Άρθρο 18: Συστήματα αποζημίωσης για το ανεξόφλητο περιβαλλοντικό κόστος, το κόστος ατυχημάτων και το κόστος υποδομής

1. Με απόφαση των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών, Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, Μεταφορών και Επικοινωνιών, μετά από πρόταση του Διαχειριστή υποδομής, μπορεί να προβλεφθεί χρονικώς περιορισμένο σύστημα κρατικής αποζημίωσης προς τις σιδηροδρομικές επιχειρήσεις για τη χρήση σιδηροδρομικής υποδομής, το οποίο καλύπτει το αποδεδειγμένα ανεξόφλητο περιβαλλοντικό κόστος λόγω ρύπανσης, το κόστος των ατυχημάτων που δεν καλύπτονται ασφαλιστικά και το κόστος υποδομής ανταγωνιστικών τρόπων μεταφοράς, εφόσον το κόστος αυτό υπερβαίνει το ισοδύναμο κόστος των σιδηροδρόμων.

2. Εφόσον ο φορέας εκμετάλλευσης που λαμβάνει αποζημίωση έχει αποκλειστικό δικαίωμα, η αποζημίωση αυτή πρέπει να συνεπάγεται συγκρίσιμα οφέλη για τους τελικούς χρήστες.

3. Η απόφαση της παραγράφου 1 περιλαμβάνει, με τη μορφή παραρτήματος, τη μεθοδολογία που χρησιμοποιείται και τους υπολογισμούς που εκτελούνται. Πρέπει ειδικότερα να μπορεί να αποδεικνύεται το συγκεκριμένο μη χρεωθέν κόστος της ανταγωνιστικής μεταφορικής υποδομής που έχει αποφευχθεί και να εξασφαλίζεται ότι το σύστημα εφαρμόζεται στις επιχειρήσεις χωρίς να γίνονται διακρίσεις.

4. Το επιβληθέν σύστημα αποζημίωσης οφείλει να είναι συμβατό με τα άρθρα 73, 87 και 88 της συνθήκης Ευρωπαϊκής Κοινότητας.