ΣτΕ 2818/2004
 Περιεχόμενα |  Προηγούμενο |  Επόμενο |
|
Αριθμός 2818/2004
Το Συμβούλιο της Επικρατείας
Ολομέλεια
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 06-02-2004, με την εξής σύνθεση: Χ. Γεραρής, Πρόεδρος, Π.Ζ. Φλώρος, Γ. Παναγιωτόπουλος, Ν. Ντούβας, Σ. Καραλής, Δ. Κωστόπουλος, Φ. Αρναούτογλου, Γ. Παπαμεντζελόπουλος, Π. Πικραμμένος, Α. Θεοφιλοπούλου, Ν. Σακελλαρίου, Θ. Παπαευαγγέλου, Α. Συγγούνα, Α. Γκότσης, Α. Ράντος, Δ. Μπριόλας, Ε. Δανδουλάκη, Ε. Σαρπ, Ν. Μαρκουλάκης, Π. Κοτσώνης, Γ. Παπαγεωργίου, Μ. Καραμανώφ, Ι. Μαντζουράνης, Α. Χριστοφορίδου, Δ. Αλεξανδρής, Δ. Σκαλτσούνης, Κ. Βιολάρης, Σύμβουλοι, Σ. Χρυσικοπούλου, Θ. Αραβάνης, Πάρεδροι. Γραμματέας ο Μ. Καλαντζής.
Για να δικάσει την από 07-10-1996 αίτηση:
της __________, κατοίκου Χανίων (__________), η οποία δεν παρέστη, αλλά ο δικηγόρος που υπογράφει την αίτηση νομιμοποιήθηκε με συμβολαιογραφικό πληρεξούσιο, κατά του Δήμου Χανίων, ο οποίος παρέστη με τον δικηγόρο Α. Αρετάκη (αριθμός μητρώου 153 Δικηγορικού Συλλόγου Χανίων), που τον διόρισε με απόφαση της Δημαρχιακής Επιτροπής, και κατά του παρεμβαίνοντος __________, κατοίκου Χανίων (__________), ο οποίος δεν παρέστη αλλά ο δικηγόρος που υπογράφει την αίτηση νομιμοποιήθηκε στην πρώτη επ' ακροατηρίου συζήτηση.
Η πιο πάνω αίτηση παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια του Δικαστηρίου, κατόπιν της υπ' αριθμόν 2252/2002 παραπεμπτικής απόφασης του Δ' Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, προκειμένου να επιλύσει η Ολομέλεια το ζήτημα που αναφέρεται στην απόφαση.
Με την αίτηση αυτή η αιτούσα επιδιώκει να η υπ' αριθμόν 170/1996 άδεια οικοδομής, με την οποία αναθεωρείται η υπ' αριθμόν 135/1991 οικοδομική άδεια και η οποία αφορά την αποπεράτωση οικοδομής βάσει νέων αρχιτεκτονικών σχεδίων ως προς το κτίσμα 1 σύμφωνα με το άρθρο 14 του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού 1985 από τον κ. __________.
Στη δίκη παρέστη ο Υπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων με τον Δ. Αναστασόπουλο, Νομικό Σύμβουλο του Κράτους.
Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της παραπεμπτικής αποφάσεως από τον Εισηγητή, Σύμβουλο Γ. Παπαγεωργίου, η οποία αποτελεί και την εισήγηση του Τμήματος.
Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε τον πληρεξούσιο του Δήμου και τον αντιπρόσωπο του Υπουργού, οι οποίοι ζήτησαν την απόρριψη της υπό κρίση αιτήσεως.
Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του δικαστηρίου και
Αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα
Σκέφθηκε κατά το Νόμο
1. Επειδή, για την άσκηση της κρινομένης αιτήσεως έχουν καταβληθεί τα νόμιμα τέλη και το παράβολο (4424965-6/1996 γραμμάτια Δημόσιας Οικονομικής Υπηρεσίας Δικαστικών Εισπράξεων Αθηνών, 2628044, 7968027/1996 ειδικά έντυπα παραβόλου).
2. Επειδή, η κρινόμενη αίτηση παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας με την 2252/2002 απόφαση του Δ' Τμήματος αυτού υπό επταμελή σύνθεση (στην οποία είχε παραπεμφθεί με την 525/2001 απόφαση του εν λόγω Τμήματος υπό πενταμελή σύνθεση), προς επίλυση του ζητήματος της συνταγματικότητας της παραγράφου 3 του άρθρου 14 του νόμου 1577/1985 (όπως η παράγραφος αυτή τροποποιήθηκε με το άρθρο 1 παράγραφος 5 περίπτωση α' του νόμου 1772/1988), ως προς την θέσπιση ποσοστού καλύψεως 50% σε περίπτωση ανεγέρσεως χαμηλών κτηρίων σε οικόπεδα ευρισκόμενα σε περιοχές όπου ίσχυε προηγουμένως το πανταχόθεν ελεύθερο ή το ασυνεχές σύστημα δομήσεως.
3. Επειδή, με την 135/1991 οικοδομική άδεια του Πολεοδομικού Γραφείου του Δήμου Χανίων είχε επιτραπεί στον __________ η ανέγερση δύο διώροφων οικοδομών με υπόγειο (κτήρια 1 και 2), σε οικόπεδο που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Γ. Χατζηδάκη και Ν. Καζαντζάκη, στη συνοικία Αγίου Ιωάννου των Χανίων (οικοδομικό τετράγωνο 134), σε περιοχή όπου, προ του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού 1985, ίσχυε το ασυνεχές σύστημα δομήσεως και ποσοστό καλύψεως 40%. Κατά της οικοδομικής εκείνης αδείας η ήδη αιτούσα, ως ιδιοκτήτρια ακινήτου ομόρου προς το ανωτέρω οικόπεδο, άσκησε αφ' ενός μεν αίτηση ακυρώσεως, αφ' ετέρου δε αίτηση αναστολής η οποία, με την 38/1992 απόφαση της Επιτροπής Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας, έγινε εν μέρει δεκτή, δηλαδή όσον αφορά την ανέγερση του κτηρίου 1, ενώ απερρίφθη όσον αφορά την ανέγερση του κτηρίου 2. Ακολούθως, εκδικασθείσης της αιτήσεως ακυρώσεως, η ως άνω οικοδομική άδεια ακυρώθηκε με την απόφαση 5879/1995 του Συμβουλίου της Επικρατείας, για τον λόγο ότι η διάταξη του άρθρου 8 παράγραφος 1 του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού 1985, όπως ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο, βάσει της οποίας επετράπη στον __________ ποσοστό καλύψεως 55%, δηλαδή μεγαλύτερο αυτού που επιτρεπόταν σύμφωνα με τις προϊσχύουσες διατάξεις για την περιοχή, αντίκειται στο άρθρο 24 παράγραφος 1 και 2 του Συντάγματος. Μετά ταύτα, και ενώ είχε ήδη ολοκληρωθεί, εν όψει της προαναφερθείσης αποφάσεως της Επιτροπής Αναστολών, η ανέγερση του κτηρίου 2, εκδόθηκε, βάσει νέων αρχιτεκτονικών σχεδίων, η 176/12-09-1996 οικοδομική άδεια του αυτού Πολεοδομικού Γραφείου, με την οποία, κατόπιν της 525/01-05-1996 γνωμοδοτήσεως της Επιτροπής Πολεοδομικού και Αρχιτεκτονικού Ελέγχου Χανίων, αναθεωρήθηκε η 135/1991 οικοδομική άδεια, σύμφωνα με το άρθρο 14 του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού 1985 περί χαμηλών κτηρίων, προκειμένου να αποπερατωθεί το κτήριο 1. Εν όψει, όμως, του ότι η αρχική (135/1991) οικοδομική άδεια είχε ακυρωθεί στο σύνολό της με την προαναφερθείσα απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οικοδομική άδεια 176/1996, ορθώς ερμηνευόμενη, αποτελεί νέα άδεια, με την οποία επιτρέπεται εκ νέου, βάσει διαφορετικής διατάξεως (του άρθρου 14 του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού 1985), η ανέγερση δύο κτηρίων στο επίμαχο οικόπεδο, ήτοι του ήδη αποπερατωθέντος κτηρίου 2 και του κτηρίου 1. Ήδη, η αιτούσα, με έννομο συμφέρον, υπό την προεκτεθείσα ιδιότητάς της, και εν γένει παραδεκτώς ζητεί την ακύρωση της νέας αυτής οικοδομικής αδείας.
4. Επειδή, παραδεκτώς παρεμβαίνει στην δίκη ο δικαιούχος της προσβαλλομένης οικοδομικής αδείας __________.
5. Επειδή κατά την έννοια του άρθρου 24 παράγραφος 1 και 2 του Συντάγματος, ο κοινός νομοθέτης δύναται κατ' αρχήν να τροποποιεί τις ισχύουσες πολεοδομικές διαρρυθμίσεις και να μεταβάλλει τους υφισταμένους όρους δομήσεως των σχεδίων πόλεων, η εισαγόμενη όμως ρύθμιση πρέπει να βελτιώνει τις συνθήκες διαβιώσεως των κατοίκων. Σε καμιά περίπτωση δεν επιτρέπεται να επέρχεται με τις νέες πολεοδομικές ρυθμίσεις επιδείνωση των όρων διαβιώσεως, δηλαδή υποβάθμιση του υπάρχοντος φυσικού ή οικιστικού περιβάλλοντος. Η τήρηση της συνταγματικής αυτής επιταγής υπόκειται στον οριακό έλεγχο του ακυρωτικού δικαστού, ο οποίος οφείλει, βάσει των διδαγμάτων της κοινής πείρας, να σταθμίσει σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση κατά πόσον υποβαθμίζεται το περιβάλλον (βλέπε Ολομέλεια ΣτΕ 10/1988, 1159/1989, 3618/1995 κ.ά.).
6. Επειδή, ο Γενικός Οικοδομικός Κανονισμός του 1973 (νομοθετικό διάταγμα 8/1973 (ΦΕΚ 124/Α/1973)) όριζε στο άρθρο 6 (υπό τον τίτλο Συστήματα δομήσεως), ότι το ασυνεχές σύστημα είναι εκείνο κατά το οποίο τα επί των οικοπέδων ανεγειρόμενα κτίρια απέχουν από αμφότερα τα πλάγια και το οπίσθιο όριο αυτών (παράγραφος 1 περίπτωση β'). Περαιτέρω, στο Κεφάλαιο Β', με τον τίτλο Η δόμησις κατά το ασυνεχές σύστημα, ορίζονταν τα εξής:
{Άρθρο 29
Όπου εφαρμόζεται το ασυνεχές σύστημα είτε θεσπισθέν υπό σχετικών διατάξεων, είτε προκύψαν λόγω ρυμοτομήσεως των προκηπίων (πρασιών) των οικοπέδων του πανταχόθεν ελευθέρου συστήματος δομήσεως προς διεύρυνση οδικών αρτηριών, το σύστημα τούτο εξακολουθεί εφαρμοζόμενο.
Άρθρο 30.
1. Η μεγίστη καλυπτόμενη υπό του κτιρίου επιφάνεια παντός εν γένει οικοπέδου ισούται προς το 0,60 της όλης επιφανείας αυτού.
2. Ειδικές διατάξεις καθορίζουσες εις οιανδήποτε περιοχήν του ασυνεχούς συστήματος ποσοστά καλύψεως μικρότερα των διά του παρόντος καθοριζομένων εξακολουθούν να ισχύουν.
3. ...
Άρθρο 31.
Όλες οι διατάξεις του επομένου Κεφαλαίου Γ', οι αναφερόμενες εις το πανταχόθεν ελεύθερον σύστημα δομήσεως, εξαιρέσει των διατάξεων του άρθρου 34 (το οποίο αναφέρεται στο ποσοστό καλύψεως των οικοπέδων), έχουν εφαρμογήν και επί του ασυνεχούς συστήματος δομήσεως.}
7. Επειδή, οι ανωτέρω διατάξεις του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού του 1973 καταργήθηκαν με το άρθρο 31 παράγραφος 1 του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού 1985 (νόμος 1577/1985 (ΦΕΚ 210/Α/1985)), ο οποίος, στο άρθρο 14 (με τίτλο Ειδικές διατάξεις για χαμηλά κτίρια), όριζε αρχικά τα εξής:
{1. Χαμηλό κτίριο είναι αυτό του οποίου κύρια χρήση είναι η κατοικία και το οποίο έχει μέγιστο ύψος το πολύ 8.5 m, μη συμπεριλαμβανομένης της στέγης, από την οριστική στάθμη του εδάφους και έχει συνολική επιφάνεια που υπολογίζεται στο συντελεστή δόμησης το πολύ 400 m2. Στο οικόπεδο είναι δυνατή η κατασκευή περισσοτέρων του ενός χαμηλών κτιρίων, με την προϋπόθεση ότι η συνολική επιφάνεια όλων των κτιρίων που υπολογίζεται στο συντελεστή δόμησης δεν υπερβαίνει τα 400 m2 ...
2 ...
3. Το μέγιστο επιτρεπόμενο ποσοστό κάλυψης του οικοπέδου για τα χαμηλά κτίρια ορίζεται σε 80% της επιφάνειας του. Στην κάλυψη του οικοπέδου δεν υπολογίζονται οι επιφάνειες των χώρων που προβλέπονται στην παράγραφο 3)α του άρθρου 8 και στην περίπτωση β' της προηγούμενης παραγράφου (ανοιχτές κλίμακες κύριας ή βοηθητικής χρήσης). Όταν κατά την έγκριση, επέκταση ή αναθεώρηση ρυμοτομικού σχεδίου καθορίζεται ποσοστό κάλυψης μικρότερο από 70%, το ποσοστό αυτό για τα χαμηλά κτίρια αυξάνεται κατά 10% του οικοπέδου, εκτός αν η αύξηση αυτή αποκλείεται από τους όρους δόμησης της περιοχής.
4 ...}
Ακολούθως, με το άρθρο 1 παράγραφος 5 περίπτωση α' του νόμου 1772/1988 (ΦΕΚ 91/Α/1988), το πρώτο εδάφιο του ανωτέρω άρθρου 14 παράγραφος 3 του νόμου 1577/1985 αντικαταστάθηκε ως εξής:
{Το επιτρεπόμενο ποσοστό κάλυψης του οικοπέδου δεν μπορεί να υπερβαίνει το 80% της επιφάνειάς του. Σε περιοχές που κατά τη δημοσίευση του παρόντος ίσχυε το πανταχόθεν ελεύθερο σύστημα δόμησης, η πραγματοποίηση ποσοστού κάλυψης μεγαλύτερου του 50% είναι δυνατή μόνο ύστερα από γνώμη της αρμόδιας Επιτροπής Πολεοδομικού και Αρχιτεκτονικού Ελέγχου που κρίνει κατά τα οριζόμενα στην παράγραφο 1 του άρθρου 3, όπως αντικαθίσταται ...}
8. Επειδή, η βάσει του άρθρου 14 παράγραφος 3 του νόμου 1577/1985 αύξηση της καλύψεως σε ποσοστό 80% σε οικόπεδα κείμενα σε περιοχές όπου ίσχυε προηγουμένως το πανταχόθεν ελεύθερο ή το, εξομοιούμενο προς αυτό (κατά το προπαρατεθέν άρθρο 31 του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού του 1973), ασυνεχές σύστημα δομήσεως, αντίκειται στο άρθρο 24 του Συντάγματος, διότι υποβαθμίζει προδήλως το φυσικό και οικιστικό περιβάλλον, η αντίθεση δε αυτή δεν αναιρείται από το χαμηλό ύψος των κτηρίων ούτε από την υποχρεωτική γνωμοδότηση της Επιτροπής Πολεοδομικού και Αρχιτεκτονικού Ελέγχου, η οποία θεσπίσθηκε, για το πέραν του 50% ποσοστό καλύψεως, με το άρθρο 1 παράγραφος 5 περίπτωση α' του νόμου 1772/1988 (που αντικατέστησε το πρώτο εδάφιο της ανωτέρω παράγραφος 3 του άρθρου 14 του νόμου 1577/1985). Αντίθετη, όμως, προς το άρθρο 24 του Συντάγματος παρίσταται και η προβλεπομένη από την ανωτέρω διάταξη του νόμου 1772/1988 αύξηση, χωρίς προηγουμένη γνωμοδότηση της Επιτροπής Πολεοδομικού και Αρχιτεκτονικού Ελέγχου, του ποσοστού καλύψεως από 40% (που ίσχυε γενικώς σε περιοχές του πανταχόθεν ελευθέρου συστήματος, κατά το άρθρο 34 του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού του 1973, και ειδικώς σε περιοχές του ασυνεχούς συστήματος δομήσεως, όπως η επίδικη, βάσει της παραγράφου 2 του άρθρου 30 του αυτού Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού, με την οποία διατηρήθηκαν σε ισχύ ειδικές διατάξεις που επέτρεπαν μικρότερη κάλυψη) σε 50%, δηλαδή αύξηση της τάξεως του 25% της καλυπτόμενης επιφανείας του οικοπέδου, διότι άγει ομοίως σε μείωση των ακαλύπτων χώρων και του αντιστοιχούντος σε αυτούς πρασίνου και, ως εκ τούτου, σε υποβάθμιση του περιβάλλοντος και επιδείνωση των όρων διαβιώσεως των κατοίκων της περιοχής. Η υποβάθμιση αυτή, η οποία δεν μπορεί άλλωστε να θεωρηθεί επουσιώδης, δεν αναιρείται από το χαμηλό ύψος του κτηρίου (έως 8.5 m) ή την - προϋποτιθέμενη για την εφαρμογή της διάταξης περί χαμηλών κτηρίων - περιορισμένη δόμηση (έως 400 m2), διότι, αφενός, και ο προγενέστερος Γενικός Οικοδομικός Κανονισμός του 1973 περιείχε διατάξεις περί χαμηλών κτηρίων (βλέπε άρθρο 38 παράγραφος 9: κατοικίες εξοχικού χαρακτήρα ή προς εξυπηρέτηση κοινών αναγκών, ύψους έως 8.5 m) χωρίς να διαφοροποιεί την επιτρεπομένη κάλυψη αναλόγως του ύψους του κτηρίου, αφετέρου, δε, κάθε περιορισμός και όρος δομήσεως κρίνεται αυτοτελώς, με αποτέλεσμα να μην είναι επιτρεπτή η αναζήτηση αντισταθμισμάτων έναντι της επιδεινώσεως ενός εξ αυτών (παράβαλε Ολομέλεια ΣτΕ 10/1988, 3618/1995).
Κατά την γνώμη, όμως, των Συμβούλων Θωμά Παπαευαγγέλου και Αικατερίνη Συγγούνα, προς την οποία συντάχθηκε και η Πάρεδρος Σ. Χρυσικοπούλου, εν όψει του σκοπού του νόμου που ευνοεί την ανέγερση χαμηλών κτιρίων, παρέχοντας ως κίνητρο την αύξηση του ποσοστού καλύψεως, και λαμβανομένου υπ' όψιν ότι στην κρίσιμη διάταξη ορίζεται το πρώτον, ως πρόσθετη προϋπόθεση για την πραγματοποίηση της μεγαλύτερης κάλυψης, ότι η συνολική επιφάνεια χαμηλών κτηρίων που υπολογίζεται στο συντελεστή δόμησης, δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 400 m2, το άρθρο 1 παράγραφος 5 περίπτωση α' του νόμου 1772/1988, κατά τον ενεργούμενο εν προκειμένω υπό του ακυρωτικού δικαστή οριακό έλεγχο της τηρήσεως της εκτεθείσης συνταγματικής επιταγής, κατά το μέρος που καθορίζει ποσοστό καλύψεως 50% για οικόπεδα ευρισκόμενα σε περιοχές όπου ίσχυε προηγουμένως το πανταχόθεν ελεύθερο ή το ασυνεχές σύστημα δομήσεως, και στις οποίες ίσχυε μικρότερο ποσοστό καλύψεως, δεν επάγεται, και δη καταφανώς, επιδείνωση του οικιστικού περιβάλλοντος αντιβαίνουσα στο άρθρο 24 παράγραφοι 1 και 2 του Συντάγματος, διότι η αύξηση της καλύψεως, μέχρι του εκτεθέντος ορίου συνολικής επιφανείας των 400 μ., αντισταθμίζεται από το χαμηλό ύψος των κτιρίων.
9. Επειδή, μετά την επίλυση του ζητήματος της συνταγματικότητας του άρθρου 14 παράγραφος 3 του νόμου 1577/1985 (όπως ισχύει μετά το άρθρο 1 παράγραφος 5 περίπτωση α' του νόμου 1772/1988), που έχει παραπεμφθεί προς επίλυση με την 2252/2002 απόφαση του Δ' Τμήματος, η Ολομέλεια κρίνει ότι πρέπει να εκδικάσει περαιτέρω εξ ολοκλήρου την υπόθεση, κατ' εφαρμογήν του άρθρου 14 παράγραφος 3 του προεδρικού διατάγματος 18/1989.
10. Επειδή, στο οικοδομικό τετράγωνο 314 της συνοικίας Αγίου Ιωάννη των Χανίων, όπου βρίσκονται τα ακίνητα της αιτούσης και του παρεμβαίνοντος, πριν από την έναρξη ισχύος του νέου Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού 1985 ίσχυε, όπως έχει εκτεθεί, το ασυνεχές σύστημα δομήσεως με επιτρεπόμενο ποσοστό καλύψεως 40%, δυνάμει των ειδικών διατάξεων των άρθρων 2 και 3 παράγραφος 1 του από [ΒΔ] 17-10-1964 βασιλικού διατάγματος (ΦΕΚ 167/Δ/1964) (βλέπε και το 10006/08-05-1995 έγγραφο του Γραφείου Πολεοδομικών Εφαρμογών του Δήμου Χανίων), που διατηρήθηκαν εν ισχύι δυνάμει του προπαρατεθέντος άρθρου 30 παράγραφος 2 του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού του 1973. Εξ άλλου, σύμφωνα με τα από Ιουλίου 1996 τοπογραφικό διάγραμμα ευρύτερης περιοχής και διάγραμμα καλύψεως του πολιτικού μηχανικού Ιωάννη Κλωνιζάκη, τα οποία υποβλήθηκαν προς έκδοση της προσβαλλομένης αδείας, το οικόπεδο του παρεμβαίνοντος φέρεται να έχει εμβαδόν 409,95 m2 Όπως προβάλλεται και δεν αμφισβητείται, το ήδη ανεγερθέν κτήριο 2 έχει ύψος 8.5 m από την αντίστοιχη στάθμη του εδάφους, το αυτό δε ισχύει και για το επίμαχο κτίριο 1 (βλέπε από 20-07-1996 τεχνική έκθεση του προαναφερθέντος μηχανικού και σχετικά διαγράμματα όψεων) και, επομένως, τα κτήρια αυτά είναι χαμηλά κατά την έννοια του άρθρου 14 παράγραφος 3 του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού 1985, όπως ισχύει. Η πραγματοποιηθείσα βάσει της προσβαλλόμενης οικοδομικής αδείας κάλυψη ανέρχεται σε 180 m2 (96,80 m2 για το κτήριο 2 + 83,20 m2 για το κτίριο 1 = 180 m2), ήτοι ποσοστό 44% του οικοπέδου. Η κάλυψη αυτή στηρίζεται στην κατά τα εκτεθέντα στην προηγούμενη σκέψη, αντίθετη προς το Σύνταγμα και, ως εκ τούτου, ανίσχυρη διάταξη του ως άνω άρθρου. Για τον λόγο, συνεπώς, αυτόν, ο οποίος βασίμως προβάλλεται, πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση και να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη 176/1996 οικοδομική άδεια του Πολεοδομικού Γραφείου Χανίων, παρέλκει δε, ως αλυσιτελής, η έρευνα των λοιπών προβαλλομένων λόγων ακυρώσεως.
Δια ταύτα
Επιλύει το ζήτημα της συνταγματικότητας διατάξεως τυπικού νόμου.
Δέχεται την κρινόμενη αίτηση,
Ακυρώνει την 176/12-09-1996 οικοδομική άδεια του Πολεοδομικού Γραφείου Χανίων, Απορρίπτει την παρέμβαση του __________,
Διατάσσει την επιστροφή του παραβόλου, και
Επιβάλλει συμμέτρως στον Δήμο Χανίων και στον παρεμβαίνοντα __________ την δικαστική δαπάνη της αιτούσης, που ανέρχεται στο ποσόν των 760 €.
Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 04-03-2004 και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση της 08-10-2004.