ΣτΕ 841/2009
 Περιεχόμενα |  Προηγούμενο |  Επόμενο |
|
Αριθμός 841/2009
Το Συμβούλιο της Επικρατείας
Τμήμα Ε
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις Τετάρτη, 31-01-2007, με την εξής σύνθεση: Παναγιώτης Φλώρος, Νικόλαος Ρόζος, Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, Κωνσταντίνος Κουσούλης, Θεόδωρος Αραβάνης, Παρασκευή Μερτζανάκη.
Για να δικάσει την από 07-07-2003 αίτηση:
του __________ κ.λ.π.
κατά Υπουργείου Πολιτισμού
Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως του Εισηγητή, Συμβούλου / Παρέδρου Κουσούλης Κωνσταντίνος Δ.
Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του δικαστηρίου και
Αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα
Σκέφθηκε κατά το Νόμο
1. Επειδή, για την άσκηση της κρινομένης αιτήσεως καταβλήθηκε το νόμιμο παράβολο (υπ' αριθμόν 4284536, 479770/2003 ειδικά έντυπα παραβόλου).
2. Επειδή, με την αίτηση ζητείται η ακύρωση:
α) της 1921/2003 πράξεως του Προϊσταμένου της 13ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Κρήτης, με την οποία απορρίφθηκε αίτηση του αιτούντος και δεν εγκρίθηκε η ανέγερση βιοτεχνίας σε οικόπεδο ιδιοκτησίας του, με το αιτιολογικό ότι το έργο βρίσκεται σε άμεση γειτνίαση με το ναό της Αγίας Άννας που έχει χαρακτηρισθεί με την 545/2003 ανακοίνωση ως αρχαίο μνημείο, λόγω δε μεγέθους και χαρακτήρα θα έβλαπτε άμεσα το μνημείο,
β) της 8/2003 γνωμοδοτήσεως του Τοπικού Συμβουλίου Μνημείων Κρήτης, στην οποία στηρίχθηκε η έκδοση της πρώτης προσβαλλομένης πράξεως, και
γ) της 545/2003 πράξεως του Προϊσταμένου της 13ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Κρήτης Ανακοίνωση χαρακτηρισμού αρχαίου ακίνητου μνημείου, με την οποία γνωστοποιήθηκε στις Διευθύνσεις Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Μνημείων, Αρχείου Μνημείων και Δημοσιευμάτων του Υπουργείου Πολιτισμού, και Πολεοδομίας και Πολεοδομικών Εφαρμογών Χανίων, στο Δήμο __________, στην Ιερά Μητρόπολη Κυδωνίας και Αποκορώνου και στο Αστυνομικό Τμήμα __________, ότι ο ανωτέρω ναός είναι αρχαίο ακίνητο μνημείο, σύμφωνα με το άρθρο 2 παράγραφος β)α/α και 6 παράγραφος 1)α του νόμου 3028/2002).
3. Επειδή, απαραδέκτως προσβάλλεται αυτοτελώς η 8/2003 γνωμοδότηση του Τοπικού Συμβουλίου Μνημείων Κρήτης, η οποία ως απλή γνωμοδότηση στερείται εκτελεστότητας.
4. Επειδή, στο άρθρο εδάφιο β' περίπτωση α)α του νόμου 3028/2002 Προστασία Αρχαιοτήτων - Πολιτιστικής Κληρονομιάς (ΦΕΚ 153/Α/2002) ορίζεται ότι:
{Ως αρχαία μνημεία ή αρχαία νοούνται όλα τα πολιτιστικά αγαθά που ανάγονται στους προϊστορικούς, αρχαίους, βυζαντινούς και μεταβυζαντινούς χρόνους και χρονολογούνται έως και το 1830, με την επιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 20 ...}
Εξ άλλου στο άρθρο 6 του ιδίου νόμου ορίζεται ότι:
{1. Στα ακίνητα μνημεία περιλαμβάνονται: α) τα αρχαία που χρονολογούνται έως και το 1830, β) ...
4. Τα αρχαία ακίνητα μνημεία προστατεύονται από το νόμο χωρίς να απαιτείται η έκδοση οποιασδήποτε διοικητικής πράξης ...}
Συνεπώς το 545/2003 έγγραφο του εν λόγω Προϊσταμένου της 13ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Κρήτης με τίτλο Ανακοίνωση χαρακτηρισμού αρχαίου ακίνητου μνημείου, με το οποίο γνωστοποιείται στις αρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες η ιδιότητα του ναού ως αρχαίου μνημείου, απαραδέκτως προσβάλλεται, διότι έχει διαπιστωτικό - πληροφοριακό χαρακτήρα και στερείται εκτελεστότητας, αφού σύμφωνα με τις ανωτέρω διατάξεις τα αρχαία ακίνητα μνημεία προστατεύονται από το νόμο χωρίς να απαιτείται η έκδοση οποιασδήποτε σχετικής διοικητικής πράξης. Συναφώς, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος ο λόγος ακυρώσεως, με τον οποίο προβάλλεται ότι αναρμοδίως έγινε με το έγγραφο αυτό από τον Προϊστάμενο της 13ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Κρήτης ο χαρακτηρισμός του ναού ως αρχαίου μνημείου, ενώ θα έπρεπε να έχει γίνει από τον Υπουργό Πολιτισμού και να έχει δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.
5. Επειδή, στο άρθρο 24 του Συντάγματος ορίζονται τα εξής:
{1. Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός. Για τη διαφύλαξή του το Κράτος έχει υποχρέωση να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας ...
6. Τα μνημεία ... προστατεύονται από το Κράτος. Νόμος θα ορίσει τα αναγκαία για την πραγματοποίηση της προστασίας αυτής περιοριστικά μέτρα της ιδιοκτησίας, καθώς και τον τρόπο και το είδος της αποζημίωσης των ιδιοκτητών.}
Με τις διατάξεις αυτές του Συντάγματος καθιερώνεται ειδικώς αυξημένη προστασία του πολιτιστικού περιβάλλοντος, δηλαδή των μνημείων και λοιπών πολιτιστικών αγαθών που προέρχονται από την ανθρώπινη δραστηριότητα και συνθέτουν, λόγω της ιστορικής, καλλιτεχνικής ή επιστημονικής σημασίας τους, την εν γένει πολιτιστική κληρονομία της Χώρας. Η προστασία αυτή περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, την διατήρηση των εν λόγω πολιτιστικών στοιχείων στο διηνεκές. Επομένως, κάθε επέμβαση πλησίον μνημείου πρέπει, κατ' αρχήν, να αποβλέπει στην προστασία και ανάδειξη αυτού, να ενεργείται δε εν όψει των ιδιαιτέρων χαρακτηριστικών και του είδους του μνημείου και επί τη βάσει των δεδομένων της επιστήμης, απαγορευόμενων επεμβάσεων και χρήσεων μη συμβατών προς την κατά προορισμό χρήση του μνημείου (παράβαλε ΣτΕ Ολομέλεια 3279/2003).
Οι πράξεις των αρμοδίων οργάνων της Διοικήσεως, με τις οποίες επιτρέπεται η εκτέλεση έργων ή εργασιών πλησίον μνημείου, πρέπει να είναι ειδικώς αιτιολογημένες ως προς την κρίση ότι με τα έργα ή τις εργασίες αυτές προστατεύεται, αναδεικνύεται ή, πάντως, δεν παραβλάπτεται ουσιωδώς το μνημείο ούτε ο περιβάλλων χώρος του (παράβαλε ΣτΕ Ολομέλεια 1682/2002). Εξ άλλου, τα περιοριστικά της ιδιοκτησίας μέτρα, που θεσπίζονται και επιβάλλονται με βάση το άρθρο 24 του Συντάγματος και μπορούν να έχουν ευρύτερο περιεχόμενο από τους γενικούς περιορισμούς της ιδιοκτησίας που επιτρέπει το άρθρο 17 του Συντάγματος, δημιουργούν υποχρέωση αποζημιώσεως του θιγομένου ιδιοκτήτη, κατά την παράγραφο 6 του άρθρου 24 του Συντάγματος, όταν δεσμεύουν ουσιωδώς την ιδιοκτησία κατά τον προορισμό της, χάριν της προστασίας του πολιτιστικού περιβάλλοντος (παράβαλε ΣτΕ Ολομέλεια 3146/1986). Δεν είναι, όμως, συνταγματικώς ανεκτή η καθ' οιονδήποτε τρόπο άρση των περιορισμών της ιδιοκτησίας που έχουν επιβληθεί χάριν της προστασίας των ανωτέρω πολιτιστικών αγαθών, με μοναδικό σκοπό να αποκατασταθούν εν όλω ή εν μέρει οι εξουσίες των ιδιοκτητών που θίγονται από τους περιορισμούς, οι δε νομίμως επιβαλλόμενοι, κατά το άρθρο 24 παράγραφος 6 του Συντάγματος, περιορισμοί δεν εξαλείφονται ούτε είναι επιτρεπτό να αναιρούνται μετά την τυχόν εκπλήρωση υποχρεώσεως της Διοικήσεως να άρει παραλλήλως υφισταμένους περιορισμούς της αυτής ιδιοκτησίας, επιβληθέντες στο πλαίσιο του άρθρου 17 του Συντάγματος, άσχετους προς την προστασία του μνημείου (2540/2005).
5. Επειδή, εξ άλλου, στην Διεθνή Σύμβαση της Γρανάδας για την προστασία της αρχιτεκτονικής κληρονομίας της Ευρώπης, που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του νόμου 2039/1992 (ΦΕΚ 61/Α/1992), ορίζεται ότι η αρχιτεκτονική κληρονομία κατά την έννοια της Συμβάσεως, περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων ακινήτων αγαθών, τα μνημεία, στα οποία κατατάσσεται κάθε κατασκευή ιδιαίτερα σημαντική λόγω του ιστορικού, αρχαιολογικού, καλλιτεχνικού, επιστημονικού, κοινωνικού ή τεχνικού της ενδιαφέροντος, συμπεριλαμβανομένων των εγκαταστάσεων ή διακοσμητικών στοιχείων, που αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα τους και τα αρχιτεκτονικά σύνολα, που περιλαμβάνουν ομοιογενή σύνολα αστικών ... κατασκευών, σημαντικών λόγω του ιστορικού, αρχαιολογικού, καλλιτεχνικού, επιστημονικού, κοινωνικού ή τεχνικού τους ενδιαφέροντος, συναφή μεταξύ τους ώστε να σχηματίζουν ενότητες, που να μπορούν να οριοθετηθούν τοπογραφικά (άρθρο 1), καθώς και ότι Στο χώρο ο οποίος περιβάλλει τα μνημεία, στο εσωτερικό των αρχιτεκτονικών συνόλων ..., κάθε συμβαλλόμενος υποχρεώνεται να λάβει μέτρα που θα αποσκοπούν στη βελτίωση της ποιότητας του περιβάλλοντος (άρθρο 7). Από τις διατάξεις αυτές συνάγεται ότι τα συμβαλλόμενα στην ανωτέρω Διεθνή Σύμβαση μέρη αναλαμβάνουν την υποχρέωση να λαμβάνουν θετικά μέτρα, που αποσκοπούν στην βελτίωση της ποιότητος του περιβάλλοντος τα ακίνητα μνημεία χώρου, και να απέχουν από κάθε ενέργεια που βλάπτει αμέσως ή εμμέσως το μνημείο ή το αρχιτεκτονικό σύνολο ή τον περιβάλλοντα χώρο τους.
6. Επειδή, κατά το άρθρο 50 παράγραφος 2 του κωδικοποιημένου νόμου [Ν] 5351/1932 περί αρχαιοτήτων (κωδικοποιητικό από [ΠΔ] 09-08-1932 προεδρικό διάταγμα (ΦΕΚ 275/Α/1932)) απαγορεύεται άνευ αδείας του Υπουργού Παιδείας (ήδη Πολιτισμού) η πλησίον αρχαίων επιχείρηση έργου δυναμένου να βλάψει αυτά αμέσως ή εμμέσως. Περαιτέρω, με το άρθρο 1 περίπτωση Α του προεδρικού διατάγματος [ΠΔ] 16/1980 (ΦΕΚ 8/Α/1980) ορίσθηκε ότι:
{Μεταβιβάζονται οι εξής αρμοδιότητες του Υπουργού Πολιτισμού και Επιστημών και των Κεντρικών Υπηρεσιών του Υπουργείου τούτου εις τα περιφερειακά όργανα αυτού, ως κάτωθι:
Α) Εις άπαντες τους προϊσταμένους των Εφορειών Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων, καθώς και των Εφορειών Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων και Εφορείας Παλαιοανθρωπολογίας - Σπηλαιολογίας:
1. Η χορήγηση αδείας οικοδομικών και λοιπών εργασιών μέχρι δύο ορόφων πέραν του ισογείου και καλυπτόμενες, μέχρι δύο ορόφων πέραν του ισογείου και καλυπτόμενης επιφανείας μέχρι 250 m2, επί και πλησίον αρχαιολογικών χώρων και τόπων ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους (άρθρον 50 και 52 του κωδικοποιημένου νόμου [Ν] 5351/1932, άρθρον 1 του νόμου [Ν] 1469/1950 και άρθρο 10 παράγραφος 2 εδάφιο α περίπτωση α)α του προεδρικού διατάγματος [ΠΔ] 941/1977), ως και ο χαρακτηρισμός εργασίας τινός εκ των ανωτέρω, ως σημαντικής, προκειμένου η χορήγηση αδείας να γίνει μετά γνώμη του Τοπικού Συμβουλίου Μνημείων (προεδρικό διάταγμα [ΠΔ] 159/1977 άρθρο 4 παράγραφος 1 εδάφιο γ).}
7. Επειδή, ακολούθως εκδόθηκε ο νόμος 3028/2002 Προστασία Αρχαιοτήτων - Πολιτιστικής Κληρονομιάς (ΦΕΚ 153/Α/2002). Σύμφωνα με την παράγραφο 3 του άρθρου 10 του νόμου αυτού:
{Η εγκατάσταση ή η λειτουργία βιομηχανικής, βιοτεχνικής ή εμπορικής επιχείρησης, η τοποθέτηση τηλεπικοινωνιακών ή άλλων εγκαταστάσεων, η επιχείρηση οποιουδήποτε τεχνικού ή άλλου έργου ή εργασίας, καθώς και η οικοδομική δραστηριότητα πλησίον αρχαίου επιτρέπεται μόνο μετά από έγκριση του Υπουργού Πολιτισμού, η οποία εκδίδεται ύστερα από γνώμη του Συμβουλίου. Η έγκριση χορηγείται εάν η απόσταση από ακίνητο μνημείο ή η σχέση με αυτό είναι τέτοια ώστε να μην κινδυνεύει να επέλθει άμεση ή έμμεση βλάβη αυτού λόγω του χαρακτήρα του έργου ή της επιχείρησης ή της εργασίας.}
Τέλος, σύμφωνα με το άρθρο 13 παράγραφος 1 του νόμου 3028/2002:
{Στους χερσαίους αρχαιολογικούς χώρους που βρίσκονται εκτός σχεδίου πόλεως ή εκτός ορίων νομίμως υφισταμένων οικισμών, η άσκηση γεωργίας, κτηνοτροφίας, θήρας ή άλλων συναφών δραστηριοτήτων, καθώς και η οικοδομική δραστηριότητα είναι δυνατή μετά από άδεια, που χορηγείται με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού ύστερα από γνώμη του Συμβουλίου. Οι όροι άσκησης γεωργίας, κτηνοτροφίας, θήρας ή άλλων συναφών δραστηριοτήτων μπορεί να τίθενται και κανονιστικά με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού.}
8. Επειδή, από τις ανωτέρω διατάξεις του άρθρου 50 παράγραφος 2 του κωδικοποιημένου νόμου [Ν] 5351/1932 και του άρθρου 1 περίπτωση Α του προεδρικού διατάγματος [ΠΔ] 16/1980 προκύπτει ότι, υπό την ισχύ των διατάξεων αυτών, αρμόδια αρχή για την χορήγηση αδείας οικοδομικών και λοιπών εργασιών σε αρχαιολογικούς χώρους ή κοντά σε αυτούς μέχρι δύο ορόφων πέραν του ισογείου και καλυπτόμενης επιφανείας μέχρι 250 m2 ήταν οι προϊστάμενοι των αρμοδίων Εφορειών, για εργασίες δε με μεγέθη ανώτερα των ανωτέρω η χορήγηση της σχετικής αδείας ανήκε στην αρμοδιότητα του Υπουργού Πολιτισμού. Περαιτέρω, σύμφωνα με τις διατάξεις της παράγραφο 3 του άρθρου 10 του νόμου 3028/2002, η ισχύς του οποίου σύμφωνα με το άρθρο 75 αυτού αρχίζει από της δημοσιεύσεώς του (28-06-2002), η εγκατάσταση ή η λειτουργία βιομηχανικής, βιοτεχνικής ή εμπορικής επιχείρησης κ.λ.π., καθώς και η οικοδομική δραστηριότητα πλησίον αρχαίου επιτρέπεται μόνο μετά από έγκριση του Υπουργού Πολιτισμού. Η αρμοδιότητα αυτή του Υπουργού Πολιτισμού μεταβιβάσθηκε μεταγενέστερα, μετά την έκδοση της προσβαλλόμενης πράξης (23-04-2003), στους Προϊσταμένους των Εφορειών Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, των Εφορειών Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, των Εφορειών Νεωτέρων Μνημείων και των Υπηρεσιών Νεωτέρων Μνημείων και Τεχνικών Έργων με το άρθρο 1 περίπτωση Α παράγραφος 1 της ΥΠΠΟ/ΔΟΕΠΥ/ΤΟΠΥΝΣ/15/3696/2004 αποφάσεως του Υπουργού Πολιτισμού (ΦΕΚ 180/Β/2004).
9. Επειδή, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, με το 2680/2002 έγγραφο της Διεύθυνσης Πολεοδομίας της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Χανίων γνωστοποιήθηκε στον αιτούντα ότι βάσει του από 24-05-1985 προεδρικό διάταγμα (ΦΕΚ 270/Δ/1985) και του από 19-10-1978 προεδρικού διατάγματος (ΦΕΚ 594/Δ/1978) επιτρέπεται η εγκατάσταση βιοτεχνίας κατασκευών σιδήρου και αλουμινίου εκτός του οικισμού __________ του Δήμου __________, ο οποίος είχε κηρυχθεί παραδοσιακός με το ανωτέρω από 19-10-1978 προεδρικό διάταγμα. Με το 2305/2002 έγγραφο της 13ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Κρήτης ζητήθηκε από το Αστυνομικό Τμήμα __________ να διακοπούν οι εργασίες κατασκευής βιοτεχνικού κτιρίου κατασκευής αλουμινίου και σιδήρου που πραγματοποιούνταν στο οικόπεδο ιδιοκτησίας του αιτούντος στη __________ στα βόρεια της εκκλησίας της Αγίας Άννας, που χρονολογείται στην περίοδο της Βενετοκρατίας και προστατεύεται ως αρχαίο ακίνητο μνημείο από τις διατάξεις του νόμου 3028/2002.
Ειδικότερα είχαν πραγματοποιηθεί εκσκαφές στο μισό οικόπεδο και έχουν κατασκευασθεί τσιμεντένια και πέτρινα τοιχία στα όρια του οικοπέδου. Στις 24-02-2003 ο αιτών υπέβαλε στην 13η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Κρήτης αίτηση να εγκριθεί η ανέγερση στο παραπάνω οικόπεδο βιοτεχνία επεξεργασίας αλουμινίου και σιδήρου, συνυποβάλλοντας τεχνική έκθεση και διάγραμμα. Με το 545/2003 έγγραφο του Προϊσταμένου της 13ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Κρήτης γνωστοποιήθηκε στη Διεύθυνση Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού ότι ο ναός της Αγίας Άννας στη __________ Δήμου __________ είναι αρχαίο ακίνητο μνημείο, σύμφωνα με το άρθρο 2 παράγραφος β)α/α και 6 παράγραφος 1)α του νόμου 3028/2002.
Με το 340/1513/2003 έγγραφό του προς το Τοπικό Συμβούλιο Μνημείων Κρήτης ο Προϊστάμενος της ανωτέρω Εφορείας ανέφερε τα εξής:
{Τα προτεινόμενα για ανέγερση κτήρια στη __________ βρίσκονται σε μικρή απόσταση (16 m) από το ναό της Αγίας Άννας, ο οποίος χρονολογείται από την περίοδο της Βενετοκρατίας (16ος αιώνας) και έχει χαρακτηριστεί ως αρχαίο μνημείο. Ο ναός σώζει στο βόρειο τοίχο, εσωτερικά, αρκοσόλιο (ταφικό μνημείο), του οποίου η σαρκοφάγος κοσμείται με δικέφαλο αετό, που φέρει το οικόσημο της οικογένειας Καλλέργη, ο οποίος πλαισιώνεται από δύο άλλους αετούς, που κρατούν ειλητά, ενώ το τόξο του σχηματίζεται από δύο δελφίνια και απολήγει σε άγγελο με μορφή ερωτιδέα, που απεικονίζεται ως τη μέση. Ειδικότερα, με την παρούσα μελέτη προτείνεται σε έκταση 3002 m2 στα βόρεια του ναού της Αγίας Άννας, η ανέγερση βιοτεχνίας κατασκευής αλουμινίου και σιδήρου. Στην παραπάνω έκταση, μετά από εργασίες εκβραχισμού, που πραγματοποιήθηκαν χωρίς την άδεια της Υπηρεσίας μας και εν αγνοία της διαμορφώθηκαν δύο επίπεδα. Το κάτω σε επίπεδο -5 m από το επίπεδο της εκκλησίας και το άνω στο ίδιο επίπεδο με την εκκλησία. Με την παρούσα μελέτη προτείνεται να κατασκευαστεί στο κάτω επίπεδο: το κτήριο 1, εμβαδού 448,5 m2 και ύψους 5 m και στο άνω επίπεδο: ο όροφος του κτηρίου 1, εμβαδού 448,5 m2 και ύψους 4,5 m καθώς και το ισόγειο του κτηρίου 2, εμβαδού 450,72 m2 και ύψους 6,5 m, που θα επικοινωνεί με τον όροφο του κτηρίου 1, ενώ ως όροφος του κτηρίου 2 άλλο με εμβαδόν 450,72 m2 και ύψος 3,5 m. Εισηγούμαστε τη μη έγκριση της ανέγερσης της βιοτεχνίας, όπως αυτή φαίνεται στα συνημμένα τοπογραφικό και διάγραμμα κάλυψης και περιγράφεται στην τεχνική έκθεση, καθώς η σχέση του προτεινομένου έργου με το ναό της Αγίας Άννας είναι τέτοια, ώστε να κινδυνεύει να επέλθει άμεση βλάβη του μνημείου λόγω του μεγέθους και του χαρακτήρα του έργου.}
Το Τοπικό Συμβούλιο Μνημείων Κρήτης με την 8/2003 πράξη του γνωμοδότησε ομόφωνα να γίνει δεκτή η ανωτέρω εισήγηση με την πρόσθετη αιτιολογία ότι η χρήση των βιοτεχνικών κτιρίων ως μονάδας επεξεργασίας αλουμινίου και σιδήρου θα βλάψει και εμμέσως τον Ιερό Ναό Αγίας Άννας, ο οποίος έχει χαρακτηριστεί ως αρχαίο μνημείο. Με την 1921/2003 πράξη του Προϊσταμένου της 13ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Κρήτης δεν εγκρίθηκε η ανέγερση της βιοτεχνίας στο παραπάνω οικόπεδο με το αιτιολογικό ότι το έργο βρίσκεται σε άμεση γειτνίαση με το ναό της Αγίας Άννας που έχει χαρακτηρισθεί με την 545/2003 ανακοίνωση ως αρχαίο μνημείο, λόγω δε μεγέθους και χαρακτήρα θα έβλαπτε άμεσα το μνημείο.
10. Επειδή, με το δικόγραφο προσθέτων λόγων προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη πράξη του Προϊσταμένου της 13ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Κρήτης, με την οποία δεν εγκρίθηκε η ανέγερση της βιοτεχνίας του αιτούντος, εκδόθηκε αναρμοδίως από το ανωτέρω όργανο, αφού η σχετική αρμοδιότητα ανήκει στον Υπουργό Πολιτισμού. Ο λόγος αυτός πρέπει να γίνει δεκτός ως βάσιμος, δεδομένου ότι, όπως αναφέρεται σε προηγούμενη σκέψη, μέχρι της ενάρξεως ισχύος της ΥΠΠΟ/ΔΟΕΠΥ/ΤΟΠΥΝΣ/15/3696/2004 αποφάσεως του Υπουργού Πολιτισμού (ΦΕΚ 180/Β/2004), (η απόφαση αυτή ως μη περιέχουσα ειδική διάταξη για την έναρξη ισχύος της άρχισε να ισχύει δέκα ημέρες μετά τη δημοσίευσή της, σύμφωνα με το άρθρο 103 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα (vacatio legis), ήτοι από 10-02-2004), βάσει των διατάξεων του νόμου 3028/2002 η αρμοδιότητα αυτή ανήκε στον Υπουργό Πολιτισμού και, επομένως, αναρμοδίως η προσβαλλόμενη πράξη εκδόθηκε στις 23-04-2003 από τον Προϊστάμενο της 13ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Κρήτης. Εξ άλλου και υπό το προηγούμενο νομοθετικό καθεστώς (άρθρο 50 παράγραφος 2 του κωδικοποιημένου νόμου [Ν] 5351/1932 και του άρθρο 1 περίπτωση Α του προεδρικού διατάγματος [ΠΔ] 16/1980) η προσβαλλόμενη πράξη, λόγω του μεγέθους καλύψεως της οικοδομής (448,55 m2 και 450,72 m2, ήτοι άνω των 250 m2) ενέπιπτε επίσης στην αρμοδιότητα του εν λόγω Υπουργού. Για τον λόγο αυτό, που προβάλλεται βασίμως, πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση και να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη πράξη, παρελκούσης ως αλυσιτελούς της εξετάσεως των λοιπών λόγων ακυρώσεως.
Δια ταύτα
Δέχεται την αίτηση.
Ακυρώνει την υπ' αριθμόν 1921/2003 πράξη του Προϊσταμένου της 13ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Κρήτης, σύμφωνα με το σκεπτικό.
Διατάσσει την απόδοση του παραβόλου και
Επιβάλλει εις βάρος του Δημοσίου την δικαστική δαπάνη του αιτούντος, η οποία ανέρχεται στο ποσό των 920 €.
Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 22-02-2007 και 09-02-2009
και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση την 11-03-2009.