ΣτΕ 488/1991
 Περιεχόμενα |  Προηγούμενο |  Επόμενο |
|
Αριθμός 488/1991
Το Συμβούλιο της Επικρατείας
Ολομέλεια
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 26-10-1990, με την εξής σύνθεση: Β. Μποτόπουλος, Πρόεδρος, Φ. Κατζούρος, Π. Αθανασοπούλου, Σ. Σπηλιωτόπουλος, Γ. Κουτνατζής, Αν. Μαρίνος, Κ.Γ. Χαλαζωνίτης, Γ. Δεληγιάννης, Π.Ζ. Φλώρος, Π. Χριστόφορος, Μ. Παληατσάρας, Γ. Παναγιωτόπουλος, Ν. Ντούβας, Σύμβουλοι, Κ. Μενουδάκος, Γ. Ανεμογιάννης, Πάρεδροι. Γραμματέας ο Βασίλης Μανωλόπουλος.
Για να δικάσει την από 18-07-1988 αίτηση, η οποία παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια του Δικαστηρίου, κατόπιν της 1868/1990 αποφάσεως του Δ' Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, για να επιλύσει τα εις την απόφαση αυτή αναφερόμενα ζητήματα:
των: 1) __________, 2) __________, 3) __________, 4) __________, 5) __________, 6) __________, κατοίκων Πεύκης Αττικής, __________, 7) __________, κατοίκου Πεύκης Αττικής, __________ και 8) __________, κατοίκου Πεύκης Αττικής, __________, οι οποίοι παρέστησαν με τον δικηγόρο Αναστάσιο Τάντση (Αριθμός Μητρώου 5673/1990), που τον διόρισαν με ειδικό πληρεξούσιο,
κατά του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, ο οποίος παρέστη με τον Ηλία Παπαδόπουλο, Πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους,
και κατά των παρεμβαινόντων: 1) του Δήμου Πεύκης Αττικής, ο οποίος παρέστη με τον δικηγόρο Δημήτρη Ζήση (Αριθμός Μητρώου 4990/1990), που τον διόρισε με απόφαση της Δημαρχιακής Επιτροπής και 2) του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Δημοτικού Παιδικού Σταθμού Πεύκης, που εδρεύει στην Πεύκη Αττικής, ο οποίος παρέστη με τον ίδιο ως άνω δικηγόρο Δημήτρη Ζήση, που τον διόρισε με ειδικό πληρεξούσιο.
Με την αίτηση αυτή οι αιτούντες επιδιώκουν να ακυρωθούν: 1) η υπ' αριθμόν 15236/373/1988 απόφαση του Νομάρχη Ανατολικής Αττικής, 2) η υπ' αριθμόν 1840/1988 άδεια οικοδομής της Υπηρεσίας Πολεοδομίας Ανατολικής Αττικής και κάθε άλλη συναφής πράξη ή παράλειψη της Διοικήσεως.
Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως του Εισηγητή, Συμβούλου Γ. Δεληγιάννη.
Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε τον πληρεξούσιο των αιτούντων, ο οποίος ανέπτυξε και προφορικά τους προβαλλόμενους λόγους ακυρώσεως και ζήτησε να γίνει δεκτή η αίτηση, τον πληρεξούσιο των παρεμβαινόντων και τον αντιπρόσωπο του Υπουργού, οι οποίοι ζήτησαν την απόρριψή της.
Μετά τη δημόσια συνεδρίαση, το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη και,
Αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα
Σκέφθηκε κατά το νόμο
1. Επειδή για την κρινόμενη αίτηση έχουν κατατεθεί τα νόμιμα τέλη (διπλότυπα 6982072, 6982073/1988 του Ταμείου Δικαστικών Εισπράξεων Αθηνών) και το παράβολο (ειδικά έντυπα 972241, 2008446).
2. Επειδή με την κρινόμενη αίτηση, ζητείται εμπρόθεσμα η ακύρωση α) της αποφάσεως 15236/373/1988 του Νομάρχη Ανατολικής Αττικής (ΦΕΚ 465/Δ/1988) περί τροποποιήσεως του ρυμοτομικού σχεδίου Πεύκης στο οικοδομικό τετράγωνο 384 με τον χαρακτηρισμό τμήματος τούτου ως χώρου παιδικού σταθμού και την μείωση του πλάτους της πρασιάς επί της οδού Βαλτετσίου και β) της σχετικής οικοδομικής αδείας 1840/1988 του Πολεοδομικού Γραφείου Αγίας Παρασκευής της Νομαρχίας Ανατολικής Αττικής, με την οποία επετράπη στον Δήμο Πεύκης η ανέγερση δημοτικού παιδικού σταθμού στον παραπάνω χώρο.
3. Επειδή, η υπόθεση φέρεται για συζήτηση στην Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας κατόπιν της υπ' αριθμόν 1868/1990 παραπεμπτικής αποφάσεως του Δ' Τμήματος του Δικαστηρίου τούτου.
4. Επειδή, οι αιτούντες που φέρονται ως περίοικοι και δημότες Πεύκης και μάχονται υπέρ της διατηρήσεως της δασικής βλαστήσεως που υπάρχει στον ως άνω χώρο, έχουν έννομο συμφέρον για άσκηση της κρινομένης αιτήσεως.
5. Επειδή, στην δίκη παρεμβαίνουν με έννομο συμφέρον και χωριστά δικόγραφα, αφ' ενός ο Δήμος Πεύκης, και αφ' ετέρου ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του Δημοτικού Παιδικού Σταθμού Πεύκης.
6. Επειδή, τα διαγράμματα που συνοδεύουν τις διοικητικές πράξεις περί εγκρίσεως, τροποποιήσεως ή επεκτάσεως σχεδίου πόλεως και επιβολής όρων και περιορισμών χρήσεως, κατά τα άρθρα 3, 9, 11, 29 και 70 του από 17-07-1923 νομοθετικού διατάγματος περί σχεδίων πόλεων, κωμών και συνοικισμών του Κράτους και οικοδομής αυτών (ΦΕΚ 228/Α/1923) έπρεπε να συνδημοσιεύονται με αυτά στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Με το άρθρο 1 του νομοθετικού διατάγματος [Ν] 3879/1958 (ΦΕΚ 186/Α/1958) ορίσθηκε ότι:
{1. Επιτρέπεται, όπως αντί των πρωτοτύπων διαγραμμάτων εις α αναφέρονται, κατά το ουσιαστικό αυτών περιεχόμενον, βασιλικά διατάγματα εγκριτικά ή τροποποιητικά ρυμοτομικών σχεδίων ή καθοριστικά όρων και περιορισμών δομήσεως εκδιδόμενα κατ' εξουσιοδότηση του από 17-07-1923 νομοθετικού διατάγματος περί σχεδίων των πόλεων κ.λ.π., δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως φωτοσμικρύνσεις τούτων δι' ενός μόνον χρώματος (π.χ. τυπογραφικής μελάνης) και υπό κλίμακα μη παρέχουσα την ευχέρεια ακριβούς μετρητικού ελέγχου ...
4. Η αρμοδία αρχή υποχρεούται όπως επί τη αιτήσει παντός ενδιαφερομένου, χορηγεί ακριβή αντίγραφα των πρωτοτύπων των κατά το παρόν άρθρον διαγραμμάτων ή τμημάτων αυτών ...}
Ακολούθως όμως με το άρθρο 22 παράγραφος 7 του νόμου [Ν] 1735/1987 (ΦΕΚ 195/Α/1987) ορίσθηκε ότι:
{Με κοινή απόφαση του Υπουργού Προεδρίας της Κυβερνήσεως και του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως μπορεί να καθορίζονται ότι τα διαγράμματα που συνοδεύουν αποφάσεις του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων ή των νομαρχών ή των δημοτικών ή κοινοτικών συμβουλίων που εκδίδονται σε εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 3, 8, 9, 11, 29 και 70 του από 17-07-1923 νομοθετικού διατάγματος (ΦΕΚ 228/Α/1923), των άρθρων 3 και 26 του νόμου 1337/1983 (ΦΕΚ 33/Α/1983) του άρθρου 4 παράγραφοι 2 και 3 του νόμου 1577/1985 (ΦΕΚ 210/Α/1985) του άρθρου 3 του από 24-04-1985 προεδρικού διατάγματος (ΦΕΚ 181/Δ/1985) και του άρθρου 4 παράγραφος 1 του από 20-08-1985 προεδρικού διατάγματος (ΦΕΚ 414/Δ/1985), όπως ισχύουν κάθε φορά, δεν δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, εφόσον με την κοινή αυτή απόφαση καθορίζονται ο τρόπος και η διαδικασία δημοσιότητας των διαγραμμάτων αυτών και η τήρηση μητρώου των αποφάσεων και των διαγραμμάτων.}
Κατά δε την βάσει της ως άνω εξουσιοδοτήσεως εκδοθείσα, απόφαση Γ4Δ/15883/1903/1988 των Υπουργών Προεδρίας Κυβερνήσεως και Αναπληρωτή Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων με τίτλο Διαγράμματα που δε δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ 142/Β/1988):
{1. Δε δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως διαγράμματα που συνοδεύουν αποφάσεις του Αναπληρωτή Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων ή των νομαρχών ή των δημοτικών ή κοινοτικών συμβουλίων που εκδίδονται σε εφαρμογή των διατάξεων που αναφέρονται στην παράγραφο 7 του άρθρου 22 του νόμου [Ν] 1735/1987 (ΦΕΚ 195/Α/1987).
2. Αμέσως μετά την δημοσίευση της απόφασης στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ακριβή αντίγραφα των πρωτοτύπων διαγραμμάτων που τη συνοδεύουν αναρτώνται σε εμφανές μέρος της υπηρεσίας που την εκδίδει για να λαμβάνουν γνώση οι ενδιαφερόμενοι. Ο τόπος και η διάρκεια αναρτήσεως των διαγραμμάτων αναφέρονται υποχρεωτικά στην σχετική απόφαση που συνοδεύουν τα διαγράμματα.
3. α) Τα πρωτότυπα διαγράμματα που συνοδεύουν τις αποφάσεις του Αναπληρωτή Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων ή των Νομαρχών ή των δημοτικών ή κοινοτικών συμβουλίων ... φυλάσσονται σε ειδικό αρχείο της υπηρεσίας που εκδίδει την απόφαση και καταχωρούνται σε ειδικό μητρώο.
β) Στο μητρώο αυτό καταγράφονται κατ' έτος ο αριθμός πρωτοκόλλου της απόφασης, η περίληψη αυτής, ο αριθμός των διαγραμμάτων που την συνοδεύουν και η κλίμακα αυτών. Επίσης καταγράφεται στο μητρώο ο αριθμός, το τεύχος και η ημερομηνία του ΦΕΚ που δημοσιεύτηκε η απόφαση.
γ) ...
4. Ακριβή αντίγραφα των πρωτοτύπων διαγραμμάτων χρησιμοποιούνται για την παροχή πληροφοριών στους ενδιαφερόμενους πολίτες και χορηγούνται κατόπιν σχετικής αιτήσεως και καταβολής παραβόλου σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις.}
Κατά την έννοια των ως άνω διατάξεων, μετά την έκδοση της μνησθείσης κοινής υπουργικής αποφάσεως, επιβάλλονται σωρευτικά ως συστατικοί τύποι, με την τήρηση των οποίων ολοκληρώνεται η διαδικασία εκδόσεως των οριζόμενων από το άρθρο 22 παράγραφος 7 του νόμου [Ν] 1735/1987 πράξεων, αφ' ενός η δημοσίευση του κειμένου αυτών στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και αφ' ετέρου η ανάρτηση των συνοδευόντων αυτό διαγραμμάτων, επί ορισμένο χρόνο, σε εμφανές μέρος της εκδούσης την οικεία πράξη υπηρεσίας, που ορίζονται από αυτήν την πράξη, καθώς και η καταχώρηση των διαγραμμάτων τούτων σε ειδικό μητρώο και η ένθεση των προς φύλαξη σε ειδικό αρχείο της μνησθείσης υπηρεσίας, ώστε να είναι αμέσως προσιτά στο κοινό.
7. Επειδή, τα σχέδια πόλεων (άρθρα 1 και 2 του από 17-07-1923 νομοθετικού διατάγματος) ή πολεοδομικές μελέτες κατά το άρθρο 6 του νόμου 1337/1983 κατά το μέρος των που συνίσταται στον καθορισμό μιας περιοχής ως οικιστικής, τον παρεπόμενο ορισμό των οικοδομήσιμων, των κοινόχρηστων ή κοινωφελών χώρων, και των συναφών ρυμοτομικού χαρακτήρα διαρρυθμίσεων αποτελούν γενικές ατομικές πράξεις. Όλες αυτές οι διευθετήσεις και οι συνεπεία των απαγγελλόμενες κατά τα άρθρα 30 και επόμενα του από 17-07-1923 νομοθετικού διατάγματος αναγκαστικές απαλλοτριώσεις βάση έχουν την χάραξη των οικοδομικών και ρυμοτομικών γραμμών στα διαγράμματα που συνοδεύουν τις σχετικές διοικητικές πράξεις. Οι δυσμενείς επιπτώσεις των διαρρυθμίσεων αυτών στο ατομικό δικαίωμα της ιδιοκτησίας είναι σοβαρές δεδομένου ότι αυτός και μόνο ο καθορισμός ενός χώρου ως κοινοχρήστου συνιστά επιβολή αναγκαστικής απαλλοτριώσεώς του, σύμφωνα με τις πιο πάνω διατάξεις. Επιτείνονται δε με το άρθρο 36 παράγραφος 4 του νόμου 1337/1983 που απαγορεύει την δόμηση στους ρυμοτομημένους χώρους. Κατά το μέρος των αυτό τα σχέδια πόλεων αποτελούν το νομικό πλαίσιο για την θεμελίωση εμπραγμάτων δικαιωμάτων και την δημιουργία πραγματικών καταστάσεων που προστατεύονται από το Δίκαιο. Έτσι από την φύση και τον χαρακτήρα του αυτόν συνδέονται με την ασφάλεια του Δικαίου και την εμπιστοσύνη του πολίτη προς τις πράξεις της Διοικήσεως. Πέραν όμως του ρυμοτομικού των μέρους τα σχέδια πόλεων αποτελούν την βάση και την προϋπόθεση για την θέσπιση κανόνων δικαίου, των όρων δομήσεως και χρήσεως των οικοπέδων που έχουν ενταχθεί στα εν λόγω σχέδια. Οι κανόνες αυτοί που διαμορφώνουν το περιεχόμενο και την έκταση της ατομικής ιδιοκτησίας εξειδικεύοντας σε κάθε πολεοδομική κατηγορία τα όρια της συνταγματικής προστασίας της γίνονται κατανοητοί μόνο με την παραπομπή στα οικεία διαγράμματα, όπου καθορίζονται οι τομείς και οι ζώνες στους οποίους ισχύουν οι αντίστοιχες κανονιστικές ρυθμίσεις.
Στο συνολικό των περιεχόμενο, όπως καθορίζεται από τον νόμο, σκοπούμενα τα σχέδια πόλεων αποτελούν το μέσο επεμβάσεως της Πολιτείας για την εκπλήρωση της αποστολής που της ανέθεσε ο συντακτικός νομοθέτης με το άρθρο 24 παράγραφος 2 του ισχύοντος Συντάγματος, δηλαδή της ορθολογιστικής χωροταξικής αναδιαρθρώσεως της Χώρας και της διαμορφώσεως οικισμών με τους καλύτερους δυνατούς όρους διαβιώσεως. Στην άσκηση της αποστολής της αυτής η Πολιτεία προβαίνει σε συγκερασμό αντιτιθέμενων δικαιωμάτων και αξιών επεμβαίνοντας στον χώρο του ατομικού δικαιώματος της ιδιοκτησίας στο μέτρο που επιβάλλουν οι ανάγκες της ορθολογικής διαρρυθμίσεως της πολεοδομήσεως και αναπτύξεως των οικισμών και αποβλέπει στην εναρμόνιση του οικιστικού με το φυσικό περιβάλλον. Έτσι συνάγεται ότι τα σχέδια πόλεων από την φύση των ρυθμίσεών των, τις επιπτώσεις των σε συνταγματικώς προστατευόμενα δικαιώματα και αξίες και τον κύκλο των ενδιαφερόμενων προσώπων, που μπορεί να κατοικούν οπουδήποτε μέσα στην επικράτεια ή εκτός αυτής, πρέπει κατά το Σύνταγμα να δημοσιεύονται μαζί με τα διαγράμματά των, που αποτελούν το κύριο και ουσιώδες στοιχείο των, στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως για να αποκτήσουν νόμιμη υπόσταση εν όψει και της σχετικής βασικής αρχής που στηρίζεται στα άρθρα 42 παράγραφος 1 και 35 παράγραφος 1 του ισχύοντος Συντάγματος. Με την δημοσίευσή τους οι διοικητικές αυτές πράξεις γίνονται προσιτές στους πολίτες, δημιουργείται τεκμήριο γνώσεώς των και καθίσταται εφικτός ο έλεγχος της νομιμότητάς των από το Συμβούλιο της Επικρατείας και τα άλλα δικαστήρια. Η δημοσίευση των εν λόγω διαγραμμάτων στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, έστω και σε φωτοσμίκρυνση όπως ορίζει το άρθρο 1 του νομοθετικού διατάγματος [Ν] 3879/1958, αποτελεί τον μόνο πρόσφορο, κατά το Σύνταγμα, τρόπο δημοσιότητάς των. Πράγματι ο τρόπος αυτός δημοσιότητας είναι ο μόνος που προσιδιάζει στη φύση και στον τεχνικό χαρακτήρα των ως άνω ρυθμίσεων, εξασφαλίζοντας κατά τρόπο έγκυρο και αντικειμενικό την γνώση του περιεχομένου των από τους ενδιαφερόμενους πολίτες οπουδήποτε και αν κατοικούν.
Τουναντίον ο τρόπος δημοσιότητας που προβλέπεται από το άρθρο 22 παράγραφος 7 του νόμου [Ν] 1735/1987 και την επί τη βάσει τούτου εκδοθείσα υπ' αριθμόν Γ4Δ/15883/1903/1988 κανονιστική απόφαση των Υπουργών Προεδρίας της Κυβερνήσεως και Αναπληρωτή Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων δεν είναι πρόσφορος, δεδομένου ότι η μεν ανάρτηση των διαγραμμάτων για ορισμένο χρόνο δεν είναι ικανή, κατά τα δεδομένα της κοινής πείρας, να αποτελέσει επαρκές εχέγγυο της πλήρους γνώσεως του περιεχομένου των, για την κατανόηση του οποίου άλλωστε απαιτούνται ειδικές τεχνικές γνώσεις, η δε ένθεσή των σε ειδικό αρχείο της οικείας υπηρεσίας προϋποθέτει για την γνώση του περιεχομένου της δεδομένης ρυθμίσεως από τον ενδιαφερόμενο πολίτη σύμπραξη της υπηρεσίας, πράγμα που μπορεί να δημιουργήσει ανισότητες σχετικά με τον χρόνο της ενημερώσεως και την προθεσμία για την άσκηση της αιτήσεως ακυρώσεως. Συνεπώς, σύμφωνα με την γνώμη που επικράτησε στο Δικαστήριο, η διάταξη του άρθρου 22 παράγραφος 7 του νόμου [Ν] 1735/1987 είναι αντισυνταγματική και ανίσχυρη καθώς επίσης και η επί τη βάσει αυτής εκδοθείσα ως άνω κανονιστική απόφαση. Κατ' ακολουθίαν η προσβαλλόμενη Νομαρχιακή απόφαση, που εκδόθηκε επί τη βάσει των ως άνω διατάξεων, δεν δημοσιεύθηκε κατά τρόπο συνάδοντα με το Σύνταγμα και έτσι δεν απέκτησε νόμιμη υπόσταση. Εφ' όσον όμως έτυχε εφαρμογής είναι ακυρωτέα και για τον λόγο αυτό πρέπει να συνακυρωθεί και η συμπροσβαλλόμενη οικοδομική άδεια που εκδόθηκε επί τη βάσει αυτής. Κατ' άλλη άποψη που υπεστήριξε ένα μέλος του Δικαστηρίου με αποφασιστική ψήφο ο τρόπος δημοσιότητας των διαγραμμάτων των σχεδίων πόλεως που προβλέπουν οι πιο πάνω διατάξεις μπορεί να θεωρηθεί πρόσφορος και γι' αυτό συνταγματικά θεμιτός μόνο για διοικητικές πράξεις που εκδίδονται από Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοικήσεως με μικρό πληθυσμό, ειδικότερα προσδιοριζόμενο.
Επομένως και κατά την γνώμη αυτή εφ' όσον η διάταξη του άρθρου 22 παράγραφος 7 του νόμου [Ν] 1735/1987 δεν περιέχει ειδικότερο προσδιορισμό Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοικήσεως με μικρό πληθυσμό εν σχέσει προς πράξεις των για τις οποίες να παρέχεται εξουσιοδότηση να θεσπισθεί ο πιο πάνω τρόπος δημοσιότητας των διαγραμμάτων που τις συνοδεύουν είναι αντισυνταγματική και ανίσχυρη. Κατ' άλλη άποψη που υπεστήριξαν πέντε μέλη του Δικαστηρίου με αποφασιστική ψήφο, στην οποία προσχώρησε και ένας Πάρεδρος ο τρόπος δημοσιότητας των διαγραμμάτων που συνοδεύουν τα σχέδια πόλεων, όπως προβλέπεται από το άρθρο 22 παράγραφος 7 του νόμου [Ν] 1735/1987 και την επί τη βάσει του εκδοθείσα ως άνω κανονιστική απόφαση, είναι πρόσφορος και γι' αυτό συνταγματικά θεμιτός. Πράγματι η μεν ανάρτηση των διαγραμμάτων για ορισμένο χρονικό διάστημα (εν προκειμένω για ένα δεκαπενθήμερο) σε εμφανές μέρος της οικείας υπηρεσίας για την οποία γίνεται ρητή αναφορά στη σχετική διοικητική πράξη που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως εξασφαλίζει πλήρως την γνωστοποίησή των, η δε περαιτέρω καταχώρησή των σε ειδικό μητρώο και η ένθεσή των σε ειδικό αρχείο της υπηρεσίας ώστε να είναι αμέσως προσιτά στο κοινό αποτελεί ικανό εχέγγυο για την άμεση γνώση των από οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο. Έτσι οι πιο πάνω διατάξεις περιλαμβάνουν ένα πλήρες σύστημα δημοσιότητας που ανταποκρίνεται στη φύση των σχεδίων πόλεως και ικανοποιεί την συνταγματική επιταγή για την διασφάλιση του προσιτού των από τους ενδιαφερόμενους.
8. Επειδή, σύμφωνα με την γνώμη που επικράτησε πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση και να απορριφθούν οι παρεμβάσεις που ασκήθηκαν.
Δια ταύτα
Δέχεται την κρινόμενη αίτηση.
Απορρίπτει τις παρεμβάσεις που ασκήθηκαν.
Ακυρώνει: α) την υπ' αριθμόν 15236/373/1988 απόφαση του Νομάρχη Ανατολικής Αττικής (ΦΕΚ 465/Δ/1988) περί τροποποιήσεως του ρυμοτομικού σχεδίου Πεύκης στο οικοδομικό τετράγωνο 384 κ.λ.π. και β) την υπ' αριθμόν 1840/1988 οικοδομική άδεια του Πολεοδομικού Γραφείου Αγίας Παρασκευής με την οποία επετράπη στο Δήμο Πεύκης η ανέγερση παιδικού σταθμού στον πιο πάνω χώρο, σύμφωνα με το σκεπτικό.
Διατάσσει την απόδοση του παραβόλου στον αιτούντα.
Επιβάλλει την δικαστική δαπάνη των αιτούντων που ανέρχεται στο ποσό των 42.000 δραχμών εις βάρος του Δημοσίου και των παρεμβαινόντων κατανεμόμενη συμμέτρως μεταξύ των.
Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 26-10-1990 και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση της 08-02-1991.