ΣτΕ 666/1994
 Περιεχόμενα |  Προηγούμενο |  Επόμενο |
|
Αριθμός 666/1994
Το Συμβούλιο της Επικρατείας
Τμήμα Ε'
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του την 02-02-1994 με την εξής σύνθεση: Μ. Δεκλερής, Αντιπρόεδρος, Πρόεδρος του Ε Τμήματος, Γ. Δεληγιάννης, Ι. Μαρή, Κ. Μενουδάκος, Σ. Ρίζος, Σύμβουλοι, Αθανάσιος Ράντος, Μ. Καραμανώφ, Πάρεδροι. Γραμματέας η Κ. Τζεδάκη.
Δια να δικάσει την από 15-04-1991 αίτηση:
των: 1) __________, ..., 10) __________, ο οποίος δεν παρέστη,
κατά του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, ο οποίος παρέστη με τον Γ. Λάζο, Πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.
Με την αίτηση αυτή οι αιτούντες ζητούν να ακυρωθεί η 3497/515/1991 απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων και κάθε άλλη σχετική πράξη ή παράλειψη της Διοικήσεως.
Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως της Εισηγητού, Παρέδρου, Μ. Καραμανώφ.
Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε την πληρεξούσια των αιτούντων που παρέστησαν, η οποία δήλωσε ότι παραιτείται από τον πρώτο λόγο της αιτήσεως ακυρώσεως και στη συνέχεια ανέπτυξε και προφορικά τους προβαλλόμενους λόγους ακυρώσεως και ζήτησε να γίνει δεκτή η αίτηση και τον αντιπρόσωπο του Υπουργού, ο οποίος ζήτησε την απόρριψή της.
Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη
Αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα
Σκέφθηκε κατά το νόμο
1. Επειδή δια της υπό κρίσιν αιτήσεως, δια την οποίαν κατεβλήθησαν τα νόμιμα τέλη και το παράβολον (υπ' αριθμόν 6809397-8/1991 διπλότυπα Δημόσιας Οικονομικής Υπηρεσίας Δικαστικών Εισπράξεων Αθηνών, υπ' αριθμόν 1060034/1991, 2408785/1991 ειδικά γραμμάτια παραβόλου), ζητείται η ακύρωσις της υπ' αριθμόν 3497/515/1991 αποφάσεως του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων (ΦΕΚ 75/Δ/1991) περί εγκρίσεως γενικού πολεοδομικού σχεδίου του Δήμου Κηφισιάς νομού Αττικής.
2. Επειδή η υπό κρίσιν αίτησις εισάγεται προς συζήτησιν ενώπιον της επταμελούς συνθέσεως του Τμήματος κατόπιν της υπ' αριθμόν 3157/1993 παραπεμπτικής αποφάσεως αυτού μόνον ως προς τους εννέα πρώτους αιτούντες διότι ως προς τον δέκατον εξ αυτών __________, είχε απορριφθεί δια της ως άνω προδικαστικής αποφάσεως.
3. Επειδή οι αιτούντες παραιτήθηκαν του πρώτου λόγου ακυρώσεως δια δηλώσεως της πληρεξουσίου δικηγόρου των επ' ακροατηρίου.
4. Επειδή, κατά το από 17-07-1923 νομοθετικό διάταγμα Περί σχεδίων πόλεων κ.λ.π. (ΦΕΚ 228/Α/1994) τα συνοδεύοντα τις διοικητικές πράξεις περί εγκρίσεως, τροποποιήσεως ή επεκτάσεως σχεδίου πόλεως και επιβολής όρων και περιορισμών δομήσεως και χρήσεως διαγράμματα έδει να συνδημοσιεύονται εις την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Δια του άρθρου 1 του νομοθετικού διατάγματος [Ν] 3879/1958 (ΦΕΚ 186/Α/1958) προβλέφθηκε η δημοσίευση των εν λόγω διαγραμμάτων εις την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως εις φωτοσμίκρυνση. Εξάλλου ο νόμος 1337/1983 (ΦΕΚ 33/Α/1983) προσδιορίζει εις το άρθρο 2, την έννοια και το περιεχόμενον του γενικού πολεοδομικού σχεδίου, ορίζει δε περαιτέρω, εις το άρθρο 3, τα της εκπονήσεως και εγκρίσεως του σχεδίου αυτού και ειδικότερα, εις την παράγραφο 6 του άρθρου αυτού, ότι:
{Το γενικό πολεοδομικό σχέδιο εγκρίνεται με απόφαση του Υπουργού Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος που περιλαμβάνει την πρόταση της μελέτης και συνοδεύεται από τους σχετικούς χάρτες. Η απόφαση με σμίκρυνση των χαρτών δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και αποτελεί την πράξη αναγνώρισης της περιοχής ως οικιστικής.}
Εν συνεχεία ο νόμος αυτός προβλέπει, εις το άρθρο 4, τη δυνατότητα αναστολής των οικοδομικών εργασιών, εις το άρθρο 5 τις συνέπειες του γενικού πολεοδομικού σχεδίου και εις το άρθρο 6 (παράγραφος 2) ορίζει ότι:
{Η μελέτη εναρμονίζεται με τις κατευθύνσεις του γενικού πολεοδομικού σχεδίου και εξειδικεύει τις προτάσεις και το σχετικό πρόγραμμά του.}
5. Επειδή επακολούθησε το άρθρον 22 παράγραφος 7 του νόμου [Ν] 1735/1987 (ΦΕΚ 195/Α/1987) δια του οποίου ορίσθηκε ότι:
{Με κοινή απόφαση του Υπουργού Προεδρίας της Κυβερνήσεως και του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως μπορεί να καθορίζεται ότι τα διαγράμματα που συνοδεύουν αποφάσεις του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων ή των νομαρχών ή των δημοτικών ή κοινοτικών συμβουλίων που εκδίδονται σε εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 3, 8, 9, 11, 29 και 70 του από 17-07-1923 νομοθετικού διατάγματος (ΦΕΚ 228/Α/1923), των άρθρων 3 και 26 του νόμου 1337/1983 (ΦΕΚ 33/Α/1983), του άρθρου 4 παράγραφος 2 και 3 του νόμου 1577/1985 (ΦΕΚ 210/Α/1985), του άρθρου 3 του από 24-04-1985 προεδρικού διατάγματος (ΦΕΚ 181/Δ/1985) και του άρθρου 4 παράγραφος 1 του από 20-08-1985 προεδρικού διατάγματος (ΦΕΚ 414/Δ/1985), όπως ισχύουν κάθε φορά, δεν δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, εφόσον με την κοινή αυτή απόφαση καθορίζονται ο τρόπος και η διαδικασία δημοσιότητας των διαγραμμάτων αυτών και η τήρηση μητρώου των αποφάσεων και των διαγραμμάτων.}
Εν συνεχεία δια της υπ' αριθμόν Γ4Δ/15883/1903/1988 κοινής αποφάσεως του Υπουργού Προεδρίας της Κυβερνήσεως και του Αναπληρωτού Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων εκδοθείσης επί τη βάσει της εξουσιοδοτήσεως του άρθρου 22 παράγραφος 7 του νόμου [Ν] 1735/1987, επεβλήθησαν σωρευτικά ως συστατικοί τύποι ολοκληρώσεως της διαδικασίας εκδόσεως των κατ' άρθρον 22 παράγραφος 7 του νόμου [Ν] 1735/1987 πράξεων αφ' ενός μεν η δημοσίευση του κειμένου αυτών εις την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως αφ' ετέρου δε η ανάρτησις των συνοδευόντων αυτό διαγραμμάτων, επί ορισμένον χρόνον, εις εμφανές μέρος της εκδούσης την οικεία πράξη υπηρεσίας, οριζόμενο από αυτήν την πράξη, καθώς και η καταχώρισις των διαγραμμάτων αυτών εις ειδικό μητρώον και η ένθεσις τους προς φύλαξη εις ειδικό αρχείον της υπηρεσίας αυτής, ώστε να είναι αμέσως προσιτά εις το κοινόν.
6. Επειδή τα σχέδια πόλεων (άρθρα 1 και 2 του από 17-07-1923 νομοθετικού διατάγματος) ή οι πολεοδομικές μελέτες (άρθρο 6 του νόμου 1337/1983) καθ' ο μέρος συνίστανται εις τον καθορισμό μιας περιοχής ως οικιστικής και εις τον ορισμό των οικοδομήσιμων, κοινοχρήστων και κοινωφελών χώρων αποτελούν γενικές ατομικές διοικητικές πράξεις. Οι ρυθμίσεις αυτές, συνέπεια των οποίων είναι οι απαγγελλόμενες, κατά τα άρθρα 30 και επόμενα του από 17-07-1923 νομοθετικού διατάγματος, αναγκαστικές απαλλοτριώσεις, και οι οποίες έχουν ούτω σοβαρές επιπτώσεις εις συνταγματικώς προστατευτέα δικαιώματα, αποτελούν δε και προϋπόθεση δια την θέσπιση κανόνων δικαίου, δηλαδή των όρων δομήσεως και χρήσεων των εντεταγμένων εις αυτά οικοπέδων, έχουν ως βάσιν την χάραξη των ρυμοτομικών και οικοδομικών γραμμών εις τα συνοδεύοντα τις σχετικές διοικητικές πράξεις διαγράμματα και γίνονται κατανοητές μόνον δια παραπομπής εις τα διαγράμματα αυτά. Κατά συνέπειαν τα διαγράμματα αυτά αποτελούν ουσιώδες στοιχείον των ως άνω ατομικών διοικητικών πράξεων και, ως εκ τούτου, δια να αποκτήσουν νόμιμη υπόσταση οι πράξεις αυτές δέον, κατά το Σύνταγμα, να δημοσιεύονται και αυτά εις την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως έστω και εις φωτοσμίκρυνση, ως ορίζει το άρθρο 1 του νομοθετικού διατάγματος [Ν] 3879/1958. Δοθέντος δε ότι ούτος είναι ο μόνος πρόσφορος, κατά το Σύνταγμα, τρόπος δημοσιότητος, οι προβλέπουσες διάφορον, μη πρόσφορο τρόπον, δημοσιότητος διατάξεις του άρθρου 22 παράγραφος 7 του νόμου [Ν] 1735/1987 και της υπ' αριθμόν Γ4Δ/15883/1903/1988 κανονιστικής υπουργικής αποφάσεως δεν συμπορεύονται προς το Σύνταγμα και είναι ανίσχυρες (ΣτΕ 488/1991 Ολομέλεια).
7. Επειδή, δια την ταυτότητα του λόγου, ως εκ των κατά νόμον συνεπειών εγκρίσεως γενικού πολεοδομικού σχεδίου και κυρίως ως εκ της ανάγκης εναρμονίσεως προς αυτό της ακολουθούσης γενικής πολεοδομικής μελέτης, προκειμένου να αποκτήσει το γενικόν πολεοδομικό σχέδιον νόμιμη υπόσταση δέον όπως συνδημοσιεύονται εις την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, έστω και εις φωτοσμίκρυνση, τα συνοδεύοντα τούτο διαγράμματα, τα οποία αποτελούν ουσιώδη στοιχεία δια την κατανόηση της δια του σχεδίου θεσπιζόμενης ρυθμίσεως. Προ της ολοκληρώσεως του ως άνω, μόνου κατά το Σύνταγμα, πρόσφορου τρόπου δημοσιότητος, η εγκρίνουσα το γενικόν πολεοδομικό σχέδιον απόφασις είναι ανυπόστατος (ΣτΕ 2622/1991).
8. Επειδή, εν προκειμένω, η προσβαλλόμενη υπ' αριθμόν 3497/515/1991 απόφασις του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων δημοσιευθείσα εις την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως επί τη βάσει της κατά τα ανωτέρω ανίσχυρου Γ4Δ/15883/1903/1988 υπουργικής αποφάσεως, την οποίαν επικαλείται εις το προοίμιό της, άνευ συν-δημοσιεύσεως του διαγράμματος εις το οποίον παραπέμπει, δεν δημοσιεύθηκε κατά τρόπον συνάδοντα προς το Σύνταγμα και δια τον λόγον τούτον, αυτεπαγγέλτως ερευνώμενο, δεν απέκτησε νόμιμη υπόσταση, δέον όμως, δια λόγους ασφαλείας του δικαίου, να ακυρωθεί.
9. Επειδή μετά την άσκηση της υπό κρίσιν αιτήσεως εξεδόθη η υπ' αριθμόν 50664/1988/1992 ταυτόσημος απόφασις του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων περί εγκρίσεως του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου Κηφισιάς, η οποία δημοσιεύθηκε εις την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ 365/Δ/1992) μετά των συνοδευόντων αυτήν διαγραμμάτων. Εφ' όσον δε η προηγηθείσα απόφασις δεν δημοσιεύθηκε προσηκόντως εις την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και δεν απέκτησε ούτω νόμιμη υπόσταση, η νεωτέρα ταυτόσημος απόφασις, δημοσιευθείσα προσηκόντως εις την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, δέον να θεωρηθεί ως συμπροσβαλλόμενη δια της υπό κρίσιν αιτήσεως, δεδομένου ότι, υπό τις περιστάσεις αυτές, δεν τίθεται ζήτημα καταργήσεως της παρούσης δίκης, διότι αυτή είχε ως αρχικό αντικείμενό της νομικώς ανυπόστατη πράξη, η οποία δεν δύναται να λογισθεί ως αντικατασταθείσα δια της νεωτέρας εκτελεστής πράξεως. Κατά ταύτα, οι δια της υπό κρίσιν αιτήσεως προβαλλόμενοι κατά της αρχικής υπ' αριθμόν 3497/515/1991 αποφάσεως του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων λόγοι ακυρώσεως, θεωρούμενοι ως στρεφόμενοι κατά της νεωτέρας πράξεως, δέον να εξετασθούν κατ' ουσίαν.
10. Επειδή εις το άρθρον 24 παράγραφος 1 του Συντάγματος ορίζεται ότι:
{η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους. Για τη διαφύλαξή του το Κράτος έχει υποχρέωση να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την προστασία των δασών και γενικά των δασικών εκτάσεων. Απαγορεύεται η μεταβολή του προορισμού των δημόσιων δασών και των δημόσιων δασικών εκτάσεων, εκτός αν προέχει για την Εθνική Οικονομία η αγροτική τους εκμετάλλευση ή άλλη χρήση που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον.}
Κατά την έννοια της ανωτέρω συνταγματικής διατάξεως, απαγορεύεται η μεταβολή του προορισμού δασών και δασικών εκτάσεων, πλην αν συντρέχει όλως εξαιρετικός λόγος δημοσίου συμφέροντος, ήτοι ζωτική ανάγκη της εθνικής οικονομίας, προς ικανοποίηση της οποίας ως μόνον πρόσφορο μέσον παρίσταται η θυσία του απολύτως αναγκαίου προς τούτο τμήματος δάσους ή δασικής εκτάσεως. Εις συμμόρφωση προς την ανωτέρω συνταγματική επιταγήν ο νόμος 1337/1983 (ΦΕΚ 33/Α/198), πρόβλεψε την κατάρτιση γενικού πολεοδομικού σχεδίου δι' εκάστην συγκεκριμένη περίπτωσιν εντάξεως ή επεκτάσεως πόλεως ή οικισμού (άρθρο 2 παράγραφος 1), όρισε περαιτέρω ότι οι ως άνω επεκτάσεις δεν επιτρέπονται εφόσον είναι αντίθετοι, μεταξύ άλλων, προς τους όρους προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος περιλαμβάνοντος, κατά τα ανωτέρω, και τα δάση και δασικές εκτάσεις. Εξ άλλου, ούτε εκ της παραγράφου 3 του άρθρου 49 του νόμου 998/1979 είναι δυνατή η ένταξις δασών και δασικών εκτάσεων εντός οικιστικής περιοχής, διότι η διάταξις αυτή, δια της οποίας επιτρέπεται, υπό προϋποθέσεις, να χαρακτηρισθεί ως οικιστική περιοχή ή να περιληφθεί εις οικιστική περιοχήν ιδιωτικό δάσος ή δασική έκτασις, αντίκειται ευθέως εις την ως άνω συνταγματική διάταξη, καθ' ο μεταβάλλουσα τον προορισμό των δασών και δασικών εκτάσεων χωρίς να συντρέχει λόγος εξ εκείνων, οι οποίοι κατά το Σύνταγμα, δικαιολογούν τοιαύτη μεταβολή.
11. Επειδή εν προκειμένω δια του προσβαλλόμενου Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου του Δήμου Κηφισιάς (υπ' αριθμόν 50664/1988/1992 αποφάσεως του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, (ΦΕΚ 365/Δ/1992)) ενεκρίθη η επέκτασις του σχεδίου πόλεως εις εκτάσεις πυκνοδομημένες, αραιοδομημένες και αδόμητες, μεταξύ των οποίων και εις την μεταξύ των οδών Ρόδου, Πεύκων και Καραϊσκάκη περιοχήν Παληάγιαννη, η οποία εντάχθηκε εις την πολεοδομική ενότητα Κεφαλαρίου (βλέπε την 3η/συνεδρία 19/03-12-1991 γνωμοδότηση της εκτελεστικής επιτροπής του Οργανισμού Αθήνας). Η εν λόγω περιοχή περιγράφεται εις το υπ' αριθμόν 4285/13-09-1988 έγγραφον του Δασάρχου Πεντέλης, το οποίο συνετάγη κατόπιν σχετικής αιτήσεως του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων εν όψει της επεκτάσεως του σχεδίου πόλεως Δήμου Κηφισιάς εις τις περιοχές Παληάγιαννη και Κοκκιναρά, ως εξής:
{Α. Περιοχή Παληάγιαννη
Στην έκταση που περιγράφεται με κόκκινη γραμμή διακρίνουμε τις εξής μορφές:
α) Έκταση που χρωματίζεται με κίτρινο χρώμα. Η έκταση αυτή είχε μη δασική μορφή τουλάχιστον από το έτος 1937. Επ' αυτής ήδη υπάρχει οικιστική αξιοποίηση. Δεν έχουμε αντίρρηση για την ένταξή της σε ρυμοτομικό σχέδιο.
β) Έκταση που χρωματίζεται με πράσινο χρώμα. Αποτελούσε αραιό δάσος χαλεπίου πεύκης (1937) με υπόροφη φρυγανώδη μάλλον βλάστηση. Το έτος 1978 εμφανίζεται σαν δάσος πεύκης με βαθμό συγκόμωσης 0,6 περίπου που καταστράφηκε από πυρκαϊά το έτος 1981. Δεν έχει κηρυχθεί αναδασωτέο και εκκρεμούν για τον λόγο αυτό οφειλόμενες ενέργειες στα πλαίσια του άρθρου 38 παράγραφος 1. Σήμερα φέρει χορτολιβαδική βλάστηση και αναγέννηση χαλεπίου πεύκης που αναπτύχθηκε από γειτονικούς σπορείς. Δεν συμφωνούμε για την ένταξή της.
γ) Έκταση με μοβ χρώμα. Η έκταση αυτή είχε στο παρελθόν 1937 μικρό αριθμό πεύκων και φρυγανώδη βλάστηση. Την ίδια περίπου μορφή είχε και το έτος 1978. Έχει καεί στην ίδια πυρκαϊά του έτους 1981 και δεν έχει κηρυχθεί αναδασωτέα. Σήμερα φέρει χορτολιβαδική βλάστηση και ιδιοκτησιακά πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν δημόσια χορτολιβαδική όμοια. Δεν συμφωνούμε για την ένταξή της.
δ) Έκταση που χρωματίζεται με κόκκινο χρώμα. Παρουσιάζει επέμβαση που έγινε πριν το έτος 1978, στην έκταση που είχε την μορφή του δάσους και η δημιουργηθείσα κατάσταση δεν μπορεί να ανατραπεί. Συμφωνούμε για την ένταξη, αφού προηγουμένως αναζητηθούν τα δικαιώματα του δημοσίου.
ε) Έκταση που χρωματίζεται με καφέ χρώμα. Είναι έκταση που στο παρελθόν υπήρξε μη δασική και συνέχεται με την μη δασικού χαρακτήρα έκταση. Η υπάρχουσα δενδρώδης δασική βλάστηση περιορίζει την δυνατότητα εισηγήσεως αλλαγής χρήσεώς της.
Όλες οι εκτάσεις που παρουσιάζονται με πράσινο και κόκκινο χρώμα έχουν κηρυχθεί αναδασωτέες με την 108424/1934 απόφαση του Υπουργείου Γεωργίας (ΦΕΚ 133/Α/1934) ιδιοκτησιακά δε θεωρούνται δημόσιες.}
Ως δε προκύπτει εκ του θεωρημένου και προσαρτημένου εις το ανωτέρω έγγραφον εγχρώμου τοπογραφικού διαγράμματος, ελάχιστον μόνον τμήμα της περιοχής Παληάγιαννη είναι χρωματισμένο δια κίτρινου χρώματος, ενώ κατά τα λοιπά η περιοχή χρωματίζεται δια πρασίνου, μοβ και καφέ χρώματος. Υπό τα δεδομένα ταύτα, η προσβαλλόμενη πράξη, καθ' ο μέρος επεκτείνει το σχέδιον πόλεως εις περιοχήν έχουσα δασικό χαρακτήρα είναι, κατά το προεκτεθέντα, μη νόμιμος και ακυρωτέα, κατά τον βάσιμο περί τούτου λόγον ακυρώσεως. Εξ άλλου, οι εις τις εγγράφους απόψεις προς το Συμβούλιον της Επικρατείας προβαλλόμενοι ισχυρισμοί της Διοικήσεως περί του ότι, κατά την οριστική κρίσιν της αρμοδίας επιτροπής επιλύσεως δασικών αμφισβητήσεων η περί ης πρόκειται περιοχή δεν εμπίπτει εις τα πλαίσια προστασίας του νόμου 998/1979 είναι αβάσιμοι, διότι εκ των εγγράφων τα οποία επικαλείται αυτή και ιδίως εκ των υπ' αριθμόν 14/11-05-1987 και 32/19-10-1987 πρακτικών της Ευκαιριακής Νομαρχιακής Επιτροπής Ανατολικής Αττικής και του υπ' αριθμόν 79366/3507/05-07-1988 εγγράφου του Υπουργού Γεωργίας προς το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων προκύπτει, αντιθέτως, ότι οι έχουσες δασικό χαρακτήρα εκτάσεις του Δήμου Κηφισιάς δέον να παραμείνουν ως έχουν και δεν είναι επιτρεπτό να ενταχθούν εις το σχέδιον πόλεως.
12. Επειδή, κατά ταύτα, η υπό κρίσιν αίτησις δέον να γίνει δεκτή.
Δια ταύτα
Δέχεται την υπό κρίσιν αίτηση
Ακυρώνει:
α) την υπ' αριθμόν 3497/515/1991 απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων (ΦΕΚ 75/Δ/1992) και
β) την υπ' αριθμόν 50664/1988/1992 απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων (ΦΕΚ 365/Δ/1992) περί εγκρίσεως του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου Κηφισιάς κατά τα στο αιτιολογικό.
Διατάσσει την απόδοση του παραβόλου.
Επιβάλλει εις βάρος του Δημοσίου την δικαστική δαπάνη των αιτούντων εκ δραχμών 42.000.
Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα την 10-02-1994 και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση της 16-02-1994.