|
1. Οι χρήσεις γης εντός των οικιστικών περιοχών, προσδιοριζόμενες εκ της κατά κύριον λόγον επιβαλλομένης ή επιτρεπομένης πολεοδομικής λειτουργίας εκάστης, ως και εκ της προοπτικής αναπτύξεως της οικιστικής περιοχής εις το μέλλον, διακρίνονται εις γενικές και ειδικές.
2. Οι γενικές χρήσεις γης, αποτελούν το πλαίσιον της διαμορφώσεως της περιοχής και διακρίσεως των βασικών λειτουργιών αυτής, καθορίζονται δια του κατά το άρθρο 14 παράγραφος 1 προεδρικού διατάγματος περί χαρακτηρισμού της περιοχής ως οικιστικής και είναι οι εξής:
α) Κατοικία, εξυπηρετούσα υφ' οιανδήποτε μορφήν την ανάγκην μονίμου στεγάσεως των εν τη περιοχή διαβιούντων και τις απαραίτητες διοικητικές και κοινωνικές λειτουργίες προς ικανοποίηση των καθ' ημέραν αναγκών τούτων.
β) Επαγγελματική εγκατάστασις, εξυπηρετούσα την λειτουργία βιομηχανικών ή εμπορικών εγκαταστάσεων ή άλλες επαγγελματικές απασχολήσεις ή οικονομικές εν γένει δραστηριότητες.
γ) Πολεοδομικά κέντρα, που εξυπηρετούν συγκεντρωμένες δημόσιες υπηρεσίες και επιχειρηματικές ή επαγγελματικές δραστηριότητας, συμπληρωματικώς δε και την ανάγκην της εις τους αυτούς χώρους κατοικίας.
δ) Ιδιαίτερες χρήσεις, αναφερόμενες εις συγκεκριμένες αυτοτελείς λειτουργίας της κοινωνικοοικονομικής ζωής.
ε) Μικτές χρήσεις, αναφερόμενες εις χώρους εις τους οποίους η δόμησις εξυπηρετεί συγχρόνως δύο ή περισσότερους ειδικές χρήσεις εκ των περιλαμβανομένων εις τις υπό στοιχεία α έως και δ γενικές χρήσεις.
στ) Ελεύθεροι χώροι.
3. Οι ειδικές χρήσεις γης, εις τις οποίας υποδιαιρούνται οι εν τη συγκεκριμένη οικιστική περιοχή προβλεπόμενες γενικές χρήσεις, ορίζονται δια του κατά άρθρα 32, 44 ή 52 προεδρικού διατάγματος περί εγκρίσεως της πολεοδομικής μελέτης της οικείας ζώνης της οικιστικής περιοχής. Κατ' εξαίρεση, δια του προεδρικού διατάγματος περί χαρακτηρισμού της περιοχής ως οικιστικής, είναι πάντως δυνατόν να προβλέπονται συγκεκριμένες ειδικές χρήσεις γης.