυνση μαζί με το προεδρικό διάταγμα. Το πλάτος της Ζώνης Οικιστικού Ελέγχου υπολογίζεται από τα αντίστοιχα ακραία όρια του εγκεκριμένου σχεδίου πόλεως ή του οικισμού προ του 1923. Με τα παραπάνω προεδρικά διατάγματα καθορίζονται κατά τη συγκεκριμένη περίπτωση οι όροι και περιορισμοί χρήσεως γης ή άλλοι όροι και περιορισμοί, που επιβάλλονται μέσα στις Ζώνες Οικιστικού Ελέγχου και ιδιαίτερα το όριο εμβαδού κάτω από το οποίο δεν επιτρέπεται η κατάτμηση της γης. Τα προεδρικά διατάγματα αυτά εκδίδονται μετά από γνώμη του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου και του Νομαρχιακού Συμβουλίου Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος ή του Συμβουλίου της Κεντρικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος για το νομό Αττικής. Το πλάτος της Ζώνης Οικιστικού Ελέγχου μετά τον προσδιορισμό του μπορεί μόνο να αυξηθεί με προεδρικό διάταγμα που εκδίδεται με τον ίδιο τρόπο. Σε περίπτωση που επεκτείνεται, το πολεοδομικό σχέδιο στη Ζώνη Οικιστικού Ελέγχου ή και έξω απ' αυτή δύναται να επεκταθεί η Ζώνη Οικιστικού Ελέγχου με προεδρικό διάταγμα που εκδίδεται με τον ίδιο ως άνω τρόπο.
2. ...}
7. Επειδή, εν προκειμένω, δια του προσβαλλόμενου προεδρικού διατάγματος καθορίσθηκε Ζώνη Οικιστικού Ελέγχου εις την εκτός σχεδίου και εκτός ορίων οικισμού προϋφιστάμενης του 1923 περιοχήν Κολυμπήθρες της Κοινότητος Νάουσας Πάρου (νομού Κυκλάδων) η οποία έχει χαρακτηρισθεί ως τοπίον ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους δια της υπ' αριθμόν ΑΦ/20/55013/4821/1975 αποφάσεως του Υπουργού Πολιτισμού και Επιστημών. Ειδικότερα εντός της ως άνω ζώνης οικιστικού ελέγχου επετράπη η ανέγερση μόνον κέντρων αναψυχής κοινοτικού περιπτέρου και κατασκηνώσεων παραθερισμού (camping) καθορίσθηκε δε ως ανώτατον όριον κατατμήσεως γης τα 10 στρέμματα και ως ελάχιστον εμβαδόν αρτιότητας τα 10 στρέμματα, κατά παρέκκλιση δε ειδικώς δια την ανέγερση του κοινοτικού περιπτέρου εις 4 στρέμματα.
Περαιτέρω καθορίσθηκε ο συντελεστής δομήσεως εις 0,02 και μέγιστος αριθμός ορόφων 1, το μέγιστον ύψος 3,5 m και η συνολική δομήσιμη επιφάνεια των κτιρίων δια τα camping 150 m2, δια τα κέντρα αναψυχής 120 m2 και δια το κοινοτικό περίπτερον 100 m2, απαγορεύθηκε δε, μεταξύ άλλων, η δημιουργία λατομείων ως και η ανέγερσις λυομένων οικισμών.
Ως δε προκύπτει εκ των στοιχείων του φακέλλου, η ως άνω ρύθμισις, γενομένη εις τα πλαίσια ειδικής μελέτης του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου Πάρου, εκρίθη αναγκαία και κατεπείγουσα εν όψει του ειδικού χαρακτήρος της περιοχής ως εξαιρετικού φυσικού κάλλους και της ανάγκης προστασίας αυτής εκ της υπερβολικής τουριστικής αναπτύξεως, η οποία έχει παρουσιαστεί τα τελευταία έτη. Ειδικότερα, τα θεσπισθέντα μέτρα εναρμονίζονται προς ενιαία πρόταση των μελετητών δια τις Ζώνες Οικιστικού Ελέγχου φυσικού κάλλους των νήσων Άνδρου, Θήρας, Ίου, Μήλου, Μυκόνου, Νάξου, Πάρου, Σύρου, Τήνου και Σίφνου και εκρίθησαν επιβεβλημένα ως εκ της συστηματικής υποβαθμίσεως αξιόλογων ακτών δια της αυθαιρέτου δομήσεως, της οικοπεδοποιήσεως αγροτεμαχίων κατά καταστρατήγηση της σχετικής νομοθεσίας, της καταστρατηγήσεως του συντελεστού δομήσεως και του αριθμού των ορόφων με το ύψος των 7,5 m, του φαινομένου της διαμορφώσεως κατοικημένων περιοχών εκατέρωθεν των αρτηριών εν όψει των παρεκκλίσεων του από 19-10-1978 προεδρικού διατάγματος, του γεγονότος ότι άνευ καθορισμού χρήσεων γης εις την εκτός σχεδίου περιοχήν, οιαδήποτε χρήσις είναι επιτρεπτή με μόνον κριτήριον την αρτιότητα κ.λ.π.
8. Επειδή, κατά τα προεκτεθέντα, αντικείμενον της επιμάχου ρυθμίσεως είναι η από πλευράς χωροταξικού σχεδιασμού προστασία της εκτός σχεδίου περιοχής Κολυμπήθρες, η οποία έχει χαρακτηρισθεί ως ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους (βλέπε υπ' αριθμόν ΑΦ/20/55013/4821/1975 απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού περί χαρακτηρισμού της νήσου Πάρου ως τοπίου ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους), επί του θέματος δε τούτου εζητήθη και ελήφθη η υπ' αριθμόν 38/1984 απόφασις του Κοινοτικού Συμβουλίου Νάουσας Πάρου, γνωμοδότησε δε σχετικώς και το Συμβούλιο Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος νομού Κυκλάδων δια της υπ' αριθμόν 15/1984 γνωμοδοτήσεώς του. Εν όψει του αντικειμένου τούτου, στηριζόμενου αφ' ενός εις πληροφοριακά δεδομένα, ως η ιδιότης της περί ης πρόκειται περιοχής ως τοπίου ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους, τα οποία κατά το Σύνταγμα είναι ανεπίδεκτα μεταβολής και αλλοιώσεως αφ' ετέρου δε επί νομικού καθεστώτος το οποίον δεν μετεβλήθη (βλέπε προμνημονευθείσα απόφαση Υπουργού Πολιτισμού) οι ειρημένες γνωμοδοτήσεις του Κοινοτικού Συμβουλίου Νάουσας και του Συμβουλίου Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος νομού Κυκλάδων διατήρησαν την επικαιρότητά των και κατά την έκδοση της προσβαλλομένης πράξεως, τοσούτω μάλλον καθ' όσον εκ της φύσεως του ο ενυπάρχων εις τις Ζώνες Οικιστικού ελέγχου σχεδιασμός δεν έχει βραχυπρόθεσμο χαρακτήρα. Κατά συνέπειαν είναι απορριπτέος ως αβάσιμος ο περί του αντιθέτου λόγος ακυρώσεως.
9. Εξ άλλου, ορθώς δεν ελήφθη υπ' όψιν η μεταγενεστέρως εκδοθείσα υπ' αριθμόν 34/1987 γνωμοδότησις του Κοινοτικού Συμβουλίου Νάουσας Πάρου διότι, καθ' όσον μεν αφορά εις την προστασία της φυσικού κάλλους περιοχής Κολυμπήθρες είναι αυτή ταυτόσημος προς την προγενεστέρα 38/1984 γνωμοδότηση αυτού, κατά τα λοιπά δε αναφέρεται αυτή εις άλλες Ζώνες Οικιστικού ελέγχου της Πάρου (περιαστικής Ζώνης Οικιστικού ελέγχου, Ζώνης Οικιστικού ελέγχου εκτός ορίων Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου κ.λ.π.), περί ων δεν πρόκειται εν προκειμένω. Κατά συνέπειαν είναι απορριπτέος ως αβάσιμος ο περί του αντιθέτου λόγος ακυρώσεως.
10. Επειδή προβάλλεται ότι το προσβαλλόμενο προεδρικό διάταγμα είναι ακυρωτέο διότι, κατά το άρθρο 29 παράγραφος 1 του νόμου 1337/1983, η καθοριζομένη ως ζώνη οικιστικού ελέγχου περιοχή πρέπει να είναι συνεχόμενη προς το εγκεκριμένο σχέδιον πόλεως ή οικισμού προ του 1923, ενώ, εν προκειμένω, η επίμαχος Ζώνη Οικιστικού ελέγχου απέχει του οικισμού Νάουσας 5 km περίπου. Ο λόγος είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, διότι εκ του νόμου δεν απαιτείται όπως η Ζώνη Οικιστικού Ελέγχου εφάπτεται του σχεδίου πόλεως.
11. Επειδή ο λόγος ακυρώσεως δια του οποίου προβάλλεται ότι κατά παράβασιν του άρθρου 94 του Συντάγματος επιτράπηκαν δια της επιμάχου ρυθμίσεως οι χρήσεις κέντρων αναψυχής, κοινοτικού περιπτέρου και κατασκηνώσεων παραθερισμού και καθορίσθηκε το κατώτατο όριον κατατμήσεως γης εις 10 στρέμματα, ενώ η απαγορευθείσα ανέγερσις κατοικιών θα ήταν λιγότερο επιβαρυντική δια το περιβάλλον είναι απορριπτέος ως απαράδεκτος, εφ' όσον εκ μεν των ως άνω ρυθμίσεων δεν προκύπτει προσβολή του περιβάλλοντος ενώ κατά τα λοιπά η επιλογή των χρήσεων ανήκει ως κανονιστική, εις την ευχέρεια του κανονιστικού νομοθέτου και, ούτω, πλήττεται ανεπιτρέπτως.
12. Επειδή προβάλλεται ότι η επίμαχος ρύθμισις αντίκειται εις το άρθρο 17 του Συντάγματος, διότι εκ των θεσπιζόμενων περιορισμών ως προς τις χρήσεις και τους όρους δομήσεως επέρχεται υπέρμετρος δέσμευσις των εντός της Ζώνης Οικιστικού Ελέγχου περιλαμβανομένων ιδιοκτησιών. Ο λόγος είναι αβάσιμος, διότι οι Ζώνες Οικιστικού Ελέγχου αποτελούν μορφήν Χωροταξικού σχεδιασμού η οποία είναι σύμφωνος προς την εκ του άρθρου 24 του Συντάγματος επιταγήν περί ορθολογικής χωροταξίας και επομένως οι εντός αυτών τιθέμενοι περιορισμοί ως προς τις χρήσεις γης και τους όρους δομήσεως αποτελούν αντιστοίχους νομίμους περιορισμούς της ιδιοκτησίας, ανεκτούς κατά το άρθρο 17 του Συντάγματος. Ειδικότερα δε οι δια των Ζωνών Οικιστικού Ελέγχου τιθέμενοι περιορισμοί ως προς την ανέγερση οικοδομών εις εκτός σχεδίου περιοχές, εις τις οποίας, άλλωστε, και μόνον είναι κατά νόμον δυνατή η θέσπισις Ζώνης Οικιστικού Ελέγχου, είναι σύμφωνος και προς την νομολογία του Δικαστηρίου, καθ' ην η εκτός σχεδίου πόλεως ιδιοκτησία δεν έχει ως κύριον προορισμό την οικιστική ανάπτυξη.
13. Επειδή ο περί αναιτιολόγητου λόγος ακυρώσεως απαραδέκτως στρέφεται κατά μεν του προσβαλλόμενου προεδρικού διατάγματος, ως έχοντος κανονιστικό χαρακτήρα, κατά δε της 38/1984 αποφάσεως του Κοινοτικού Συμβουλίου Νάουσας Πάρου και της 15/1984 γνωμοδοτήσεως του Συμβουλίου Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος Κυκλάδων ως πλήττων πράξεις απαραδέκτως προσβαλλόμενες. Ο αυτός λόγος, καθ' ο μέρος αμφισβητεί τον χαρακτήρα της περιοχής ως ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, διότι η νήσος Πάρος έχει εις το σύνολόν της κηρυχθεί ως τοπίον ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους χρήζον κρατικής προστασίας δια της υπ' αριθμόν ΑΦ/20/55013/4821/1975 αποφάσεως του Υπουργού Πολιτισμού και Επιστημών, η οποία απαραδέκτως προσβάλλεται δια της υπό κρίσιν αιτήσεως.
14. Επειδή, τέλος, οι μεν λόγοι ακυρώσεως περί παραβάσεως των αρχών της χρηστής διοικήσεως και των ακραίων ορίων της διακριτικής ευχέρειας απαραδέκτως στρέφονται κατά κανονιστικής πράξεως, ο δε λόγος ακυρώσεως περί πλάνης περί τα πράγματα είναι απορριπτέος ως αορίστως προβαλλόμενος.
15. Επειδή, κατά ταύτα, η υπό κρίσιν αίτησις δέον να απορριφθεί.
Δια ταύτα
Απορρίπτει την υπό κρίσιν αίτηση.
Απορρίπτει την ασκηθείσα παρέμβαση.
Διατάσσει την κατάπτωση του παραβόλου.
Επιβάλλει εις βάρος των αιτούντων την δικαστική δαπάνη του Δημοσίου εκ 14.000 δραχμών.
Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 02-10-1993 και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση της 23-03-1994.
Ο Πρόεδρος του Ε Τμήματος
Ο Γραμματέας